 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
اشتباه من نیست اگر کسانی آگاهانه یا ناآگاهانه می خواهند که "در بر همین پاشنه بچرخد!" اما اینکار دیگر شدنی نیست و آنها سخت دچار دو گانگی و چند گانگی می شوند چون "پاشنه در" بکلی دیگر شده است و مردم و جامعه ایران تحلیل های سنتی و قدیمی پیشین را که هیچ نزدیکی و هم خوانی با زندگی روزمره آنها نداشته و شعارهایی است که از شدت تکرار بکلی رنگ باخته و پوسیده شده است را دیگر نمی پذیرند.
هم میهن گرامی آقای تقی روزبه پاسخی به نقد من نوشته اند که آفتابی است دلیل بر آفتاب! با سپاس از ایشان، به یادآوری کوتاه چند نکته بسنده می کنم:
1 ـ هیچ سخن تازه ای در پاسخ ایشان نبود، به جز آمده هایی در پانویس، که تکیه اش بر مقاله ای در فاینشنال تایمز و سپس سخنانی از مایکل لدین است. جز این درون مایه پاسخ همآن است که درنوشته نخست بود. روشن نیست که اگر قرار باشد ما همه سیاست های خود را یر مبنای تحلیل های این گونه روزنامه ها قرار دهیم پس چرا به خود زحمت داده و به ارزیابی رویداد ها بپردازیم؟ آیا تا زمانی که ما در هر حرکت و کوششی که خود ما در آن نقشی نداشته ایم و یا مورد پسند ما نیست، پشت پرده توطئه ای می بینیم، می توانیم به پیش رویم؟
2 هیچ روشن نشد که جمهوری خواه شرمگین کیست؟ و چرا؟ آیا طرحی ملی چون رفراندم و تصمیم گیری به پشتیبانی و یا عدم پشتیبانی از آن در انحصار کس و یا گروه خاصی است؟ آیا اگر آمریکا و انگلیس نیز از این کوشش پشتیبانی کردند این نشانه وابستگی پشتیبانان طرح به آنهاست؟ البته شاید کسانی نیز باشند که خواستار حتا کمک های مالی آمریکا باشند اما این در راهی که برای نمونه من در پیش گرفته ام اثری نخواهد داشت چرا که من به عنوان یکی از پشتیبانان رفراندم در ایران می دانم که چه می گویم و چه می خواهم. هیچ ترس و واهمه ای نیز از شرکت هیچ گروه و دسته ای ندارم چون خواست و هدفم روشن است و آنرا روشن نیز بیان می کنم. وکاملن نیز بر این باورم که دموکراسی در ایران حاکم نخواهد شد مگر پذیرش همه افراد، گروها، سازمان ها و احزاب با اندیشه و باورهای گوناگون. اگر قرار باشد ما نیز چون شما هم میهن گرامی برخورد کنیم درآن صورت مخالفت های کوشندگان سیاسی ای چون شما، که حتمن دلسوز مردم ایران هستید، با رفراندم را نیز باید با مخالفت مافیای حاکم بر ایران با رفراندم را در یک سطح قرار داده و آنرا یکی دانست!
3 ـ باز هم خوانندگان هیچ گونه سند و مدرکی برآنچه ایشان ابراز می دارند جز بافته های آن روزنامه ها، نمی یابند!
4 ـ شگفت آور این است که ایشان انتظار دارند که حرکت رفراندم وارد "فاز سازماندهی و همکاری عملی" نشود چون بخشی از سلطنت خواهان و مشروطه خواهان نیز می خواهند در آن مشارکت داشته باشند.
نگارنده یکبار دیگر نیز به روشنی بیان می دارد که: رفراندم یک راه کار ملی، و مبارزه ای بر پایه عدم خشونت برای برچیدن دستگاه ستم پیشه حاکم بر ایران است. این خواست هدفش برکناری مسالمت آمیز رژیم و بدون دست زدن به کشتار و خونریزی است اما این هم به آدمخواران حاکم بستگی دارد که آیا سرانجام بدون کاربرد خشونت تسلیم خواست مردم خواهند شد یا خیر! و هم به این بستگی دارد که مردم تا کجا بتوانند از راه های مسالمت آمیز به پیش روند و جنبش رفراندم را با استفاده از شیوه های گوناگون مخالفت، که خود مردم درون ایران چگونگی آنرا بهتر از هر کس دیگری تعین می کنند، به یک حنبش اجتماعی و آلترناتیو قوی و استوار تبدیل کنند. این راه کار ملی در انحصار هیچ کس نیست و هر کس که با مبانی آن هم خوانی دارد، با اسقلال بر رأی و اندیشه خود، می تواند از آن پشتیبانی کند. قرار است ما ریشه دستگاهای مفت خور و پارازیتی چون شورای نگهبان و بیت رهبری را بر اندازیم اما پیشنهاد کسانی از هم اکنون چنین است که ما در یک حرکت ملی که انبوه کثیری از مردم را پشت خود دارد(1)، نخست به شکل شورای نگهبان منفور مردم، صافی بگذاریم و تعین کنیم چه کسانی "می توانند" و چه کسانی "نمی توانند" در این حرکتی که نامش حرکتی "ملی " است، شرکت کنند و پس از آن این امر را پذیرفته وتنها وسیله همآن افراد و گروه های"خودی" به پیش بریم!
سخن زیادی برای گفتن نیست جز آنچه که پیش از این نیز آمده است. من امیدوار هستم در آینده، ما از تهمت زدن های ناروا به دیگران دست برداریم و تلاش کنیم تاریشه این رفتار ناپسند را خشک کنیم. من همچنین امیدوار هستم که دگرگونی در باورها و اندیشه هارا پذیرا شویم و در هر مخالف گفتارخود، چهره یک دشمن را نبینیم.
بیاد داشته باشیم که شعار: "رفراندم، رفراندم، این است شعار مردم" سالیانی پیش از طرح رفراندم، از سوی دانشجویان مبارز و آزادیخواه و دیگر کوشندگان سیاسی درون کشور به میان آمده است. امروز شعار رفراندم فراگیر ترین شعار در ایران است وهمآنگونه که آمد، توده های مردم را از هر قشر و گروه وبا هر باوری پشت سر خود داردبه شرط آنکه به سازماندهی درستی دست یابد. چه خوب است که شما و دوستان شما به عنوان "سوسیالیست های دمکرات[دموکرات] و پیگیر" نیز طرحی در خور اجرا که بتواند مورد پذیرش انبوه توده های مردم زحمتکش قرار بگیرد، ارائه دهید. پیروز باشید
زیر نویس:
1 ـ..اگر امروز مردم کوچه و بازار دسترسی به اينترنت داشتن، امروز تعداد کسانی که به رفراندوم پيشنهادی پاسخ مثبت داده بودند از مرز ده بيست مليون گذشته بود ولی متاسفانه اينترنت يک وسيله بسيار اعيانی در ايرانه و در دست فيلترينگ رهبری! و باز متاسفانه اينکه يک روزنامه واقعا مستقل در ايران نبود که بتونه اصلن رفراندوم رو افشاء کنه [منظور گوینده آگاهی دادن در باره رفراندم بوده است] "
بخشی ازگزارشی حقیقی از ایران بنام"افشای حرف مردم"، بخش پنجم، سایت اخبار روز
------------------
