مراسم افتتاحيه جشنواره فيلم فجر به سنت هر سال با تقدير، تجليل و حاشيههای مختلف برگزار شد تا جشن سينمای ايران به صورت رسمی آغاز شود.
به گزارش خبرنگار مهر، هر چند خيابانهای منتهی به تالار بزرگ وزارت کشور از حوالی عصر گرفتار ترافيکی شديد بود که لحظه به لحظه هم بر شدت آن افزوده میشد و تجمع علاقمندان سينما در مقابل در ورودی تالار وزارت کشور قابل توجه بود، اما مراسم افتتاحيه جشنواره بيست و ششم جذابيت ويژه نداشت.
اگر چند بخش تاثيرگذار را از آن جدا کنيم آنچه میماند مراسمی تکراری و کسلکننده بود که انتظار حضار و شرکتکنندگان را هم برآورده نکرد. اين در حالی بود که بسياری از مردم از راههای مختلف به دنبال ورود به سالن بودند؛ هر چند ورود و خروج شرکتکنندگان به دقت توسط مسئولان کنترل میشد. برخی حتی با گرفتن کپی از کارت دعوت قصد ورود به سالن را داشتند که البته اين ترفند لو رفت و ماموران و محافظان مانع از ورود اين افراد میشدند.
نظم حاکم بر مراسم که توسط گروهی ويژه کنترل میشد بسيار خوب و قابل تقدير بود. نحوه استقرار مردم، نحوه پذيرايی و رفت و آمدهای کم از جمله ويژگیهای مثبت مراسم بود. هر چند تاخير يکساعته در برگزاری مراسم، زمانبندی برنامه ها را با مشکل مواجه کرد، اما در حالی که عکاسان رسانههای مختلف جايگاه مخصوص و مشخصی برای فعاليت داشتند، جايگاه ويژه برای خبرنگاران اختصاص داده نشد بود و خبرنگاران به ناچار کنار ساير حضار به پوشش خبری مراسم مشغول بودند.
پس از خير مقدم داريوش کاردان، آنونس مخصوص جشنواره با بازی خسرو شکيبايی پخش شد که البته جذابيت خاصی نداشت و نشانی از خوشسليقگی و بدعت در آن ديده نمیشد. نخستين شور و هيجان مراسم، در پی نام بردن مجری از آقای بازيگر سينمای ايران عزتالله انتظامی رخ داد که با تشويق فراوان حضار همراه بود. هر چند انتظامی بسيار زود مجبور به ترک سالن شد و فرصت حضور تا پايان مراسم را نداشت.
آنونسها و کليپهای پخششده در دقايق ميانی و پايانی برنامه کيفيت تصويری بسيار پائينی داشت و تلاشهای مجری برای توجيه اين اشکالات فنی با اين اظهار نظر که اين اشکالات و نواقص در اين برنامهها طبيعی است هم نتوانست حاضران را راضی کند. کيفيت پائين اين آنونسها به اندازهای بود که حتی اعتراض و انتقاد تلويحی اعضاء هيئت داوران بخش مواد تبليغی را نيز برانگيخت و آنها اين مسئله را نشاندهنده توجه کم مسئولان به اين بخش عنوان کردند.
اما مراسم افتتاحيه جشنواره در واقع مراسم تجليلها و تقديرها بود. نوع انتخابها در اين قسمت برنامه به گونهای بود که تعجب همگان را برانگيخت. تجليل از يکی از سينمادارها منطق و استدلال چندان قوی نداشت و مشخص نبود اين انتخاب با چه معياری صورت گرفته است. هر چند در ميان تقديرشدهها و در مراسم تقديرها نامها و عناوين معتبر و شاخص نيز به چشم میخورد.
گرچه افتتاحيه با پخش کليپی از مراسم معنوی و باشکوه حج شکل و فضايی معنوی به خود گرفته بود، مشخص نبود اين فضا چگونه در ادامه به فضايی مدرن تبديل و با موسيقی مدرن و غربی تلفيق شد. حضور يک گروه موسيقی که در سه بخش جداگانه قطعاتی را به رسول ملاقلیپور، علی حاتمی و مسعود جعفری جوزانی تقديم کردند، چندان با فضای مراسم همخوان نبود.
هر چند گروه موسيقی تلاش میکرد با نواختن ملودیهايی از حسين عليزاده يا موسيقی "شير سنگی" از فضای صرف غربی فاصله بگيرد، اما اين اتفاق نيفتاد. بخش تاثيرگذار مراسم افتتاحيه گراميداشت ياد حاتمی با پخش بخشهايی از "دلشدگان" و همچنين تجليل از جعفری جوزانی بود. پخش گزيده آثار جوزانی که سرانجام به سرازير شدن اشکهای وی منتهی شد، با تشويق فراوان همراه بود.
مراسم افتتاحيه جشنواره بيست و ششم فيلم فجر پس از دو ساعت و ۱۵ دقيقه در حالی به پايان رسيد که میتوانست اجرايی بسيار بهتر و با جذابيت بيشتر همراه باشد. به هر حال اين آغازی بود بر جشنوارهای که رسما از امروز کليد خورد تا ۲۶ سالگیاش را جشن بگيرد.