چند پرنده روی آنتن پشت بام، در مَه
تیز، گوئی از جنس میله‌ها
بَر پس زمینه
نمای جهانی که یکروز شکوفه می‌فشاند در باد
امروز، همچنان در مَه
سیخ تر از نُک پرندگان
گوئی دندان تیز کرده‌اند، روی ِهر ذّره
که لطافت می‌کشد به لانه، بی آزار
و تنفس گرگهاست
بخارِ ِ نقش بسته بر پنجره‌ها
به خود می‌گویم: نه!
مَه را نگاه کن
پوشانده همه را در کلافهای پشمیش
و می‌کشاندمان آرام
تا آب شدن
چکیدن
در مزرعه‌ی نور و دریا
مطلب قبلی...
اهریمن (تقدیم به معترضان سراسر کشور)، مهران رفیعی
اهریمن (تقدیم به معترضان سراسر کشور)، مهران رفیعی
مطلب بعدی...
مار زخمی، دران صدرایی
مار زخمی، دران صدرایی
