 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
استراتژی انزوای ايران همراه با تشديد تحريم ها در قبال اين کشور بيش از پيش توسط آمريکا، اسرائيل و کم و بيش بزرگترين قدرت های جهان دنبال ميشود. معنا، مصاديق و پيامد های اين انزوا موضوع ميز گردی با شرکت عباس عبدی، نويسنده و تحليلگر سياسی در تهران و مهران براتی، اقتصاددان و تحليلگر در برلن است.
عباس عبدی انزوا را در بعد شخصی عامل توقف رشد فردی و شخصيتی می داند زيرا انسان در تعامل با ديگری و محيط است که به انسانی رشد يابنده تبديل ميشود. در سطح يک کشور نيز تا اندازه ای چنين است ، هرچند که بايد آن را از ديد نسبی گرا نيز مد نظر قرار داد. اگر کشوری در سطحی از رشد اجتماعی و اقتصادی و يا ايدئولوژيکی باشد که نيازی به برقرار کردن ارتباط با ديگر کشور ها احساس نکند، طبعاً اين وضعيت را ناشی از انزوا تلقی نمی کند. او ميل به انزوا را در اوائل انقلاب امری مثبت و در خدمت هويت يابی و جستجوی مسئوليت می داند. اما انزوای کنونی ايران را انتخاب دولتمردان امروز توصيف ميکند که از پرداخت هزينه ای که در صورت تعامل با جهان بايد بپردازند بيمناکند. او انزوا را تنها در صحنۀ بين المللی نمی بيند، بلکه معتقد است در درون جامعه و ميان طبقات و گروه ها نيز انزوا حاکم است و جامعه از اجزايی تشکيل شده است که موزائيک وار کنار هم قرار گرفته اند بی آنکه کنش متقابلی با يکديگر داشته باشند.
مهران براتی می گويد در جهان امروز کمتر کشوری را ميتوان يافت که همچون ايران هيچ دوست و متحد محکمی نداشته باشد. او يکی از مصداق های انزوای ايران را اعمال تحريم های اقتصادی و مالی می داند. مبادلات ايران بيشتر از طريق امارات و با دوبی انجام ميشود . اين امير نشين اخيراً تحت فشار آمريکا فعاليت های اقتصادی خود را در ارتباط با ايرا ن بسيار محدود کرده است. او بر وابستگی صنايع خود رو سازی ، پتروشيمی و دارويی ايران به غرب تکيه می کند که با انزوای کنونی با رکود و پس رفت روبروست. مثال ديگر وضعيت بسيار نابسامان هواپيما های ايران است که بيش از بيست فروند آن به علت فرسودگی قطعات سقوط کرده اند. مهران براتی ارتباط نزديکی ميان انزوای خارجی و انزوای درونی مشاهده می کند.
مردم نسبت به دولت و دولت نسبت به مردم بيگانه اند. درجۀ اين انزوای درونی در دوران رياست جمهوری محمد خاتمی نا اندازه ای کاهش يافت و در صحنۀ جهانی نيز تنش زدايی نسبی صورت گرفت. ولی او جرئت لازم را برای پيش بردن يک سياست قاطع گشايش نداشت و فرصت را از دست داد. او معتقد است که سياست صدور انقلاب با دولت نهم وزن, بيشتری در ايران يافته است و کليد انزوای ايران در همين سياست است.
فرنگيس حبيبی
