در قسمت اول این مطلب، وضعیت سازمان ها و شخصیت های اپوزیسیون را به طور مختصر توضیح دادم و تفاوت های شان را در عین اشتراک عقیده برای مقابله با حکومت نکبت اسلامی بیان کردم.
جناب مهدی نصیری که اخیرا به خارج تشریف آورده اند، توپی در زمین اپوزیسیون مستقر در خارج از ایران، از قدیمی ترین تا تازه وارد ترین شان انداخته اند، که طبق معمول، مرداب راکد جمعیت از نفس افتاده ی خارج از کشور را دچار تلاطم و برخاستن امواج کرد که البته دست شان درد نکند. این تلاطم ها را هم نمی داشتیم دیگر معلوم نبود به چه چیز دیگری باید واکنش نشان می دادیم!
ایشان مثل بازیکن تازه نفسی که روی نیمکت ذخیره ها نشسته و بعد راهی میدان می شود، به بچه های تیم اش پیام سرمربی شخصی اش را که عبارت از شوت زدن با شعار «از تاجزاده تا شاهزاده» است می رساند و هم تیمی ها از طرح این تاکتیک جدید تعجب می کنند و انگشت به دهان می مانند!
البته مهدی نصیری بازیکن ورزیده و با سابقه و مکاری ست. در رزومه ی او کمتر به سردبیر «کیهان هوایی» بودن اش اشاره می شود حال آن که این مقام، اهمیت بسیاری دارد و تخصص و سابقه ی او را که دریبل زدن به مخالفان خارج از کشور است نشان می دهد.
کسانی که از قدیم در خارج از کشور زندگی کرده اند حتما «کیهان هوایی» تولیدی جمهوری اسلامی را به خاطر دارند. این نشریه به صورت رایگان میان ایرانیان توزیع می شد و مطالب آن در دهه ی شصت بسیار جذاب و خواندنی بود. بسیار لیبرال مسلک بود، مطالبی که در ایران نمی توانست منتشر شود را منتشر می کرد، نظرهایی که در ایران نمی توانست مطرح شود را مطرح می کرد، و خلاصه توری بود که بر سر راه ایرانیان اهل مطالعه در خارج از کشور گسترده شده بود تا اولا زهر اژدهای هفت سر جمهوری نکبت را بگیرد و آن را متین و معقول نشان بدهد و بعد هم تصویری از این نظام ترسیم کند که انگار در ایران هم همین تصویر ملایم و مامانی وجود دارد و مخالفان جمهوری اسلامی بیخودی علیه آن تلاش و فعالیت می کنند.
مهدی نصیری، نمی دانم سردبیر یا مدیر مسوول این نشریه ی فریبکار بود و خیلی هم خوب و تمیز عمل می کرد.
امروز ایشان با این تخصص بلکه هم فوق تخصص، وارد میدان بازی اپوزیسیون شده است. شعار قشنگ و قافیه دار «از تاجزاده تا شاهزاده» را مطرح کرده و باعث شده تا اپوزیسیون به خاطر این شعار به جنب و جوش بیفتد.
اما عرض نهایی من:
در قسمت اول این مطلب سعی کردم توضیحکی در باره ی اپوزیسیون بدهم و کسانی که در جدول آن قرار می گیرند. در راس این جدول شاهزاده رضا پهلوی و شهبانو فرح قرار دارند و در انتهای این لیست همین جناب مهدی نصیری با سوابقی که از او می دانیم و خودشان هم می دانند.
این اپوزیسیون هرگز نمی تواند و نخواهد توانست برای برنامه ریزی و هدایت مردم جان به لب رسیده ی ایران بر سر یک میز بنشیند چرا که آب با روغن قاطی نمی شود.
خوانندگان گرامی توجه کنند صحبت از «گروه ها و شخصیت های اپوزیسیون خارج از کشور است» نه بچه های داخل ایران که وقتی به خیابان می ریزند، به فکر و عقیده و دلیل مخالفت با حکومت همدیگر کاری ندارند.
اما ما به عنوان مردم مخالف حکومت با این اپوزیسیون چه باید بکنیم؟
ما باید نگاه کنیم دلیل مخالفت مان و حد مخالفت مان با حکومت نکبت چیست.
به برنامه ها و عملکرد هر یک از اجزای این اپوزیسیون نگاه کنیم و به آن برنامه و عملکرد که بیشتر نزدیک هستیم بپیوندیم و یا خط آن را دنبال کنیم. کسی از میان اپوزیسیون هم خواست که به ما و «برنامه های ما» بپیوندد قدم اش روی چشم. ما هیچ تغییری در برنامه ی خود به خاطر این پیوستن ها «نباید بدهیم».
در قسمت اول این مطلب نوشتیم که هر نیروی مخالفی، دلایل خود را برای مخالفت با حکومت نکبت دارد و هر گروه و دسته و شخصیتی در واقع به خاطر نداشتن یا از دست دادن منافع و مشاغل و قدرت در جمهوری اسلامی با آن مبارزه می کند.
حال باید ببینیم این منافع و مشاغل و قدرت در دست کدام گروه باشد به نفع ما و مردم ایران و کشور یکپارچه ی ایران است؟
«به نظر من» شاهزاده رضا پهلوی و خاندان سلطنت، با سابقه ی بسیار خوب سازندگی، پیشبرد کشور به سمت ترقی، خدمت به فرهنگ جامعه، برداشتن گام های اساسی به سمت مدرنیسم، برداشتن گام های اساسی برای سربلندی ایران و ده ها مورد دیگر، و از همه مهم تر نشان دادن خواست و اراده شان در همین امروز برای پیشبرد این اهداف،،، نسبت به همه ی گروه ها و دسته جات و شخصیت های دیگر برتری دارند و نیازی به ایفای نقش و فریب دادن مردم برای ساختن حکومتی «خیالی» ندارند. لذا «من شخصا» در دوره ی استقرار حکومت، با آن ها خواهم بود.
در دوران فعلی که دوران جنگ ما با حکومت نکبت به قصد بر اندازی ست ایرادهایی به عملکرد این گروه و پادشاهی خواهان دارم که با ورود جوانان جان به لب رسیده در داخل کشور، به میدان عمل، این ایراد نیز احتمالا و به شکل خود به خودی بر طرف خواهد شد.
با مرگ خامنه ای و ایجاد امواج بلندی که نه تنها به حکومت نکبت، بلکه به مردم ایران هم ضربه خواهد زد، وجود شاهزاده رضا پهلوی می تواند به عنوان موج شکن در دوران آرامش و استقرار حکومت جدید عمل کند.
شعار از تاجزاده تا شاهزاده نه عملی ست نه موجب پیشبرد تغییرات اساسی در کشور خواهد شد. بازی یی ست مثل بازی اصلاح طلبی در دوران بعد از کشتار و پاکسازی زندانیان از مخالفان جدی حکومت. دوران «بیان» ها و «کیان» ها و «عصر ما» و جامعه و توس و نشاط. دوران خاتمی و موسوی و کروبی و روحانی. دوران رنگ بازی سبز و شکلاتی و بنفش.
برنامه ریزی حکومتی ها و از حکومت رانده شده ها تماما متوجه دوران «بعد از مرگ خامنه ای» و حفظ حکومت اسلامی در کلیت اش است گیرم کمی معتدل تر.
«از نظر من» نه شاهزاده، نه هیچ گروه دیگری نباید به این شعار خوش آهنگ و خوش قافیه اهمیت بدهند حتی اگر تاجزاده ای که یکی از عوامل سرکوب و شکنجه و کشتار در سال های بعد از انقلاب بود، رضایت بدهد -که نمی دهد- که در کنار شاهزاده قرار گیرد.
با ببینیم فردا چه خواهد شد....
مطلب قبلی: آقای مهدی نصیری هم به کلکسیون «اپوزیسیون» جمهوری اسلامی افزوده شد!؛ ف. م. سخن
مسعود اسکویی درگذشت
پرونده کارفرمایان "فراری نفتی" حکومت ایران
