اگرچه در جهان رویه‌ای چندان مرسوم نیست، اما جمهوری اسلامی از مهمانان خارجی برای شرکت در مراسم تحلیف دعوت می‌کند. دعوت از مهمانان خارجی برای این منظور از سال ۱۳۹۲ به مناسبت پیروزی حسن روحانی آغاز شد. تا پیش از آن، برای هیچ یک از ادوار پیشین (بنی صدر، رجایی، خامنه‌ای، هاشمی، خاتمی و احمدی‌نژاد) از مهمانان خارجی دعوت به عمل نمی‌آمد. دلیل این تغییر رویه، آن بود که جمهوری اسلامی در پی آسیب حیثیتی که در انتخابات ۸۸ دریافت کرده بود، می‌دانست سلامت انتخاباتش نزد افکار ایرانیان و جهانیان به شدت زیر سوال رفته است. از این رو، برای ترمیم حیثیت مخدوش شده خود، از سال ۹۲ چنین رویه‌ای را پیش گرفت تا هم سلامت انتخاباتی «آرام» را ادعا کند و هم تعداد دوستان خود را به نمایش درآورد.
هرچند مشارکت مهمانان خارجی (چه از نظر تعداد آنان و چه سطح آنان) از همان بار نخست چندان که باید چشمگیر نبود، ولی برای اولین تجربه در جمهوری اسلامی، نمایشی نسبتا موفق به حساب آمد.
در آن سال، ۱۲ تن از سران کشورها (پادشاه، رئیس جمهور یا نخست‌وزیر) حضور یافتند که عبارت بودند از از امیر قطر، رییسان جمهور ارمنستان، قزاقستان، پاکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، لبنان، افغانستان، گینه بیسائو، توگو، نخست وزیران، سوریه و سوآزیلند.
افزون بر این، ۸ تن در سطح رییسان مجالس حضور داشتند که عبارت بودند از: رییس مجلس امارت، روسیه، کره شمالی، آذربایجان، کنگو، ونزوئلا، الجزایرو ازبکستان.
همچنین ۸ تن از معاونان رییس جمهور یا معاونان نخست وزیر در مراسم حضور داشتند که عبارت بودند از: معاون رییس جمهور عراق، نیکاراگوئه، کوبا، تانزانیا، غنا، و معاون نخست وزیر اوکراین، کویت و مالزی.
اما، در سطح وزیران خارجه، ۱۲ تن از گرجستان، برزیل، ترکیه، سریلانکا، موریتانی، گینه بیسائو، برونئی، مالی، هند، فلسطین، آفریقای جنوبی و عربستان حضور یافته بودند. در سطح دیگر مقامات، نیز نمایندگانی از چین، مولداوی، عمان، و مالزی حضور داشتند.
به شرحی که رفت، در سال ۹۲ از ۱۵ همسایه ایران تنها بحرین حضور نداشت و از ۲۲ کشور عربی ۱۲ کشور و از ۵۷ کشور مسلمان ۲۲ کشور حضور یافتند. به این ترتیب، گرچه نسبت مشارکت بالا نبود ولی با کمی چشم‌پوشی، قابل قبول بود. نقطه قوت آن مراسم حضور معاون دبیرکل سازمان ملل و همچنین نماینده مقیم سازمان ملل و همچنین ماهاتیر محمد، نخست‌وزیر پیشین مالزی و خاویر سولانا رئیس پیشین سیاست خارجی اتحادیه اروپا بود که مهمانان ویژه مراسم تحلیف روحانی بودند. ناگفته پیداست که نطقه ضعف مراسم حضور نداشتن حتی یک کشور اروپایی بود.
حاضران و غائبان مراسم تحلیف ابراهیم رییسی
همان‌طور که گفته شد، اگر هدف دعوت از دیگر کشورها برای حضور در مراسم تحلیف نمایش دوستی کشورها با جمهوری اسلامی است، باید نتیجه گرفت که مراسم تحلیف ۱۴۰۰ برای ابراهیم رییسی به نقیض آن تبدیل شد. این مدعا، چه به دلیل تعداد و چه سطح مشارکت مهمانان خارجی قابل اثبات است. این صرف نظر از وضعیت آماده باش نظامی و حضور یگان‌های ویژه در سطح تهران بود. افزون برآن، پروازها به تهران برای ساعاتی بسته شد، تا مراسم در کمال آرامش برگزار گردد. (این در حالی است که در شب پاسخ موشکی به امریکا، آسمان تهران بسته نشد و در نتیجه هواپیمای اوکراینی با ۱۷۶ سرنشین هدف شلیک قرار گرفت).
گفتنی است که در تحلیف ۱۴۰۰، فقط عراق و افغانستان در سطح رییس جمهورو ونزوئلا در سطح معاون رییس جمهور و الجزایر و ارمنستان در سطح نخست وزیر شرکت نمودند. افزون بر این، رییسان مجالس تاجیکستان، پاکستان، ازبکستان، نیجریه، قزاقستان، قرقیزستان، اقلیم کردستان، دومای روسیه، بلاروس، گینه، نیجر، روسیه و آذربایجان از شرکت کنندگان بودند. نیکاراگوئه، ایتالیا، بوسنی، کویت، قطر، بولیوی در سطح وزیر شرکت داشتند.
با این توصیف در سطح سران تعداد شرکت کنندگان از ۱۲ نفر درسال ۹۲ به ۵ نفر در ۱۴۰۰ کاهش یافته و رییسان مجالس از ۸ به ۱۳ افزایش نشان داده و در سطح وزیران نیز از ۱۲ به ۶ کاهش داشته است.
به این ترتیب، از ۱۵ همسایه ایران تنها ۸ کشور، از ۲۲ کشور عرب تنها ۴ کشور و از ۵۷ کشور مسلمان تنها ۱۲ کشور حضور داشتند.
از یاد نباید برد که آمار بالا بر اساس اخبار متناقض رسانه‌های داخلی ارائه شده و چنین به نظر می‌رسد که تعمدی بر کلی‌گویی و اشاره نکردن به نام و عناوین و تعداد مهمانان وجود داشته است. اما، همین مقدار اطلاعات خود گویاست که مهمانان خارجی در ۱۴۰۰ در مقایسه با ۱۳۹۲ هم از نظر تعداد و هم از نظر سطح کاهش داشته و این وضعیت حتی در مورد کشور مهمی مثل چین، ژاپن، فلسطین و لبنان نیز مشهود است که مطلقا حضور نداشتند.
اگر مراسم تحلیف را دیده باشد، به جای تاکید بر نشان دادن چهره مقامات خارجی، ترتیب مهمانان چنان چیده شده بود که در صف نخست، عمار حکیم (از احزاب متمایل به ایران در عراق)، اسماعیل هنیه (رهبر حماس)، شیخ نعیم قاسم (جانشین دبیرکل حزب الله لبنان) و محمد عبدالسلام (فرستاده ویژه حوثی‌های یمن) نشاند شده بودند و دوربین تلویزیون هر از چندگاه چهره آنان را نمایش می‌داد.
جالب اینکه با چنین تصویری که از مراسم رییسی مخابره می‌شد، او در سخنان خود گفت که دست دوستی به تمام کشورهای منطقه (از جمله عربستان) دراز می‌کند. مراسم تحلیف رییسی نمایشی از سخنان پرتناقض او در روزی بود که نگاه به مهمانان جلسه خود گواه انزوای بیش ازپیش جمهوری اسلامی بود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
این مقاله در سایت [زیتون] منتشر شده است.
اسلام ناب انقلابی محمدی در دو وجه، علیرضا نوری‌زاده
ایران می‌میرد! چنگیز عباسی
