پیشکش به هفته بیداری در آئینهء زمان
چرا رویاهای مان قرن هاست، دستبرد زده شده‌اند؟
چرا را ه مان پر از سنگلاخ ست؟
چرا برای نفس کشیدن هزینه می‌پردازیم؟
چرا در خانه مان غریب‌یم؟
چرا بی تابی مان ادامه دارند؟
چرا پرسش‌های مان روز بروز بیشتر می‌شوند؟
چرا جواب‌ها‌ی مان بی بعدند؟
چرا رفاقت‌های مان گم شده‌اند؟
چرا معادله یکی شدن و اتحاد، جوابش سنگین ست؟
چرا خواب‌‌هایما ن در هم و برهم ست؟
چرا کابوس مان زندگی ست؟
چرا زندگی مان کابوس ست؟
چرا زودهای مان دیر می‌شوند؟
چرا دیرهای مان زود بودند؟
چرا اعتراض‌های مان زبان هم را نمی‌فهمند؟
چرا بیگانه‌ایم در پریشانی لحظه‌ها؟
چرا برای یک لقمه غذا، هوا، آب سر گردانی‌م؟
چرا پدران مان، ما را گرسنه نگه می‌دارند؟
چرا مادران از انتظار پیر می‌شوند؟
چرا فرزندان زندگی را از یاد برده‌اند؟
چرا قرن هاست، ما برای خود بودن می‌میریم و زنده می‌شویم؟
چرا پدرانمان در خواب گران افتاده‌اند،؟
چرا فرزندان مان رخت را در لحظه اکنون می‌شورند؟
چرا جدول ضربمان دیر به جواب می‌رسند؟
چرا باید همیشه از نو تامل کنیم؟
چرا زمان مان پیر می‌شوند؟
چرا پرنده جوانی از یادمان رفته است؟!
چرا نانوشته‌های مان همیشه بی تابند؟
امیر کراب
