نیاز به نگهبان برای جلوگیری از دزدی یا انجام جرم اگرنه کاملا اما تا حد بسیار زیادی از بین میرود. انسانها سالانه بخش قابل توجهی از درآمدشان را صرف تامین انواع قفل ها و نگهبانی ها و شرکت های نگهبانی و غیره می کنند و همه اینها صرفه جویی میشود. تصورش را بکنید که ماشین تان دزدگیر ندارد و تنها یک قفل ساده برای جلوگیری از ورود کودکان به اتومبیل تان لازم باشد و بسیاری صرفه جویی های دیگر در جوامع که میلیاردها دلار می توان صرفه جویی کرد. اما مهمتر از همه بازهم امنیتی است که زندگی را زیباتر می کند. این که دیگر نیازی نیست در پارک دائم مراقب کودک تان باشید که کسی او را برباید. مثل زمان کودکی ما، که راحت به کوچه میرفتیم و ساعت ها بازی میکردیم و به خانه برمی گشتیم و اتفاقی نمی افتاد. در آن زمان در و همسایه کار دوربین های نگهبان را میکردند و اگر کودکی کمی از خانه دور میشد دستش را میگرفتند و به خانه هدایت میکردند.

معایب:

حال شاید سوال شود که با حضور چشمان مراقب جیک و پیک همه عالم بیرون میریزد و حریم خصوصی افراد در معرض خطر تماشای عموم قرار میگیرد. در تئوری شاید چنین خطری با امکان ضعیف باشد اما در عالم واقع چنین نیست و جیک و پیک هیچکس به احتمال بسیار هرگز بیرون نمیریزد. قانونش چنین است که این ویدیوها و عکسها در یک مرکز با مراقبت بسیار شدید نگهداری میشود و کسی حق تماشای آنها را ندارد مگر آنکه جرمی رخ دهد و یا شکایتی باشد. فرض کنیم شکایتی شده که جرمی در یک حریم خصوصی رخ داده است. در اثر شکایت با صدور حکم قاضی میتوان فقط آن ویدیو را آنهم در آن دقایق مورد بحث با حضور نماینده دادستان، پلیس، و ادارات مربوطه مثلا 5 نفر سوگند خورده ویدیوها را بازبینی کرد و بجز این 5 نفر احدی نمیتواند ویدیو را ببیند و قضیه روشن میشود. شاید باز این نگرانی وجود داشته باشد که این ویدیوهای خصوصی توسط هکرها برای عموم پخش شود. گذشته از این که حتما در این مورد فکری خواهد شد که امکان آن به ضعیف ترین حالت ممکن برسد، اما من شخصا حاضرم این ریسک بسیار بسیار کم را بپذیرم اما در جامعه ای با امنیت کامل زندگی کنم. حریم خصوصی من فرد معمولی جامعه چیزی نیست که کسی کنجکاو تماشایش باشد و همان است که میلیاردها انسان دیگر.

شاید افراد شاخص مثل هنرمندان و سیاستمداران و سایر شناخته شدگان هدف هک باشند که میتوان حفاظت بسیار بیشتری برایشان در نظر گرفت اما سایر مردمان چه؟ در عالم واقع هم روزانه میلیاردها ویدیو را چه کسی حال دارد کنجکاوی بخرج دهد و با تحمل کلی مشقات رمزگشایی کند که چی؟ توالت رفتن فلان خانم را ببیند؟ میلیونها صحنه های اتاق خواب در فضای مجازی و سایت های پورن وجود دارد اگر کسی کنجکاو باشد چه نیازی به هک کردن و دیدن زندگی دیگران و آزار آنها؟ بنا بر این با درصد بسیار بسیار بالایی حریم خصوصی مردمان سرجایش هست و به آن تجاوز نمی شود. اما در عمل امنیت اجتماعی کاملی حکم فرما میشود که همه با خیال راحت زندگی می کنند و اضطراب از بابت نبود امنیت تا حد بسیار بالایی از میان میرود و زندگی کردن طبیعی تر و دلپذیرتر میگردد. دیگر نیازی به قفل کردن ماشین و دوچرخه و در مغازه و خانه نیست چرا که «چشم جامعه» (بجای خدا) بالای سر همه هست. بدین ترتیب تنها کسانی نگران این چشمان مراقب خواهند بود که اهل زندگی سالم و بدون تقلب و نابکاری نیستند.

نتیجه این که چشمان مراقب برادر بزرگ برای جوامع آزاد و دمکراسی میتواند یک نعمت باشد. اما سوال بزرگی که قبل از کارگذاری چنین سیستمی باید پاسخ داد این است: آیا این سیستم می تواند به دموکراسی آسیب برساند؟ آیا منتخبین مردم صد درصد قابل اطمینان هستند و از سیستم سوء استفاده نخواهند کرد؟ آیا همه منتخبین مردم به مردم وفادار خواهند ماند؟ غریزه قدرت مداری انسانها از جمله منتخبین مردم باعث میشود که آنها بتوانند برای دست درازی به حقوق مردم حتا در راه بنظر خودشان خیرخواهی از سیستم سوء استفاده کنند و کم کم با استفاده از ویدیوها و مدارک یا رقیبان را تهدید کنند و یا از اطلاعات به نفع آرای خودشان سود ببرند. این امری است که بحث بیشتری میطلبد.