باز هم می نویسم با دلی پر از امید و قلبی پر تپش و هنوز هم عصبانی از از حماقت مردمی که در عین نادانی همچنان در حال نظر دادن هستد و جو گیرتر از همیشه درگیر امواج سایبری! این حجم عجیب از تحلیل های غلط فقط ناشی از احساسی فکر کردن است و نه بس. منطقی فکر کردن معمولا منتهی می شود به یک یا دو جواب ممکن. احساسی فکر کردن منتهی می شود به نظرهایی به تعداد افراد احساسی. ۱ - اندکی قبل از جنبش مهسا و زن زندگی آزادی بود که به درستی پیش بینی تغییرات را داشتم و از نسل پیشین خود خواستم که از سیاست به سیاحت روی آورند.
۲ - چندی بعد نسل قبلی را به چالش کشیدم و حتی از نتانیاهو کمک خواستم وقتی که فکرش برای اکثر مردم سخت بود.
۳ - و امروز از شما دعوت میکنم بجای دعوا و بحث فقط برای چند دقیقه تمرین واقع گرایی کنیم و تلاش کنیم به صورت منطقی و نه احساسی چند مورد را بررسی کنیم:
برای شروع از خود بپرسید که آخرین باری که قبول کردید در مورد چیزی اشتباه کردید کی بوده؟ (به جز پول و موارد اقتصادی که همه شما داستان ها دارید از اشتباهاتتان).
من شخصا قبول اشتباه کردم وقتی تحلیل های آقای مراد ویسی یا مهدی نصیری را در روزهای اخیر دیدم و فهمیدم که به اشتباه، کلیت نسل پیشین را به سکوت دعوت می کردم. فهمیدم که هستند کسانی که همچنان چراغ روشنی هستند در دنیای تاریک توهمات آن نسل. شما چطور؟ آیا هنوز از بابت انقلابی که کردید و از نسل هایی که بدبخت کرده اید طلب عفو کرده اید؟ (آنکه تئوریسین ولایت فقیه بود طلب بخشش کرد و رفت. قبول کنید و رها شَوید از اجبار به تکرار ایده های تکراری. رها شوید از نیاز به دفاع از اشتباهاتی که بر اساس دانش محدود آن دوران اتفاق افتاد ولی همچنان بر آن پافشاری می کنید چرا که از قبول اشتباه شرم دارید)
از خود بپرسید:
امروز که جمهوری اسلامی روز های آخر خود را در خفت و خواری کامل در حال سپری کردن است آیا شما در حال شادی و همبستگی هستید؟ یا دلیلی پیدا کرده اید برای خود آزاری و البته نظریه پردازی.
از خود بپرسید:
امروز که جمهوری اسلامی به بیمارستان حمله میکند آیا ته دلتان خوشحالید که اسرائیل جنایتکار دردی کشیده و قدرت ایران را احساس کرده یا انسانیت و فرهنگ شما باعث ناراحتی شما شده و جرات آن را داشته اید که انزجار خود را اعلام کنید؟
مسلما هیچ انسانی که تعلق خاطر به کشورش دارد از حمله بیگانه به کشورش خوشحال نیست ولی فکر نمی کنید ژست وطن پرستی شما فقط از روی راحتی است؟ کار سخت اینست که واقعیت را دید و طرف درست تاریخ ایستاد. گرفتن ژست و دادن بیانیه صلح (همانند ملکه های زیبایی) جزو آسان ترین کارهاییست که می توان کرد. مقام اول می رسد به: من سیاسی نیستم.
و اما امروز که با کمترین تلفات ممکن اسرائیل توانسته یک رژیم تا دندان مسلح بچه کش را به زانو در آورد آیا حاضرید که بنیامین نتانیاهو را برای جایزه صلح نوبل نامزد کنید؟
آیا از خواندن این خط خون شما به جوش آمد؟ لطفا نفسی عمیق کشیده و اندکی فکر کنید. دقت عمل ارتش اسرائیل حداقل تا اینجای کار قابل تحسین نیست؟ آنها حتی وقتی صدا و سیما را میزنند در چند مرحله می زنند تا زمان خروج به یاوه گویان را بدهند. آیا اطمینان دارید آمریکا یا هر آنکس که به آن امید بسته اید هم می تواند به همین دقت عمل برای آزادی شما حرکتی کند؟ مشکل اینجاست که آمریکا قوی و خوب است و اسرائیل نجس و بد. شاید اصلا به همین دلیل است که اسراییل به دنبال درگیر کردن آمریکا در جنگ است. نتیجه کار به مراتب قابل قبول تر است اگر دیو بزرگ باعث و بانی شود...
آیا با دیدن جرقه های آسمان ایران فکر میکنید سیستم پدافندی در حال شلیک و هدف قرار دادن اهداف است؟ آیا درک می کنید که وقتی اسرائیل از ساعت ها قبل خبر حمله به یک نقطه را می دهد و با موفقیت آنرا اجرا می کند این بدان معناست که پدافندی در کار نیست؟ درک میکنید که وقتی همه تیرها در آسمان منفجر می شوند معنی آن برخورد با هدف نیست بلکه نشان دهنده استفاده از وسایل آتش بازی هست؟
گویند کسی که خواب است را میتوان بیدار کرد ولی امان از آنکه خود را به خواب می زند.
استرس داشتن برای خانواده هایمان در ایران را درک میکنم،
استرس خراب شدن زیرساخت های کشور را درک میکنم،
استرس اینکه ممکن است جمهوری اسلامی باز قسر در برود را درک میکنم،
استرس ندانستن سرانجام کار را درک میکنم،
استرس آمدن به قدرت فرد یا گروهی که شما آن را نمی پسندید را هم درک میکنم٬
ولی...
باید واقعیت را دید و گفت:
منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات.
و پروردگار را شکر که ما آنقدر زنده بودیم که دیدیم فلاکت اینان را. هر نفس ما مفرح ذات است اکنون که نفسهایشان به شماره می گذرد.
بیایید برای یک بار در این لحظه تاریخی نشان دهیم که ملت ما با عقلانیت و فرهنگ توانسته از گذرگاه های تاریخی عبور کند.
بیایید فریاد کنیم: آن کس که اسب داشت، غبارَش فرو‌نشست، گَردِ سُمِ خرانِ شما نیز بگذرد.
بیایید شاد باشیم
و بیایید شادی را فریاد کنیم
زنده باد ایران
شاد باد ایرانی
مطلب قبلی...
رسانه‌های حکومتی: شمخانی به رهبر پیام داد
رسانه‌های حکومتی: شمخانی به رهبر پیام داد
مطلب بعدی...
حجت‌الاسلام سرتیپ، دارنده اقامت آمریکا
حجت‌الاسلام سرتیپ، دارنده اقامت آمریکا
