با مجلس یک دست خودی، ریس جمهور خودی و سران قوای خودی و.. ‌ خودی، تصور می‌کند ‌. تضمین بقای خود و رژیم‌اش را، کاملا تأمین نموده است. قبلا کمی احتیاط و دور اندیشی و مصلحت اندیشی را روا می‌دانست. ‌اما این بار تصور میکند‌‌. همه چیز سرجای خود و تضمین شده است‌. در نتیجه شروع به صدور فرامینی می‌کند. تا پهنه قدرت و ضمانت بقای خود و نظام‌اش را دو قبضه نماید. آنچه را مزاحم می‌داند. بدون ارزیابی، بررسی سود و ضرر و زیان، بود و نبود آن، حذف، یا اضافه یا جرح و تعدیل می‌کند. محور بررسی این سود و زیان بود و نبود، خود و بقای قدرت‌اش است، شخص سومی در کار نیست ‌، فراتر از نوک دماغ قدرت، نگاه نمی‌کند. نمی‌اندیشد. این است. که اینترنت را چینی وار محلی می‌کند. جستجوی گوگل را ممنوع می‌کند و شاهراه جهانی دیجیتالی را، با دیوار آتشین مسدود می‌کند...... درست در ایامی که تصور می‌کند. کاخ آرزوها و رویاهایش، با این بگیر و به بند‌ها تکمیل گردیده، از لای پنجره فریاد مرگ بر دیکتاتور می‌شنود. قبلا به وی گزارش این فریادها را می‌دادند. اکنون شخصا و با گوش خود و در همان نزدیکی‌ها، فریاد مرگ بر خود را می‌شنود. میلیونها نفر، کار خود را با بستن و تضعیف اینترنت، یا بومی کردن آن از دست داده‌اند. اینها نیز، به جمع بی آب‌ها، بی برق‌ها، بی نان‌ها و بی...‌ها و در مجموع مخالفین خود و نظام‌اش، می‌پیوندند و چون در شاهراه جهانی اینترنت، عقل مضاعف، شعور مضاعف و آگاهی و جهان بینی و خرد و دانایی و توانایی مضاعف یافته‌اند. این بار با سازمان دهی و مدیریت برنامه بر اندازی، اداره میدان‌های میلیونی مبارزه را بعهده گرفته و بطور حساب شده، با دقتی ریاضی، رهبری مبارزات میدانی، با دیکتاتور و بساط بد خیم‌اش را، بهمراهی توده‌ها آغاز می‌کنند. پایان ماجرا در یک قدمی است.