ایران وایر - رقیه رضایی - روز شنبه اول مرداد ۱۴۰۱، فعالان جنبش زنان از بازداشت «نازنین بهرامی»، بازیگر تئاتر و فعال مخالف خشونت جنسی علیه زنان خبر دادند. بهرامی از امضاکنندگان بیانیه ۸۰۰ زن سینماگر علیه خشونت و آزار جنسی در صنعت سینمای ایران است. با این‌وجود، گزارش‌هایی نیز منتشر شده که تاکید دارند در تماس با خانواده و دوستان خود گفته که آزاد است و در واقع کسانی که او را بازداشت کرده، ماموران «گشت ارشاد» بوده‌اند.
هم‌زمان، اطلاعاتی به «ایران‌وایر» رسیده که نشان می‌دهند برخلاف این ادعاها، نازنین بهرامی هم‌چنان در بازداشت به سر می‌برد و نهاد بازداشت کننده او نیز اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است.
یک منبع مطلع درباره وضعیت نازنین بهرامی به «ایران‌وایر» گفت که او به شدت تحت فشار است تا علیه خود اعتراف کند و بگوید که در راه‌اندازی جنبش «می‌تو ایران» و اداره آن نقش داشته است.
گردانندگان صفحه می‌تو ایران اما می‌گویند این صفحه فقط به روایت آزار جنسی و تجاوز می‌پردازد و اصلا تشکل سازمان‌دهی شده‌ای نیست که کسی آن را به راه انداخته باشد یا آن را اداره کند.
نازنین بهرامی کجا است؟
***
«نازنین بهرامی» روز شنبه اول مرداد ۱۴۰۱ در خیابان «انقلاب» تهران به همراه چند نفر از همکاران خود بازداشت شد. بر اساس گزارش شاهدان عینی، آنها در حال بازگشت از محل کار خود بوده‌اند که چند لباس شخصی به بهرامی و همکارانش نزدیک شده و بعد از ضبط تلفن همراه آنها، اطرافیانش را رها کرده و او را با خود برده‌اند.
👈 مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
شاهدان عینی هم‌چنین تایید کرده‌اند که ماموران امنیتی حین بازداشت بهرامی، از او و اطرافیانش فیلم‌برداری هم کرده‌اند.
با این‌که دستگاه‌های قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی تاکنون درباره بازداشت این فعال علیه خشونت جنسی موضع نگرفته‌اند، گزارش‌هایی از تماس‌های مکرر این زن جوان با اعضای خانواده و دوستانش منتشر شده‌اند حاکی از آن که او به آنها می‌گفته در بازداشت نیست و اخبار مبنی بر بازداشت او ممکن است منجر به ممنوعیت از کارش شود.
برخی از این گزارش‌ها از احتمال نگه‌داری این بازیگر تئاتر در یکی از خانه‌های امن اطلاعات سپاه خبر داده و می‌گویند که در تماس‌های تلفنی که او با خانواده و دوستانش داشته، مشخص بوده که تحت نظر بازجوها است و این حرف‌ها را بازجوها به او دیکته می‌کنند.
فردی که از وضعیت بهرامی مطلع است و به‌دلایل امنیتی نمی‌خواهد نامش فاش شود، به «ایران‌وایر» می‌گوید نازنین بهرامی یکی از چهار نفری است که از اردیبهشت تاکنون توسط اطلاعات سپاه و با اتهام «حمایت از می‌تو ایران» بازداشت و بازجویی شده است. البته این فرد نامی از سه نفر دیگر نمی‌برد.
این منبع آگاه هم‌چنین برخی جزییات منتشر شده درباره بازداشت نازنین بهرامی را تایید می‌کند و به «ایران‌وایر» می‌گوید: «پنج مامور مرد و یک مامور زن در این دستگیری حضور داشته‌اند و گفته می‌شود ماموران در حین بازداشت، از خانم بهرامی فیلم‌برداری کرده‌اند.»
او ادامه می‌دهد: «ماموران سپاه در بازجویی‌ها نازنین را تحت فشار گذاشته‌اند که اولا اعترافات مورد نظر آنها را در ارتباط با می‌تو بیان کند، ثانیا در گفت‌وگو با خانواده و دوستانش، اصل بازداشت را انکار و ادعا کند توسط ماموران گشت ارشاد دستگیر شده است.»
به باور این فرد آگاه، بهرامی احتمالا توسط حراست سالن‌هایی که در آن تئاتر تمرین می‌کرده، به نیروهای امنیتی معرفی شده است.
او در همین باره توضیح می‌دهد: ««فکر می‌کنم حراست به نهادهای امنیتی اطلاع داده که نازنین ممکن است با راه‌اندازی و اداره جنبش می‌تو در ارتباط باشد.»
او با اشاره به این‌که نازنین بارها در گفت‌وگوهای جمعی در سالن تئاتر، از ضرورت گسترش می‌تو دفاع کرده است، می‌گوید: «در طول ماه‌های گذشته، بارها نازنین را دیده‌ام که در گفت‌وگوهای جمعی در سالن تئاتر با جدیت درباره ضرورت گسترش می‌تو، به‌‌ویژه در تئاتر و سینمای ایران پافشاری می‌کرد.»
این فرد آگاه هم‌چنین تاکید می‌کند: «در این که نازنین یک فمینیست جدی است، تردیدی ندارم اما بعید می‌دانم کسی که با اداره جنبش می‌تو در ایران در ارتباط باشد، به این ترتیب به‌طور علنی و مداوم ایده‌های خود را در فضای عمومی طرح کند.»
این در حالی است که در چند روز گذشته، برخی گزارش‌های غیررسمی اتهام بهرامی را همکاری او با جنبش می‌تو ایران عنوان کرده‌اند.
هم‌زمان، «محمود معصومی»، از کارکنان سازمان حقوق‌بشری «اطلس زندان‌های ایران» نیز از صدور حکم ۱۵ سال حبس و ۲۰ میلیون تومان جریمه نقدی برای «معصومه حاجی‌ابوالحسن»، یکی دیگر از فعالان مبارزه با خشونت جنسی در صنعت سینمای ایران خبر داده است.
معصومی در صفحه توییتر خود ضمن اعلام این خبر نوشته که شاکی پرونده معصومه حاجی‌ابوالحسن، فردی است به نام «بابک مولایی» که فعالیت‌های اقتصادی با سپاه پاسداران دارد و از مدیران سابق شرکت‌های «فناوری آب‌های عمیق» و «صدرا» است.
این پژوهش‌گر حوزه حقوق‌بشر هم‌چنین اعلام کرده است که هر دو این شرکت‌ها به‌دلیل وابستگی به سپاه پاسداران، در لیست تحریم‌های ایالات متحده امریکا قرار گرفته‌اند.
هم‌چنین عنوان شده که حاجی ابوالحسن در سال ۱۳۹۹، پس از آن که روایت آزار جنسی علیه خود را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده، از سوی بابک مولایی تهدید به شکایت شده و مولایی بعد این تهدید خود را عملی کرده است.
حکم ۱۵ ماه حبس تعزیری و ۲۰ میلیون تومان جزای نقدی معصومه حاجی ابوالحسن توسط شعبه ۱۰۳۲ دادگاه کیفری۲ مجتمع قضایی «قدوسی» تهران به ریاست قاضی «محسن موسوی»، به صورت غیابی صادر شده است.
به نظر می‌رسد مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی در حالی دست به‌کار تعقیب قضایی راویان آزار و تجاوز جنسی در سینما و صنعت سرگرمی ایران شده‌اند که آزارگران و متجاوزان جنسی به راحتی در حال ادامه کار هستند.
از سوی دیگر، امضاکنندگان بیانیه زنان سینماگر علیه خشونت و آزار جنسی در سینمای ایران که با عنوان بیانیه ۸۰۰ زن شناخته می‌شود، از همان ابتدا تحت فشارهای امنیتی بوده‌اند.
این بیانیه در فروردین امسال با امضای بیش از ۸۰۰ زن سینماگر ایرانی منتشر شد که در آن به وجود خشونت جنسی سیستماتیک، هتک حرمت افراد، سوءاستفاده از سکوت و تحمل افراد، گروگان گرفتن دستمزد، تماس بدنی ناخواسته و اعمال خشونت جنسی و حتی تجاوز در سینمای کشور اعتراض کرده بودند.
بیانیه یاد شده بعد از انتشار یک رشته توییت توسط «سمیه میرشمسی»، دستیار کارگردان درباره آزار جنسی و قلدری توسط «فرهاد اصلانی»، بازیگر شناخته شده سینما تنظیم شد و به‌سرعت توانست امضای بیش از ۸۰۰ زن سینماگر را دریافت کند.
از همان زمان، تهدیدها علیه این زنان، هم از سوی مردانی که متهم به آزار جنسی شده بودند و هم از سوی برخی از سینماگران نزدیک به حکومت ایران ادامه داشته است؛ برای مثال، «محمدحسین فرح‌بخش»، از تهیه کنندگان سینما، در یک برنامه رادیویی که پنج‌شنبه ۱۶ تیر پخش شد، خواستار شلاق زدن ۸۰۰ زنی شده بود که خواهان پایان دادن به خشونت و آزار جنسی در سینما و تئاتر ایران شده بودند.
با تمام این اوصاف، نزدیکان نازنین بهرامی، بازیگر تئاتر و از امضاکنندگان بیانیه ۸۰۰ زن می‌گویند که او با گردانندگان صفحات جنبش می‌تو ایران در شبکه‌های اجتماعی همکاری نداشته است.
گردانندگان صفحه می‌تو ایران نیز در یک پیام نوشتاری به «ایران‌وایر» گفته‌اند که حرکت می‌تو ایران یک جنبش است و نه یک گروه سازمان‌دهی شده.
در ادامه این پیام نیز مدیران این صفحه که به روایت آزار و خشونت جنسی علیه زنان می‌پردازد، عنوان کرده‌اند: «می‌تو یک جنبش است و این صفحه و فعالیت‌های مرتبط با آن نیز از دل این جنبش زاییده شده‌اند، نه برعکس. به این ترتیب، هر شخصی که در تمرین‌های تئاتر، پشت نیمکت مدرسه، در یک گفت‌وگوی خانوادگی یا در یک مصاحبه رسمی از ایده برابری و ضرورت دادخواهی دفاع می‌کند و خود را عضوی از می‌تو می‌داند، عضو می‌تو است.»
