آیا زمان بازنگری در نقش خود بعنوان احزاب ،سازمان ها و کنشگران سیاسی نرسیده است؟چهار ماه از خیزش بزرگ جوانان ایران زیر شعار "زن ، زندگی ، آزادی می گذرد.
چهار ماه تعین کننده که با وجود سرکوب شدید، با وجودکشته شدن زیبا ترین فرزندان این سرزمین، هنوز جریان دارد جنبشی که امکان بازگشت ،یا توقف آن نیست.
در این چهار ماه اتفاقاتی افتاده که طی چهل سال نظیر آن دیده نشده .خیزشی با شکل وشعاری منحصر بفرد. با آغاز گران شورشی که در مخیله هیچ حزب ،سازمان وهیچ فردی نمی گنجید.
جنبشی که همه را غافلگیر کرد. غافلگیرتر! زمانی که تداوم یافت .با شجاعتی غیر قابل تصور توسط جوانان ونوجوانان که جان بر سر دست گرفته !مقابل نیروهای سرکوب ایستادند وحماسه آفریدند.جنبشی که تحسین وهمدلی میلیون ها مهاجر ایرانی در سراسر جهان را بر انگیخت به حمایت و سرازیر شدن به خیابان ها ی کشور متبوعشان کشاند.ابعادی جهانی یافت بسیاری از دولت ها ودولت مردان را بحمایت خود جلب کرد.
حاکمیت بهت زده !در عین ناباوری ! با خشونت تمام دست به سرکوب وکشتار زد.اما این سرکوب کور توان در هم شکستن این خیزش هردم فزاینده را نداشته و ندارد.این طلیعه یک انقلات واقعی است.
انقلابی با ویژگی های خود که بر خلاف فرمول های کلاسیک بشیوه خود عمل می کند.شیوه ای ناشی از تعیر زمان ،تغیر در بنیان فکری نسل جوان که ایدولوژیک نیست.حزبی فکر نمی کند.نگاهش به زندگی واقعیست. منبعث از آنچه بطور عینی درارتباط با زندگی هم نسلان خود در جهان آزاد می بیند.
همزمان افکار عمومی جامعه نیز عمدتا متاثر ازشبکه های تلویزیونی ،سایت های خبری ،ارتباط های گسترده مهاجرین ایرانی با بستگان ودوستان داخل کشور و چهل سال تجربه حکومت بی عرضه ، مرتجع ،فاسد با حاکمی سخت مستبد و خود شیفته و جنایت پیشه !تغیر یافته است.
یک مراجعه کوتاه به میزان بیندگان شبکه حکومتی ایدولوژیک صدا وسیما ومقایسه آن با تعداد بیندگان تلویزیونهای من وتو ،ایران انتر ناسیونال ،بی بی سی نشانگر این تغیر وتاثیر گذاریست. هر کدام از این شبکه ها نقشی معین در تغیر تفکر ونگرش جامعه بازی می کنند.
از تلویزیون من وتو که میتوان از آن بعنوان تلویزیون خانگی وعمومی مردم نام برد. تلویزیونی که مجموعه ای از زندگی مدرن غرب در عرصه های مختلف را در مقایسه با جامعه امروز ایران با گریزی به زندگی قبل از انقلاب ارتجاعی سال پنجاه وهفت بنمایش می گذارد. .از تغیر ذائقه غذائی تا عرصه مد و دنیای سلبریتی ها و...
تلویزیون انتر ناسیونال که می توان بجرئت گفت عمومی ترین رسانه خبری و تحلیلی مورد مراجعه مردم است. با پوشش وسیع خبری ،منعکس کننده همه جانبه خبر .با شبکه وسیع خبرنگاران ، داده های تصویری وصوتی هزاران شهرونداخل کشور که منعکس کننده وارتباط دهنده اعتراضات داخلی وتبادل تجربه از طریق انترنت هستند. حضور ده ها تحلیل گر وچهره های مطرح سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی،ورزشی مورد قبول جامعه از طریق مصاحبه وتحلیل! نقشی جدی در سامان دهی افکار عمومی ایفا می کند.
بگونه ای که یکی از اصلی ترین پایه های تاثیر گذار در این خیزش انقلابیست.
بی بی سی نیز با علم به جامعه ایر ان ! سیاست کج دار مریض خود نسبت به حکومت آخوندی را پیش می برد .بینندگان سنتی خود را داردبا همان محافظه کاری ناشی ازاین گونه سیاست.
در کناراین شبکه ها حضور شبکه های کوچک و سایت های گوناگون نیز در این تاثیر گذاری بر افکار عمومی نقش هرچند کم بازی می کنند.
از این نقش مهم وتاثیر گذار مدیا که بگذریم.
تغیر الگوهای نسل جوان است که بر خلاف نسل های قبل .الگوهای سنتی دهه پنجاه وشصت از چگوارا گرفته تافلان چهره ملی مانند مصدق وفلان چریک فدائی یا مجاهد را عمدتا نمی شناسند. در صورت شناخت محدود !چنگی بر دلشان نمی زند. دوران سپری شده یک نسل !که کوچکترین گرایش واقبالی نسبت به آن هادر ذهن این نسل جدید جاری نیست.
آن ها شخصیت های مشخص خود را دارند شخصیت هائی که می تواند یک ورزشگار ،یک هنرمند،یک طراح،یک چهره سیاسی مدرن ،یک فعال حقوق بشر ،یا یک کار آفرین موفق،یک کنشگر جوان بر آمده ازدل همین نسل باشد.
ملاک ها و دلمشغولی های این نسل که بخشی از آن ها در ترانه (برای) شیروین انعکاس یافته تفاوت عظیم آنها را با نگرش پیچیده و محدود شده در یک چهار چوب جزبی و سازمانی نسل گذشته را نشان می دهد.دنیای واقعی ،ساده وقابل دسترسی. که شعار زن،زندگی محصول این گونه نگاه به زن ، به برابری جنسیتی وتوانائی های او در یک حکومت سخت ارتجاعی وجامعه مرد سالار است.
نگاه بر زندگی ومقوله آزادی این نسل هم اساسا با درک جریان های سنتی به این دومقوله بخصوص نگاه "چپ" فاصله ای عمیق دارد .
از این رو آنالیز دقیق این نسل ،جابجا شدن نقش طبقات ،نقش وحضور گسترده دنیای انترنتی ،دیجیتالی در زندگی عمومی جامعه .جوابگو نبودن فرمول های قدیمی نسبت به پدیده های جدید ومدرن . تجدید نظر در تفکر وشیوه های سنتی !چگونگی گفتگو با مردم دروضعیت جدید را طلب می کند.
یک خانه تکانی جدی ،یک شهامت در قبول واقعیت وتغیر رفتار در تمام احزاب ، سازمان ها وکنشگران سیاسی و اجتماعی. تفکر وسازماندهی که دیروز می توانست راهگشا باشد .امروز می تواند رشته های سختی باشد تنیده شده بر حیات وعملکرد جریان های سنتی که راه نفس بر آن ها را ببندد.مانع از ایفای نقشی تاثیر گذار در تحولات اجتماعی وسیاسی آنها میگردد.با وجود عقب ماندن جریان های سیاسی از این خیزش انقلابی ! این خیزش عظیم جاری در جای جای ایران بدون حضور ما (منظور جریان های سیاسی ) در حرکت است .منتظر تصمیم گیری ما نمی ماند وراه خود را بسبک امروزین تحولات اجتماعی ونهایت سیاسی پیش می برد.
اما آیا این نتیجه کافیست ؟ آیا این خیزش جوان که برای نخستین بار با این چنین شور قدم در میدان نهاده قادر است تمام سد های پیش رو را بشکند؟ صرف با تکیه بر نیروی جوانی ،تفکر مدرن !در جامعه ای متکثر ،گرفتار در بحران معیشتی ، فرهنگی، ترس خورده از آنچه که می تواند پیش آید ونوعی از جنگ داخلی را رقم بزند .فائق آید؟ افکار عمومی را به حمایت از این خیزش انفلابی جلب کند؟ در شکل دادن بیک اتحاد فراگیر ازتمامی جریان های اپوزیسیون.در راستای یک اتحاد گسترده حرکت نماید؟ در همگامی با تمامی احزاب وسازمان ها خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی نقش ایفا کند؟ چگونه؟
دامه دارد
