امام حسین در سال ۱۳۸۸ به دعوت کوفیان ایرانی، در انتخابات ریاست جمهوری نامزد می شود و بعد از این که یزید و یزیدیان با حقه بازی و کلک زیر پای او را در انتخابات خالی می کنند و آرای مردم به او را می دزدند، او را گرفته به اتفاق همسر سالخورده و بیمارش به حصر خانگی می افکنند.
در حالی که همه انتظار دارند بعد از دستگیری امام حسین، «ایران قیامت بشه»، امام حسین بیچاره، یازده سال -بله یازده سال- در اسارت یزید و یزیدیان جمهوری اسلامی باقی می ماند و آب از آب تکان نمی خورد.
نه تنها آب از آب تکان نمی خورد و ایران قیامت نمی شود بلکه امام حسین کم کم از یاد ها می رود و اگر هم یادی از او بشود، از طرف منتقدان او می شود که می گویند باید به خاطر حقوق بشر برای آزادی او از حصر تلاش کرد.
کوفیان دعوت کننده از امام، خودشان را مرتب به کوچه علی چپ می زنند و حتی رغبت نمی کنند اسمی از امام حسین بر زبان بیاورند.
همه در این اندیشه اند که رهبر مسلمین جهان یزید بن معاویه را زیاد انگولک نکنند، بلکه دل او به رحم بیاید و مثلا روسری دختر ها کمی عقب تر برود و پسر ها بتوانند کماکان آستین کوتاه بپوشند.
باری. یازده سال از حبس امام حسین می گذرد و طی این یازده سال، یزید، چند بار دیگر نمایش انتخاباتی به راه می اندازد طوری که کوفیان و یاران سابق امام حسین یادشان می رود که بابا! امام حسین که در انتخابات ۸۸ شرکت کرد هنوز در حصر و حبس است! اول برویم او را آزاد کنیم، بعد برویم یه بابای دیگه را انتخاب کنیم!
سال ۱۴۰۰ می شود و در اینترنت پلتفرمی به راه می افتد به نام «کلاب هاوس».
در این کلاب هاوس، مردم می توانند با همفکران و منتقدان خود بحث و تبادل نظر کنند. اهالی کوفه ی ایران هم که چانه ی گرمی دارند و برای دو کلمه حرف زدن و مطرح کردن خود، خودشان را به هر آب و آتشی می زنند، اتاق هایی راه می اندازند برای حضور یا عدم حضور در انتخابات ۱۴۰۰. گفت و گوهایی در این اتاق ها در می گیرد که جالب توجه است.
مثلا یکی می گوید: ما باید پیرو سیاست عملی باشیم و در انتخابات شرکت کنیم، هر چند هیچ آدم موجهی برای انتخاب کردن نداریم ولی خب، می توانیم مثلا به ضحاک بن عبدالله که تا زمان دستگیری امام حسین با او بود و بعد که او را دستگیر کردند و او دید که هوا پس است او را رها کرد رای بدهیم! بالاخره رای دادن بهتر از رای ندادن است و ما باید کاری کنیم که شمر بن ذی الجوشن رای اش بشکند و حال اش گرفته شود!
دیگری در مخالفت با او می گوید: بابا خجالت بکشید! جوری حرف می زنید که انگار امام حسین شربت شهادت نوشیده! او زنده است؛ برید اول او را از زندان آزاد کنید بعد به این یارو ضحاک بن عبدالله رای بدهید!
یکی دیگر در حالی که هی وسط صحبت جمع می پرد و می گوید: من یک کامنت دارم فقط سی ثانیه طول می کشه! اجازه بدید بگم چون بعدش باید برم!... بله امام حسین آدم خوبی ست ولی زمانه عوض شده و ما باید با واقعیت ها کار داشته باشیم. اینجا که سوییس نیست. اینجا ایران است و ما باید از همین امکانات رای گیری استفاده کنیم و تا دمکراسی به تدریج در ایران جا بیفتد ایشاللا!...
و به جای سی ثانیه، شش دقیقه یک ریز ور می زند و حق دیگر حاضران را ضایع می کند.
یکی دیگر که حسابی به خشم و خروش آمده می گوید: آخه من به شما مردم کوفه چی بگم! هی حرف چرند می زنید و اصلا یادی از امام حسین که توو کوچه اختر زندانی ست نمی کنید. مگه شماها نبودید که می گفتید:
اگه تقلب بشه، ایران قیامت میشه؟!
یا ور زیادی نمی زدید که ما اهل کوفه نیستیم پشت یزید بایستیم؟!
شما اهل کوفه ایران هستید و خودتون خبر ندارید.
در اینجا یک نفر از مُدِریتورها تذکر می دهد که لطفا از جناب یزید و حضرت شمر بن ذی الجوشن اسم نبرید چون بعدا باعث درد سر همگی ما میشه!
حالا، جمعیت ایران، در حالی که امام حسین بخت برگشته، در کوچه اختر زندانی ست، قرار است بروند یکی از سربازان درجه هشتم او را به عنوان رییس جمهور انتخاب کنند.
ایشاللا بعد از انتخاب رییس جمهور جدید، ما کوفیان دوباره در کلاب هاوس جمع می شویم و در باره ی خوبی ها و بدی های فرد منتخب یزید بن معاویه و شورای نگهبان اش با هم گفت و گو می کنیم! :)
جدیدترین سناریوی رهبر برای انتخابات
