 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
هرچند ارائه تحليلی متفاوت در خيل اعتراضات و هياهوی بحران ها با ژستی متفکرانه ، لذتی مضاعف را به نگارنده تحميل می کند ولی با اين وجود تن دادن به چنين لذتی با قيمتی چون ارائه مطالبی خلاف واقعيت دور از اخلاق است . آن هم اگر نگارنده ی تحليل در مقام اخلاق و پند و اندرز بر آيد با اين حال ، نوشته بيشتر به نمايشنامه مضحک شبيه خواهد بود تا چيزی ديگر .
آقای داريوش سجادی بدون وقوف کامل بر ماجرا ی افشاگری دانشگاه زنجان و اتفاقات گذشته ، دست به تحليلی جامع برده است و با قياس ِ نابجا و نادرست ِ اين قضيه با تهيه فيلم هم آغوشی از وزير وقت ارشاد در سال های نخست انقلاب و با چيدن دلخواه پازل های ناقص ، نتيجه گيری را بر وفق مراد پيش می برد و شانتاژ را تا به جايی می رساند که دوستان متحصن را با مجاهدين مقايسه می کند .
آنچه از مقاله ی وی بر می آيد ، گويی نگارنده بر اين باور است که اقدام افشاگری در دانشگاه زنجان ، تله ای اخلاقی و عملی انتقام جويانه از سوی دانشجويان بوده که ناغافل معاونت فرهنگی دانشجويان در آن گير افتاده است . هرچند با وجود چنين برداشتی نيز نمی توان صحه بر عمل بی شرمانه معاونت فرهنگی دانشجويی دانشگاه زنجان گذاشت . ولی موضوع تله اخلاقی زمانی مطرح می شود که کسی اجير شده و سعی در افشا و يا اخاذی از طرف مقابل باشد ، برای ماجرايی که شخص ِ دانشجو طعمه ی اقدامات شوم بوده و برای رهايی از چنگال آن ، دست به اقدام بزند ، نام تله اخلاقی گذاشتن ، مغرضانه به نظر می رسد .
نمی دانم آقای سجادی برای چنين موردی چه راهی را برای تن ندادن به خواسته های شوم معاونت توصيه می کنند ؟! آيا می پندارند که دانشجو با تن ندادن به قضيه و مطرح ساختن پيشنهاد معاونت با رياست يا حراست دانشگاه بدون ارائه مدرکی ، شکايتی را به پيش افراد نالايق می برده و موقعيت تحصيلی يا شخصيتی خود را زير سوال می برد ؟ و يا ايشان می پندارند ، می بايست بدون هيچ اقدامی اخراج را بابت فعاليت های صنفی خود در دانشگاه ، می پذيرفته است ؟
اصولا اقدام چنين شخصی بسيار عاقلانه و صد البته جسورانه بوده است که نه تنها تن به خواسته بی شرمانه معاونت فرهنگی و دانشجويی نداده است بلکه زمينه را برای افشای اقدامات سابق معاونت را فراهم کرده و از سويی با ارئه مدرک و دليل صحتی بر دادخواست خود آماده ساخته است .
در نهايت اينکه تحليل داريوش سجادی ، صحه ای ديگر بر وجود توهمات توطئه روشنفکر مآبانه ای است که هميشه در گفتمان سياسی و اجتماعی با آن مواجه بوده ايم . اشاره به توهمات توطئه هميشه لذتی کودکانه را در ما می آفريند و بر عزت نفسمان کاذبانه می افزايد ما را در مقامی قرار می دهد که قادر به تشخيص دستان پشت پرده ماجراها بوده ايم .
آقای سجادی ، بهتر است قبل از چنين تحليلهايی وقوف کامل و يا لازم بر ماجرا را داشت تا دست به تحليل و يا حتی پند و اندرز برد . اگر وقوف کامل ممکن نباشد ، سکوت بهترين اقدام می تواند باشد .
حسين خيری فام دبير سابق انجمن اسلامی دانشگاه زنجان
در همين زمينه:
[دام زُليخا! بررسی ابعاد اخلاقی تهيه فيلم تعرض استاد دانشگاه زنجان به يک دختر دانشجو، داريوش سجادی]
