دکتر فیروز نادری در سال ۱۹۶۴ ایران را ترک کرد، اما سه سال بعد بازگشت و در «مرکز سنجش از دور» به کار پرداخت. او در ژوییه ۱۹۷۹ پس از وقوع انقلاب در ایران به ایالات متحده آمریکا نقل مکان کرد. وی مانند هزاران ایرانی دیگر این امکان را نیافت که در صحنه‌های مختلف علمی و اجتماعی ایران حضور داشته باشد و دانش و تجربه خود را در اختیار ایرانیان بگذارد چه از طریق پروژه‌های بشردوستانه و چه از نظر کشف و پرورش استعدادهای جوان و یا برای شرکت در بحث‌های سیاسی. به نظر وی، شهروندان چه در ایران و چه در آمریکا وظیفه دارند در امور کشور خود شرکت کرده و دخالت داشته باشند.

فیروز نادری در دورانی که رسانه‌های اجتماعی گسترش یافتند در جنبش سبز ۱۳۸۸ در عرصه‌ی سیاسی فعال شد و دانشجویان در فیسبوک و بعدا در توییتر و اینستاگرام از وی خواستند که از جنبش اجتماعی در ایران پشتیبانی کند. او توضیح می‌دهد که در سال ۲۰۰۹ بحث «رای من کجاست؟» و «حق من کجاست؟» بیشتر ایدئولوژیک بود. امروز اما وضعیت بسیار متفاوت است: «موضوع بسیار حیاتی است.»

موفقیت‌های فیروز نادری الهام‌بخش میلیون‌ها ایرانی است که او را به عنوان فردی که حکومت ایران جایی برای امثال وی در خدمت به کشور باقی نگذاشت، با توانایی‌ها و شایستگی‌های خود در ایالات متحده به موفقیت رسیده است. دکتر نادری می‌گوید: «شما نمی‌توانید قوانین ۱۴۰۰ سال پیش را در جامعه‌ی پیچیده‌ی قرن بیستم به کار ببندید!» وی امیدوار است که امر تغییر رژیم «از داخل و توسط مردم ایران» صورت گیرد.