تبریک می گویم فرارسیدن نوروز را به تمام کوشندگان در راه اعتلای ایران و فرهنگ سرزمین مان و سالی پربار تر آرزو می کنم برای همگی شان.

از معدود کوشندگان راستین و بی ادعا، استاد علی دهباشی هستند و اثر درخشان شان مجله ی «بخارا» و برنامه هایی که به اسم این مجله ی گرامی در طول سال به شکل شگفت انگیز و خستگی ناپذیر برگزار می کنند.

استاد دهباشی، یک الگو هستند. الگویی برای همه ما و خصوصا نسل جوانی که تن سالم و ذهن ی باز دارند.

ایشان نشان می دهند که می توان یک تنه، با بدنی بیمار، با نفسی که به خاطر بیماری آسم، به سختی کشیده می شود -و به قول استاد زنده یادمان ایرج افشار مثل لاک پشتی که در زیر خاک نفس می کشد- کار یک نهاد بزرگ فرهنگی با صدها کارمند را انجام داد آن هم در کشوری که چنین نهادی، حتی ده برابر بزرگ تر، یک صدم بازدهی کار ایشان را ندارد.

این ها اغراق نیست. واقعیت است.

شما به کارنامه ی سال ۱۴۰۱ بخارا نگاه کنید. انسان در شگفت می ماند که مگر یک انسان چقدر توانایی می تواند داشته باشد، و چه نظم و نسق ی در کار می باید داشته باشد که بتواند چنین کارهای موثر و ماندگاری انجام دهد؟

آن هم بی هیچ کمک ی. آن هم بی هیچ بودجه ی دولتی یا مردمی.