اميد، شعري از منوچهر سعادت نوري

ا ميد

آن
گلشن و ملك بر ين
ا يرا ن شا د ا ن شد غمين
هرگز مجو ا ن سر ز مين
يك د م به ا ين منو ا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
فقر و بلا يا چيره ا ست
د نيا به حيرت خيره ا ست
شفا ف ا بش تيره ا ست
ا فتا د ه د ر گو د ا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
ا يا م ا ن خا مو ش و تار
ا شوب و تهمت بر قرا ر
فر زند و ما د ر غمگسا ر
بس ما ه ها شو ا ل ها د رطول دور ا ن سا ل ها
روي ز نا ن ر ا بسته ا ند
ا زا د گا ن د لخسته ا ند
چشم قلم بشكسته ا ند
نا مرد ما ن كحا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
سر ما يه ها رفته ز كف
د ر راه و كا ر بي هد ف
گنجينه ها گشته تلف
غا ر ت شد ه ا موا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
ان مهد و مر ز پر گهر
پيشتا ز فر هنگ و هنر
ا ز پهنه شو كت به د ر
شد با چنين ا هما ل ها درطول د و را ن سا ل ها

تا سا ل ا يند ه به بين
ا رج و شكوه (هند) و(چين)
ا يرا ن به حا ل و ا پسين
سر گشته د ر جنجا ل ها درطول د و را ن سا ل ها
ا ين قصه ها نا گفته ا ست
بس فتنه ها نهفته ا ست
ا و ضا ع ملك ا شفته ا ست
ا فز و ن بو د ا مثا ل ها درطول د وران سا ل ها
ر و ز ي بر ا يد افتاب
سا زد و طن را پر شها ب
نو ر رها گيرد شتا ب
نيكو شود ا حو ا ل ها درطول د و را ن سا ل ها

د كتر منو چهر سعا د ت نو ر ي ۵ - ژوئن ۲۰۰۴