از این پس بجای نامزدها، رای دهندگان را تایید صلاحیت کنید

روزنامه جوان نوشته است" کمیت آرا مهم نیست، کیفیتش مهم است". نظر بسیار سنجیده‌ای است. از این پس باید به جای نامزدها، رای دهندگان را تایید صلاحیت کنیم. رهبری در نفی رفراندوم فرمودند " همه مردم امکان تحلیل مسائل را ندارند". بنابراین بصیرت وبینش لازم برای انتخاب رئیس جمهور و نمایندگان مجالس خبرگان و شورای اسلامی را هم نخواهند داشت. اگر رای دهندگان را شورای نگهبان انتخاب کند به مرحله فرا دموکراسی و یافرا مردم سالاری دینی می‌رسیم.

اگر رای دهندگانی که صلاحیتشان تایید شده است، مسئولان را انتخاب کنند، خیلی زودتر از سال ۱۴۴۰ به دولت ناب اسلامی مورد نظر رهبری، خواهیم رسید. من در فرصت دیگری به دولت ناب اسلامی خواهم پرداخت ولی مختصراً باید اشاره کنم که در آن دولت نهادهای امنیتی وجود نخواهند داشت. زندان و ضرب و شتمی در کار نخواهد بود. مردم به چنان درجه‌ای از خلوص و بصیرت اسلامی می‌رسند که هر کس برای خودش یک بازجو و شکنجه‌گر می‌شود. به عنوان مثال، فرض کنید خواهری روسری از سرش می‌افتد، بلافاصله به بانک می‌رود و معادل ۳ میلیون تومان جریمه که البته در آن سال با توجه به سقوط ارزش ریال به ۳ میلیارد رسیده است به حساب دولت واریز می‌کند و یا اگر کسی خطای بسیار بزرگی مانند جاسوسی کرده باشد، به خانه می‌رود و آنقدر خودش را شکنجه می‌کند تا اعتراف کند و فیلم آن اعتراف را برای صدا و سیما می‌فرستد، تا آن را پخش کند. روزی که به دولت خالص و ناب اسلامی برسیم، می‌توانیم از امام زمان خواهش کنیم که تشریف نیاورند، برای اینکه ما خودمان خیلی زودتر و بهتر ماموریت ایشان را انجام دادیم.

غنای قاریان

به خدا قسم در عجبم که رهبری چگونه می‌تواند در چند جبهه بجنگد. اخیرا جبهه جدیدی علیه قاریان قرآن مصری گشوده است. درجمع قاریان قرآن در شب اول ماه رمضان آن‌ها را بهترین قاریان قرآن دنیا دانست و گفت زمانی که قاریان مصری قرآن می‌خوانند، دچار شبهه غنا می‌شود و آن را خاموش می‌کند. بنظر ایشان که عربی و قرآن را از خود عرب‌ها بهتر می‌فهمند، قاریان مصری غنا را که همان موسیقی است وارد قرآن می‌کنند و به زبان ساده‌تر آن را با قِر و قمبیل می‌خوانند و حتی گاهی شنونده را ناخودآگاه به رقص وا می‌دارند و حال آنکه قاریان ایران بخصوص حاج سعید طوسی که گل سرسبد قاریان ایران است، وقتی قرآن می‌خواند فقط بر خواندن تمرکز می‌کند و ذره‌ای غنا در آن وارد نمی‌کند و تنها پس از ختم قرائت قرآن است که لهو لعب و کارهای بی‌ناموسی و دست درازی به کودکان را شروع می‌کند. او هیچ وقت این دو را با هم انجام نمی‌دهد.

ابومالش

اسفند ماه ۱۴۰۲