 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
ديدار ِ تو تغزّل ِ ناب ِ شکفتن ست
آنجا دلت شکفته ترين ست با من ست
□ □ □
از ما به چشم ِ سبز ِ جوانت درود باد
شادا کلام ِ تو که سلام ِ شکفتن ست
□ □ □
اين خرمن ِ من است که در آتشت نشست
چشم ِ تو تا به کِی به تماشای خرمن ست
□ □ □
برف ست. برف. برف که می بارَدَم هنوز
بر برگ ِ من ببين! چه تگرگی ز بهمن ست
□ □ □
باز آمدم که با تو نَفَس، تازه تر کنم
پيراهن ست بين ِ ما امشب که دشمن ست
□ □ □
در باغ، عاشقانه ترين حرف را بزن!
وقتی که دست ِ گرم ِ تو سرگرم ِ چيدن ست
□ □ □
همراه ِ من - که آه ِ بلندم - تمام ِ شب
اين پنجره ز ديدن مهر ِ تو روشن ست
□ □ □
شاعر، کسی ست: با تپش ِ هر انار زيست
عاشق، کسی که: آتش ِ سيبش به دامن ست
□ □ □
در شادی ِ شبانه ی اين شعر ِ شيفته
زيبايی ِ شناور ِ لبريز ِ يک زن ست
