 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
در حالیکه مدت زیادی به پایان مهلت شورای امنیت به ایران برای تعلیق غنی سازی نمانده است و پنج عضو شورای امنیت و آلمان در مسکو در حال بحث در مورد ایران هستند، بحران اتمی ایران همچنان خبر ساز نشریات بین المللی است.
مجله بریتانیایی نیو استیتسمن (New Statesman) در شماره اخیر خود مقاله ای در مورد شایعه حمله اتمی امریکا به ایران منتشر ساخته است. تیتر مقاله الهام گرفته از جمله معروف نمایشنامه هاملت است: حمله اتمی به ایران یا نه، بوش تصمیم می گیرد.
در اين گزارش آمده که پس از چاپ مقاله حمله به ایران سیمور هرش در نیویورکر، روزنامه های بریتانیا این خبر را در صفحه اول خود قرار دادند، درست برعکس روزنامه های آمریکایی که چندان آن را برجسته نکردند. خبر اگر چه برای بریتانیایی ها تعجب آور بود ولی برای امریکایی ها که مدتهاست احتمال حمله امریکا به ایران را می دهند خبر تعجب اوری نبود.
دولت بوش بر این باور است که وقتی حمله اتفاق بیافتد دولت های استرالیا و بریتانیا از آن حمایت می کنند. البته مساله اصلی، حمله اتمی به ایران است که دو جناح حاکم بر کاخ سفید عقاید متضادی درباره آن دارند.
عملگرايان که سازمان سیا، پنتاگون، وزارت امورخارجه، بسیاری از سیاستمدران آمریکایی و گروهای تینک تانک را شامل میشود، کاملا مخالف چنین عملی هستند. در مقابل آنان، ایدئولوگ هایی مانند رامسفلد، دیک چنی و بوش قرار دارند.
اگر چه به نظر نویسنده، حتی جرج بوش نیز نمی داند آيا به ایران حمله اتمی خواهد کرد یا نه. وی می گويد حتی کاندولیزا رایس از جمع این گروه تقریبا خارج شده واينک می توان او را از عملگرايان بشمار آورد.
عملگرايان با کشورهای فرانسه بریتانیا و آلمان اتفاق نظر دارد که ایران را باید از نظر دیپلماتیک منزوی ساخت و نبايد به عمليات نظامی عليه اين کشور دست زد.
آنان همچنین از قطعنامه 29 مارس شورای امنیت بشدت دفاع می کنند.
به باور نويسنده اين مقاله بجز این دو گروه هوادار دیپلماسی و گروه خواهان جنگ، گروه سومی در آمریکا وجود ندارد چرا که دمکرات ها این روزها در نقشه سیاسی واشنگتن جایی ندارند.
در پایان نویسنده خاطر نشان میسازد که سیمور هرش که خبرنگار پر آوازه ای است تا به حال چند بار دچار اشتباه شده و شاید این بار نیز یکی از آن مورد باشد.
باید گفت این مقاله قضیه حمله اتمی به ایران یا عدم حمله اتمی را حاصل رودررویی دو جناح حاکم در کاخ سفید می داند که تا حدود زیادی ساده نگری است.
گروه نو محافظه کاران مانند رامسفلد و چنی را نمی توان واقع گرا ندانست. آنان سود و ضرر تصمیم گیری های خود را بخوبی میسنجند.
چگونگی روند فعالیتهای هسته ای ایران، نقش روسیه و چین و در نظر گرفتن حملات تلافی جویانه ایران از عواملی هستند که فرای درگیری های جناحی در کاخ سفید بر تصمیم امریکا تاثیر گذار خواهند بود. در واقع بازی اتمی ایران بازی یکنفره آمریکا با خود نیست و بازیگران دیگری با نقشهای مختلف در صحنه جای دارند.
برای مطالعه اصل مقاله به زبان انگليسی اينجا را کليک نماييد.
