بدیهی است، زمانی کسی فراخوان کارزار جهت گردهم آئی حد اقل از دید خودش بعنوان رهبر اپوزیسون میدهد اولین کسی که باید به آن جواب مثبت بدهد و در آن شرکت کند باید خود او باشد. آقای رضا پهلوی در سالگرد ۲۲ بهمن که مردم بطور خود جوش چهل و اندی سالست در آن شرکت میکنند هم فراخوان دادند و گفتند در لُس آنجلس خواهند بود و سخنرانی میکنند که رفتند و کردند. ولی در مورد فراخوان کارزار و گردهم آئی در سالگرد مهسا نه محلی را تعین کردند و نه شرکت کردند. جای سؤال هم هست، که چرا من و تو، ایران اینتر نشنال، یا صدای آمریکا که دنبال کننده او در طی مراحل کارزار و فراخوان‌ها بودند از او نپرسیدند یا نمیپرسند که بعد از ماه‌ها اِهِن و تُلُپ و مَن مَن کردن شما در آن سالروز که مردم بسیاری برای گرامیداشت آن در بسیاری از شهر‌های دنیا به میدان آمدند و تظاهرات کردند کجا بودی. آفتابه لگن هفت دست، شام و نهار هیچی.

پس روشن است چرا حکومت جمهوری اسلامی آقای رضا پهلوی را بخاطر طرز تفکر و رفتارش کبریت بی خطر اپوزیسیون قلمداد میکند و سعی در باد کردن و قالب کردن او بعنوان رهبر آنست.