گذشته نزدیک ما همراه با اصلاحات ناقص

در زمان محمد رضا شاه بهار خجسته سراغ ملت را گرفت و مژده پیروزی عقل و علم بر جهل را داد. ما قدمهایی در جهت عقلگرایی و علمگرایی بر داشتیم. اما رژیم شاه و جامعه مجبور شدند که برای یادگیری بیشتر خودشان را به غربی‌ها نزدیک کنند، ولی متاسفانه مثل گذشته ما به دام غربی‌ها افتادیم. تا اواسط حکومت رژیم شاه نوجوانان و جوانان چیزهای نو و علمی یاد می‌گرفتند که هم به درد خودشان و هم به درد جامعه می‌خوردند. اما در اواخر رژیم شاه سرمایه داران، درباریان، آخوندهای درباری، آخوندهای افراطی مثل خمینی و دار و دسته مذهبی او و اربابان خارجی پی بردند که اگر بیشتر از این حد نوجوانان و جوانان ایرانی به خرد، علم و پیشرفت روی آورند در مرحله‌ای همه کاره کشور می‌شوند. ما مفتخوران درباری و غیر درباری و اربابان خارجی دیگر نمی‌توانیم بر آنها تسلط داشته و آنها را کنترل و بیشتر غارت کنیم. این جنایتکاران مفتخور تصمیم گرفتند که این روند رشد و تکامل و خردگرایی و علمگرایی این نوجوانان و جوانان را قیچی کنند. متاسفانه اپوزیسیونهای ایرانی آن زمان از روی انحصارگرایی، جاهلیت، توهم، عقب افتادگی، نا آگاهی و قدرت پرستی به دام افتاده و آگاهانه و نا آگاهان به این جریان ضد مردمی در زمان شاه کمک کردند.
چرا نوجوانان و جوانان به این دام افتادند؟
، چون اولا تجربه و شناخت نداشتند. دوم در این سن و سال رشد ذهنی، روحی، عقلی، احساسی و جسمی این نوجوانان و جوانان نو بهاری است و احتیاج به چیزهای نو و تازه دارند، بخصوص علم و دانش. سوم در اوایل تا حدودی از علم و دانش برخوردار شدند، ولی متاسفانه در اواخر رژیم شاه می‌خواستند تمام اینها را از آنها بگیرند و از نظر یادگیری آنها را به درجه بی عقلی بکشانند و سپس ببرند به عقب تا از مذهب افراطی هزار و چهارصد سال پیش سر درآورند.
این جنایتکاران رژیمی و نوکران مذهبی و غیر مذهبی درباری و غیر درباری و اربابانشان با غارت چپاول، محدودیت، محرومیت، فشار روحی، ذهنی و جسمی، انزوا و نهایتا زندان و شکنجه و اعدام عرصه را بر مردم، بخصوص بر نوجوانان و جوانان تنگ کردند که تا در انزوا، محرومیت، شکنجه و زندان از عقل سلیم و احساس سالم خالی شوند. از طرفی دیگر جو را ضد رژیم شاه و ضد عقلگرایی و علمگرایی و ضد غربگرایی تشدید می‌کردند، البته با آگاهی و همکاری غرب این کارها را می‌کردند، چون آنها می‌خواستند که مردم ضد رژیم و بی عقل شوند تا بتوانند آخوندهای بی عقل را سر کار آورند تا بیشتر بچاپند. از طرفی دیگر آخوندهای درباری و غیر درباری، بخصوص طرفداران خمینی افراطی به نوجوانان و جوانان در آن زمان می‌گفتند که مقصر اصلی مشکلات روحی، فقر و بیکاری شما رژیم شاه و اربابان غربیش هستند. بروید مسجد و حسینیه و پای منبر امام حسین گریه کنید تا تسکین یابید و خداوند گناهان شما را ببخشد و شما را از رژیم شاه خلاص کند. بالای منبر به مردم می‌گفتند که این چه عقلگرایی و علمگرایی است که این رژیم غرب زده با کمک اربابانش شما را می‌چاپد به زندان می‌اندازد و می‌کشد.. آهای مردم دنبال عقلگرایی و غرب زدگی نروید! عقلگرایی و غرب زدگی دین، آخرت و دنیای شما را از شما می‌گیرند و شما را کافر می‌کنند. به همین خاطر است که خدا به شما پشت کرده. از خدا بخواهید تا گناهانتان را ببخشد. منجی ما آیت الله خمینی است. او با رژیم شاه و غرب در افتاده به او بپیوندید. او به یاری حق تعالی ما را از رژیم منفور شاه عقلگرای غرب زده نجات می‌دهد. امام خمینی دنیا و آخرت شما را می‌سازد. ‌ بروید و غربزدگی جلال آل احمد را بخوانید تا بدانید غرب با ما و دین و ایمان ما چه کرده و چه می‌کند. مردم، بخصوص نوجوانان و جوانان که از انزوا، بی عقلی، توهم، گوشه گیری خسته و گرفتار احساسکور مذهبی شده بودند. با خواندن غرب زدگی جلال آل احمد و کتابهای دکتر علی شریعتی بیشتر به عقب رفته و در نبود عقل در مذهب افراطی ضد غرب غرق و خیلی راحت چرندیات این کتابها را باور می‌کردند. چرا؟، چون اولا این نوجوانان و جوانان در انزوا بی عقل و گرفتار احساسکور مذهبی شده بودند. دوم آنها در این جو خفقان از عقل ضعیف و ناتوان خود و عقلگرایی و علمگرایی غربی رژیم شاه خسته و با هر چیزی که بوی عقل و منطق می‌داد بدشان می‌آمد، زیرا آن چیزی که رژیم انجام می‌داد جزء بی عقلی، بی منطقی، زندان، دروغ و غارت چیز دیگری نبودند که بخواهد عقل نوجوانان و جوانان را تقویت کند، بلکه با این کارها عقل آنها را بیشتر تضعیف می‌کردند تا حدی که آنها از هر چیز عقلی بدشان می‌آمد از جمله عقل ناقص و نا کار آمد خودشان. سوم احساسکور مذهبی در نبود عقل همه کاره ذهن و روح این نوجوانان و جوانان شده بود و این نوجوانان و جوانان مسخ شده برای تنظیم ذهن، روح و جسم خود در نبود عقل به این احساسکور وابسته بودند، پس بنابراین همه چیز را ذهنی و حسی می‌فهمیدند. این نوجوانان و جوانان با خواندن کتابهای چرند جلال آل احمد و علی شریعتی و گریه برای امام حسین احساسکور خود را بیشتر تقویت و عقل ضعیف‌ آنها توسط احساسکور مذهبی در صندوقچه ذهن و روح آنها زندانی شد. این نوجوانان و جوانان با این کتابها بیشتر ذهنگرا و بی عقل و بیشتر گرفتار احساسکور و بیشتر جاهل و به جهل مذهبی نزدیک تر می‌شدند. از طرفی دیگر این کتابها کمک می‌کردند که مردم ضد عقل و ضد عقلگرایی و ضد غرب گرایی و ضد رژیمی‌ها شوند. رژیمی‌ها با غارت بیشتر به این تضاد و دشمنی دامن می‌زدند، چون می‌دانستند با چنین وضعیتی رژیم شاه رفتنی است. آخوندهای درباری و آخوندهای به ظاهر غیر درباری، مثل خمینی و دار و دسته با تبلیغات ضد رژیم شاه و به نفع مذهب، با روضه خوانی، گریه برای امام حسین و این کتابهای مخرب احساسکور مذهبی شیعه را در ذهن و روح مردم تقویت کردند. آخوندها توانستند با فریب مذاهب دیگر، ناسیونالیستها، ‌ ملی مذهبی‌ها و اقوام ایرانی و کمونیستها را که مثل مذهب شیعه بی عقل و دارای احساسکور بودند را زیر سلطه خود آورند به بهانه اینکه اگر رژیم شاه را سرنگون کردیم شما هم در حکومت ضد سرمایه داری و ضد غربی ما شریک خواهید شد.
از طرفی دیگر احساسکور حاکم بر ذهن و روح ما مردم در آن زمان گفت که عقل ضعیف شما نوجوانان و جوانان و عقلگرایی رژیم شاه وابسته به غرب شما را به این روز انداخته‌اند. دین و ایمان را از شما گرفته‌اند. شما را فقط به تبلیغات غربی و سکس دلخوش کرده‌اند تا حدی که دختران ما عروسکهای کاغذی شده‌اند. به مذهب ناب محمدی و خمینی منجی عالم روی آورید تا رستگار شوید و دنیا و آخرت شما درست شود. ما مردم، بخصوص جوانان و نوجوانان بی عقل فریب احساسکور حاکم بر ذهن و روح خود را خوردیم و از عقل ضعیف خود بدمان آمد و همگی به فرمان احساسکور مذهبی حاکم بر ذهن و روح خود فریاد زدیم که اگر این عقل و علم است که این رژیم منفور شاه می‌گویند ما این عقل و علم را نمی‌خواهیم. فاتحه علمگرایی و عقلگرایی در آخر رژیم شاه خوانده شد. احساسکور خوشحال شد و فورا ته مانده عقل را در صندوقچه ذهن و روح ما مردم زندانی کرد. به ناگاه احساسکور حاکم بر ذهن و روح ما خمینی را در ماه نشان داد و ما خمینی را در ماه دیدیم. نه فقط بی عقل تر شدیم، بلکه رفتیم به عقب و دوباره افتادیم‌ در لجن مذهبی شیعه افراطی هزار و چهارصد ساله و گرفتار احساسکور مذهبی و گرفتار خمینی و آخوند جماعت بی احساس و بی عقل شدیم.
بعد از انقلاب جامعه خراب و رژیم منفور آخوندی دشمن عقل سلیم، احساس سالم و علم بوده و هست. ما بعد از انقلاب تا درجه‌ای بی عقل، بی عاطفه و مسخ شدیم که با پول مدرک دکترا و مهندسی می‌خریم و با آن برای همدیگر پز عقلی می‌دهیم. سر دختران خود را می‌بریدیم.
جنایتکاران آخوندی و نوکرانشان هر روز از جنایت، آدمکشی غارت، دزدی، زن بازی، باجناق‌ بازی بیشتر سر در می‌آورند. بعد از ۴۵ سال در لجن متعفن مذهبی هزار و چهارصد ساله هنوز بیشتر فرو می‌روند تا در تضاد با مردم به دست مبارک و قدرتمند مردم سرنگون شوند.
خوشبختانه این اواخر مردم ما تا حدود زیادی آگاه و عقل زندانی خودشان را از صندوقچه ذهن و روح بیرون کشیده و تا حدود زیادی این عقل را اصلاح و با کمک این عقل از افراط احساسکور خودشان کاسته‌اند، یعنی مردم احساسکور خودشان از زیر سلطه احساسکور مذهب و آخوندیسم بیرون کشیده و کمتر گرفتار احساسکور مذهبی، ناسیونالیستی، قومگرایی و کمونیستی افراطی هستند. در جنبش انقلابی مهسا و مبارزه برای حجاب اختیاری مردم، بخصوص زنها نشان دادند که دارای عقل سلیم و احساس سالم هستند. به خاطر این خودآگاهی فردی و جمعی مردم، نوکران داخلی و خارجی رژیم با وکالت بازی و منشور بازی نتوانستند مردم را فریب بدهند. اما الآن عده‌ای دیگر به شکل دیگر و ترفندهای جدید می‌خواهند که مثل زمان شاه دوباره مردم، بخصوص جوانان و نوجوانان را فریب بدهند و از نو آنها را مسخ بکنند. باید بیشتر مواظب باشیم.

راه حل درست چیست، آیا از صفر شروع کردن درست است؟

وضعیت اجتماع و محیط زیست ایران ویران و افراد جامعه فردی و جمعی خراب هستند. رژیم آخوندی و اسلام افراطی برای خرابکاری آمده‌اند. اپوزیسیون داخلی و خارجی هم هیچ نوع راه حل‌، هیچ نوع تصویر و تصور درستی از اجتماع و محیط زیست و از آینده ایران ندارند و فقط حرفهای مفت می‌زنند.
در چنین شرایط که هیچ چیز سر جایش نیست. مشکلات فردی و جمعی خیلی زیاد و توانایی‌ها و امکانات فردی و جمعی افراد خیلی کم است. افراد از نظر ذهنی، روحی، عقلی، احساسی و جسمی کم می‌آورند، پس باید از مشکلات کوچک و فردی شروع کرد، یعنی از صفر شروع و به مرور شناختها و تجاربی به دست آوریم و مشکلات را کم کم با همفکری و همکاری با هم حل کنیم. در چنین شرایطی هر کس در هر سطحی که می‌تواند باید از کوچک و از موضوعات شخصی شروع کند. برای خودش و برای خانواده خودش حد اقل راه حل‌هایی پیدا کند و اگر به کسی اطمینان دارد با او مشورت و از او راه حل و کمک بخواهد. در چنین حالت‌هایی ۱) مشکل کوچک و فردی است. اگر هم راه حل ارائه شده برای حل مشکل درست نبود، چون موضوع کوچک است ضرر چندانی ندارد و زودتر و راحت تر عیب و ایرادش فهمیده و می‌توان از راه درست تری آن را حل کرد. هر فردی با حل این مشکل کوچک خود عقل و احساس خودش را در برخورد با واقعیات یک قدم بیشتر اصلاح کرده است. او پی می‌برد که در این مؤرد مشخص باید عقلی برخورد کند یا احساسی، چون با این دو است که ما مشکلات کوچک و بزرگ را حل می‌کنیم اگر آنها را درست بکار بندیم..
۲) مشورت شما با کسی که به او اطمینان دارید کمک می‌کند که شما دو نفر بیشتر به هم اطمینان، بیشتر با هم نزدیک و خودمانی، نسبت به هم دلگرم، انعطاف پذیر، تعامل پذیر و متحد بار آیید. طرف مقابل هم راحت تر می‌تواند در باره مشکلش با شما صحبت کند. ۳) این مشورت، همفکری و با بررسی هر مشکل کوچک یک نوع تبادل فکری بین شما دو نفر بر قرار و کم کم می‌توانید بفهمید که خودتان چند مرده حلاج هستید. ۴) شما در می‌یابید که مشکل تا چه قدر جدی، پیچیده و مهم است و چگونه می‌توان آن را با کمک هم حل کرد، آیا باید با این مشکل عقلی و یا باید عاطفی برخورد کرد. ۵) این راه حلها منطق بشر را تقویت می‌کنند و بین شما دو نفر منطق را حاکم می‌کنند. ۶) حل کردن این مشکل شما و دوست شما به نظر کوچک می‌رسد، ولی اگر مردم ایران به این مشکلات کوچک شخصی خود به همین شکل دو نفره بپردازند میلیونها مشکل کوچک در جامعه مطرح و بطور منطقی حل و اکثریت جامعه یک قدم در جهت عقلگرایی و احساسگرایی درست فردی و جمعی خودشان بر دارند. در اِشل میلیونی این خیلی بزرگ و سازنده است. این افراد میلیونی به طرف عقلگرایی و احساسگرایی سالم قدم مهمی برای درک واقعیات اجتماعی و محیط زیست بر داشته و همگرایی افراد بیشتر می‌شود. افراد شناخت و تجربه فردی و جمعی خودشان را در اختیار افراد مطمئن قرار می‌دهند. در چنین حالت‌هایی افراد بهانه‌های مختلفی دارند برای نزدیک تر شدن به هم. به این طریق ما به کلام زرتشت بزرگ (پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک)؛ یک قدم هر چند کوچک نزدیک تر می‌شویم.
۷) افراد دو نفری و چند نفری کم کم یاد می‌گیرند که کجا‌ها باید از عقل و کجا‌ها باید از احساس و کجا‌ها از هر دو در اندازه‌های مختلف بجا و به موقع استفاده کنند، مثلا برخورد با بچه‌ها در خانه باید عاطفی و عقلانی باشد، چون عقل و احساس بچه‌ها باید در رابطه عقل و احساس پدر و مادر و سایر افراد خانواده درست رشد کنند، منتها همراه با مشورت پدر و مادر با هم، پس بنابراین پدر و مادر باید وقت زیادی برای خود گذاشته باشند تا مرزهای زنانه و مردانه همدیگر را بدانند و در رابطه با هم عقل و احساس زنانه و مردانه همدیگر را تکمیل تر کنند تا با هم مشکلات کمتری داشته و هماهنگ تر با هم بتوانند روی عقل و احساس بچه‌های خود نیز تاثیرات درستی بگذارند.

بستر رهبری

۸) این مشورت‌ها می‌توانند دو نفره و یا بیشتر باشد و فقط محدود به خانواده و پدر و مادر نیستند. بستگی به نوع موضوع دارد که بین فرد و افراد مطرح است. کم کم افراد به هم نزدیک و در سطحهای مختلف بیشتر به هم اطمینان و همفکری و همکاری کرده و در ابتدا زمینه‌های رشد جمعی دو نفره و سه نفره و چند نفره هسته‌ای فراهم می‌کنند. به این طریق بستر رهبری در جامعه پایه ریزی شده، یعنی هر کس یک قدم به بستر رهبری بالقوه و بالفعل برای خودش نزدیک تر شده است و می‌تواند کم و بیش خودش را رهبری کند.
در چنین جمعهای دو نفره و سه نفره و در چنین مشورتهای دو نفره با هم رهبری همدیگر وجود دارد و بستر رهبری فراهم شده، ولی هنوز از رهبر فردی، جمعی، عمودی، افقی و رهبر شورایی خبری نیست، چون جامعه و محیط زیست ایران خراب و هنوز هسته‌ها و جبهه‌ها در چهارچوبهای مشخص معنی دار و توجیه پذیر به آن معنی بوجود نیامده و به هم گره نخورده‌اند. فرد و افراد از مشکلات شخصی خیلی فراتر نرفته‌اند که تا کم کم این هسته‌ها را از نظر کیفی و کمی گسترش بدهند و به هم گره بزنند و زمینه‌های رشد جبهه‌ها در سطحهای مختلف را فرا هم بکنند. هر جبهه‌ای در ارتباط معنی دار و توجیه پذیر هسته‌های تشکیل دهنده خود است که اگر برای افراد خود این هسته‌ها خوب جا افتاده باشند می‌توانند در رابطه با هم جبهه‌ای بوجود آورند. به این طریق می‌تواند که شبکه‌های جبهه‌ای هم شکل بگیرند‌ که هر جبهه انسجام نسبی معنی دار خودش را دارد، البته قرار نیست که همه جبهه‌ها همدیگر را صد درصد بفهمند، ولی برای هم قابل تحمل باشند، پس بنابراین در شرایط فعلی خراب ایران از جبهه‌ها، رهبری فردی، عمودی، افقی و شورایی خبری نیست، ولی قدمهای رشدیابنده در جهت درست برای به کار بردن عقل سلیم و احساس سالم در هسته‌ها به چشم می‌خورد و بستر رهبری در این هسته‌ها شکل گرفته، یعنی بر نامه‌های پروژه محور عملی در حد مشکلات فردی در این هسته‌ها شکل گرفته، ولی هنوز به آن معنی گسترده نیستند که بتوانند به شبکه‌های هسته‌ای و به جبهه‌ها تبدیل شوند.
۹) تنها شبکه گسترده که در سراسر کشور شکل گرفته و درست عمل می‌کند حجاب اختیاری است، مثلا هر زن با حجاب اختیاریش بگو مگو دارد و همدیگر را رهبری می‌کنند، پس هر زن برای خودش بستر رهبری فردی دارد. اما همین حجاب اختیاری در اِشل میلیونی هم با زنان کشور میلیونی بگو مگو دارد و همدیگر را رهبری می‌کنند و با هم بستر رهبری میلیونی را بوجود آورده اند‌ که در سراسر کشور در کوچه و بازار دیده می‌شوند که یک سرش در ذهن و روح هر زن و سر دیگرش در سر میلیونی زنان کشور و سر سومش در جامعه از جمله مردان و بچه‌ها و به شکلهای مختلف خودنمایی می‌کند و سر چهارمش از سراسر جهان سر در آورده و همه جهانیان را تحت تاثیر خود قرار داده و رژیم آخوندی و مذهب افراطی هم نمی‌توانند با این حجاب اختیاری کاری بکند. رهبری این حجاب اختیاری از رهبر فردی، جمعی، شورایی، افقی و عمودی فراتر رفته است. در ذهن و روح میلیاردها زن حجاب اختیاری به شکلهای مختلف مطرح، خودنمایی و رهبری می‌کند. این بحث مفصلی می‌طلبد و در اینجا وارد آن نمی‌شوم.
۱۰) اما موضوع مهم تر دیگری رخ داده. نان و‌ آب که حیاتی هستند قبلا یک مشکل کوچک و با کمک یک نفر و دو نفر و چند نفر حل می‌شدند. اما امروزه در جامعه ما این مشکل کوچک نان و آب همراه با فقر، تورم و بیکاری بزرگ تر و همگانی تر شده‌اند و با راه حل دو نفره حل نمی‌شوند. الآن در اِشل میلیونی مطرح و راه حل جمعی میلیونی خودش را می‌طلبد. مسبب مشکلات جامعه و محیط زیست جمهوری اسلامی فاسد و مذهب افراطی است. در این حالت اتحاد ما با هم فقط دونفره نیست که فقط به مسائل شخصی بپردازیم، بلکه میلیونی است، ‌ یعنی همان برخورد راه حل عقلی و احساسی دو نفره و سه نفره را که از قبل در هسته‌ها سراغش رفتیم و آن را یاد گرفتیم امروزه به درد نان و آب میلیونی ما می‌خورند. اگر در اشل میلیونی آنها را بکار بندیم خیلی کارساز می‌شوند. چرا؟، چون اولا نان، آب مشکل کوچک فردی ما با فقر، بی کاری و تورم به مشکلات جمعی و بزرگ تبدیل شده‌اند. دوم راه حل دو نفره و سه نفره. ما را آماده کرده‌اند برای پیدا کردن راه حل درست عقلی و احساسی برای حل مشکلات که کجاها عقلی و کجاها احساسی برخورد کنیم. سوم راه حل دو نفره که قبلا یرای مشکل کوچک یاد گرفتیم برای ما بستر رهبری را فراهم کرده‌اند. با رهبری عقلی و احساسی در ذهن و روح خودمان تا حدودی ما به خود آمده‌ایم و کم کم تنبلی و بی تفاوتی را کنار می‌گذاریم. چهارم این راه حال دونفره عقلی و احساسی برای نان و آب و چیزهای شبیه به آنها در اِشل میلیونی مطرح و عمل می‌کند و بستر میلیونی رهبری را برای ما فراهم می‌کنند. در بستر رهبری میلیونی که نیروی محرکه آن بی نانی و بی آبی و فقر مطلق است همه افراد در اندازه‌های مختلف گوشه‌ای از بستر رهبری میلیونی را گرفته‌اند و با عقل و احساس خود آن را رهبری و هدایت می‌کنند.. عقل و احساس که در رابطه دو نفره بکار بردیم در اِشل میلیونی ما را رهبری می‌کنند و به ما می‌گویند که راه حل عقلی و احساسی این است که برای مشکل آب و نان هر کس هر وسیله‌ای دارد بر دارد و به خیابان ریخته و شورش میلیونی گرسنگان را شروع کند. همانطور که گفته شد اگر مردم از قبل کم کم توانسته باشند که برای حل کردن مشکلات کوچک دو نفره با هم مشورت بکنند و کمی به هم اطمینان کرده و از عقل و احساس خود استفاده کرده باشند هنگام شورش میلیونی برای نان و آب به یاد می‌آورند که از عقل و احساس خود در برخورد با مشکل فردی چگونه استفاده کردند و در این شورش همگانی هم از این عقل و احساس همگانی بجا و به موقع استفاده و کم و بیش می‌دانند که کجا‌ها از عقل و کجاها از احساس و کجا‌ها از هر دو استفاده کنند و اینها را بین هم رد و بدل می‌کنند تا صفوف خودشان را تنظیم و کنترل کنند. در بستر رهبری شورش دسته جمعی کم کم رهبری‌های افراد در رابطه با هم بیشتر شکل واقعی به خود می‌گیرند، چون کم و بیش می‌دانیم کجا از عقل و کجا از احساس استفاده کنیم. از دل این جمع کم کم رهبر جمعی، شورایی، افقی و حتی ممکن است که رهبری عمودی و فردی هم بوجود آیند. با بستر رهبری افراد در سطحهای مختلف نقش رهبری دارند و هوای هم را دارند که تا به جان هم نیفتند و عوامل نفوزی دشمن در صف آنها رخنه نکنند، البته کاری دشوار و چه بسا همراه با تلفات جانی و مالی است، چون وضعیت کشور خراب و در شورش همگانی همه بستر رهبری را به یک اندازه نگرفته‌اند. هر کس متناسب با فهم خودش بخشی از بستر رهبری میلیونی را گرفته است، ولی این فهم‌ها و رهبری‌های مختلف در مجموع کار ساز است و بستر رهبری میلیونی را زنده و مؤثر نگه می‌دارد، چون هدف کلی مشخص و دشمن واقعی هم که رژیم جمهوری اسلامی باشد هم مشخص است. افراد با کمک هم در اندازه‌های مختلف جو حاکم بر بستر رهبری شورش را می‌گیرند و به حرفها و راهنمایی‌های هم بیشتر گوش می‌دهند. در چنین آمادگی در بستر رهبری میلیونی همه فعال و مواظب هستند، ولی یک درصدی‌های خلاق و با هوش بیشتر فعال می‌شوند و همه از هم یاد می‌گیرند. در چنین حالت‌هایی شورش آنها با کمک همدیگر و با کمک عقل سلیم و احساس سالم جمعی به جنبش تبدیل می‌شود، یعنی در این حالت مردم با خودشان جنبشی برخورد و هوای هم را دارند، نسبت به هم انعطاف پذیر، مسئولیت پذیر، همکار، همفکر، جدی، راسخ، منطقی، هوشیار، و رهبری‌های فردی، جمعی، شورایی در ابعاد مختلف در این شورش شکل می‌گیرند و در رابطه با هم رشد می‌کنند و بستر رهبری شورش همگانی را تقویت می‌کنند، البته چنین رهبری را نباید با رهبری‌ها در کشورهای پیشرفته مقایسه کرد، چون اول کارش است و در حد این است که شورش را برای مردم به جنبش تبدیل کند‌ ولی در برابر دشمن آخوندی و نوکرانش این شورش مردمی باید حساب شده شورشی برخورد کند، چون رژیم آخوندی هیچی نمی‌فهمد و با کمک اربابانش برای غارت و ویرانی ایران و مردم ایران آمده و آتش به اختیار عمل می‌کند.
۱۱) اما اگر قبل از شورش کار هسته‌ای دو نفره عقلی و احساسی نکرده باشیم در شورش همگانی نمی‌دانیم کجاها از عقل و کجاها از احساس استفاده کنیم. ‌ شورش نان و آب ما نمی‌تواند برای مردن به جنبش تبدیل و‌ به شورش کور تبدیل و با عوامل نفوزی سر از جنگ داخلی در می‌آورد. بر فرض اگر رژیم را با شورش کور شکست بدهیم از دل این شورش کور از هرج و مرج، دیکتاتوری و جنگ داخلی سر در خواهیم آورد، چون مشکلات زیاد و پیچیده و نمیدانیم کجاها از عقل و کجاها از احساس استفاده کنیم، پس بنابراین قبل از هر حرکت جمعی، ما باید زن و مرد از مشکل کوچک فردی شروع کنیم و با هم دو نفره، سه نفره مشورت و با کمک هم تا هر حدی و در هر سطحی می‌توانیم راه حل عقلی و عاطفی پیدا کنیم تا ما برخورد درست عقلی و احساسی با واقعیات اجتماعی و محیط زیست داشته باشیم. این محیط‌ها هم ذهن، روح، عقل، احساس و جسم ما را درست تنظیم می‌کنند، چون همه روی رشد هم تاثیرات متقابل داریم. همه اینها به ما آمادگی می‌دهند که ما شورشها و جنبشها را بهتر بفهمیم و به آنها به موقع و بجا عمل کنیم.
خوشبختانه مردم پس از ۴۵ سال بعد از انقلاب بیشتر همدیگر را می‌فهمند. نمونه‌اش جنبش انقلابی مهسا، مبارزه حجاب اختیاری و تحریم انتخابات فرمایشی ۱۴۰۲ توسط مردم. تجارب و شناختهای تلخ مردم از زمان شاه و بخصوص ۴۵ سال جمهوری اسلامی کم کم جواب داده. آنها از کوچک به بزرگ برای حل مشکلات شروع کرده‌اند. مشکلات کوچک به بزرگ کم کم همگانی می‌شوند. به همین خاطر‌ مبارزه مردم بر علیه این مشکلات و بر علیه مسببین آنها، یعنی جمهوری اسلامی جواب داده. در انتخابات فرمایشی ۱۴۰۲ به وضوح دیده شد که رژیم منفور آخوندی در برابر مردم همه جوره کمرش خم شده،. هر چند برای مردم هم سخت تر می‌شود، ولی اگر مردم به همان شکلی که در بالا گفته شد اتحاد با هم را حفظ کنند و بر خورد درست عقلی و احساسی با هم را فراموش نکنند، حتماً پیروز خواهند شد.
سال نوی شما‌ مبارک! بهاران خجسته باد! پاینده و جاویدان ایران عزیز ما!

اکبر دهقانی ناژوانی