در آستانه ی جشن سال نوی جهانی هستیم ، سال نویی که اگر چه نام اش میلادی ست، اما بازمانده از قرن ها قبل از میلاد مسیح است، و یادگار ستایش «ژانوس»، خدای آغازها و پایان ها. اما اکنون سال نوی میلادی، یعنی سالی که از اول ژانویه شروع می شود، عملا به هیچ مذهب خاصی وابسته نیست. و همین رها شدن اش از مذهب، سبب شده تا همه ی کشورهای غربی و بسیاری از کشورهای جهان که در فرهنگ خودشان سال نو ندارند، آن را به عنوان سال نو به رسمیت می شناسند. و مردمان با مذاهب مختلف و یا بی مذهب در این کشورها، این سال نو را جشن می گیرند.(*)

دولت های مختلف، با سلیقه های مختلف در این کشورهای آزاد و دموکرات می آیند و می روند، بر سر قدرت و گرفتن رای از مردمان تلاش می کنند، و حتی علیه هم دست به مبارزاتی می زنند که نمونه اش را در جریان انتخابات اخیر آمریکا دیده ایم، اما هیچ کدام از این دولت ها مانعی بر سر راه سال نوی خودشان نیستند، و احزاب مختلف از چپ و راست و مذهبی و بی مذهب همه شان سعی می کنند سال نو را در کوچه و خیابان و موسسات دولتی و غیر دولتی به بهترین شکلی برگزار کنند؛ چه جنگ باشد و چه طاعون، و چه وبا و کرونا سال نوی شان سال نو است و وقت جشن و شادمانی و با هم بودنی مهربانانه.

سال نو، در این کشورها چون «نوروز» و سال نوی ما نیست که سال هاست زیر تسلط حکومتی عبوس و مذهبی غریب و خانه نشین شده؛ گاه به بهانه های مرگ و میر امامان ممنوع اعلام می شود، و گاه آن را با نیرنگ به مذهبی می چسبانند که هیچ روی خوشی با شادمانی و جشن ندارد؛ آن هم «نوروزی» را که از آغاز هیچ مذهبی پشت اش نبوده است و به جرات می توان گفت که زمینی ترین سال نوی جهان است.

و همین تفاوت هاست که این روزهای جشن و آواز و ترانه و شادمانی در کشورهای غربی، ما تبعیدیان و مهاجران ایرانی را که در این کشورها هستیم، به یاد نوروز مان می اندازد و دلمان را به درد می آورد. نه این که چون حاکمان مسلط بر سرزمین مان مرگ اندیش و حسود و سیاه دل باشیم، نه؛ ما در این روزها نیز از تماشای شادمانی میلیون ها انسان که بی ترس از پاسدار و بسیجی و لباس شخصی و شلاق و زندان می رقصند و می نوشند و آواز می خوانند و یکدیگر را در آغوش می گیرند شادمان و حتی با آن ها همراه و همگام می شویم؛ اما همزمان آرزو می کنیم سرزمین مان، آن سرزمینی که مادر جشن ها و شادمانی هاست، از چنگ اهریمن صفتان تندخوی شادی ستیز رها شود تا ما نیز بتوانیم آواز خوان و رقصان نه تنها سال نو و جشن های ملی خودمان را به زیبایی در سراسر شهرهای سرزمین مان برگزار کنیم، بلکه بیش از بیش از شادمانی دیگران نیزلذت ببریم.

سال نوی 2022 بر همه ی جهان مبارک و خجسته باد

با مهر و خرمی

شکوه میرزادگی