ما همين امروز هم می توانيم حمله کنيم، گفتگوی اشپيگل با ژنرال اسحاق بن اسراييل، برگردان از الاهه بقراط

"حمله به تأسيسات اتمی ايران ممکن است مشکل تر از حمله به رآکتور اتمی عراق در سال ۱۹۸۱ باشد ولی انجام شدنی است. ما همين امروز هم می توانيم حمله کنيم. تنها يک دليل وجود دارد که ما را باز می دارد: اين مشکل هنوز می تواند از راه ديگری حل شود. ولی وقتی به نقطه بحرانی برسيم، آنوقت ما آخرين گزينه را انتخاب خواهيم کرد و اين نقطه بحرانی را نيروهای امنيتی به ما اطلاع خواهند داد"

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

اين گفتگوی مجله اشپيگل (۳۰ ژوئن) با ژنرال اسحاق بن اسراييل نماينده حزب حاکم کاديما که روز شنبه ۲۸ ژوئن قبل از انتشار مجله به نکاتی از آن در سايت اشپيگل اشاره شده بود، همان روز در مطبوعات معتبر سراسر جهان، به جز ايران، بازتاب گسترده يافت. اين ژنرال ۵۸ ساله نيروی هوايی که يکی از طراحان حمله نظامی به رآکتور اتمی عراق در منطقه اوزيراک در سال ۱۹۸۱ بود در اين گفتگو درباره فوايد تحريم و پيامدهای يک حمله نظامی عليه ايران سخن می گويد.

س: نيروی هوايی اسراييل چندی پيش در يک مانور کاملا سری در دريای مديترانه به تمرين حمله به تأسيسات اتمی ايران پرداخت. واقعا شما انتظار نداريد که تحريم های غرب به نتيجه برسند؟
ج: تا کنون نه تحريم ها و نه ديپلماسی نتوانسته اند بطور جدی تأثيری بگذارند. رژيم ايران امروز يک تا دو سال با ساختن بمب اتمی فاصله دارد. ما اين تمرين نظامی را انجام داديم تا خود را برای موقعيتی که جامعه جهانی ديگر نتواند اين برنامه اتمی را متوقف سازد، آماده کرده باشيم. اين اولين تمرين نبود و آخرين هم نخواهد بود.

س: يعنی به نظر شما تحريم ها بی فايده هستند؟
ج: آنها تأثيرات معينی دارند ولی احمدی نژاد رييس جمهوری ايران آماده است تا اين قيمت را برای يک هدف استراتژيک مبتنی بر دستيابی به بمب اتمی بپردازد. برای مثال به دليل همين تحريم های اقتصادی ايران تا کنون نتوانسته است به اندازه کافی بر روی نفت خام توليد شده کار کند و از همين رو دولت مجبور شده است بنزين مصرفی برای خودروها را سهميه بندی کند. امروز هر ايرانی فقط صد ليتر بنزين در ماه دريافت می کند و اين برای يک کشور بزرگ مانند ايران اصلا کافی نيست. تحريم بانک های ايرانی نيز به مشکلات مالی انجاميده اند. با اين همه تحريم کافی نيست.

س: شما چه پيشنهاد می کنيد؟
ج: برای مثال ممنوعيت سفر ايرانی ها به اروپا و يا اخراج ايران از بازی های المپيک پکن. روابط بازرگانی نيز بايد خيلی شديدتر محدود شوند. امروز اگر پای کالاهای نظامی در ميان نباشد، هر کسی می تواند با ايران معامله کند.

س: غرب از ايرانی ها می خواهد غنی سازی اورانيوم را متوقف کنند. در مقابل اين عمل چه امتيازی می توان به آنها داد؟
ج: مثلا به ايرانی ها می توان اين پيشنهاد را ارائه کرد که اگر آنها غنی سازی اورانيوم را متوقف کنند، آنوقت ما هم در بازسازی اقتصادی به شما کمک می کنيم. بايد به ترکيب درستی از شلاق و شيرينی دست يافت. ما بايد به رييس جمهوری ايران بفهمانيم که او بيش از آنکه چيزی به دست آورد، بسی بيشتر از دست خواهد داد.

س: فکر می کنيد جامعه جهانی بتواند تهران را متقاعد کند؟
ج: من هنوز اميدوار هستم. اگر روسيه و چين نيز به تحريم ها بپيوندند، آنوقت ممکن است سازمان ملل بتواند به هدف خود برسد. يک چيز اما مسلم است: اسراييل دست روی دست نخواهد گذاشت و تماشا نخواهد کرد که ايرانی ها چگونه بمب اتمی درست می کنند. اگر لازم باشد، ما نيروی قهر به کار خواهيم بست.

س: شما در سال ۱۹۸۱ در طراحی حمله نظامی به رآکتور اتمی عراق مشارکت داشتيد. يک حمله به تأسيسات اتمی ايران به مراتب مشکل تر است چرا که در نقاط مختلف پراکنده اند و برخی از آنها حتی زير زمين قرار دارند.
ج: شايد اين حمله مشکل تر باشد، ولی انجام شدنی است. ما همين امروز هم می توانيم حمله کنيم. تنها يک دليل وجود دارد که ما را باز می دارد: اين مشکل هنوز می تواند از راه ديگری حل شود. ولی وقتی به نقطه بحرانی برسيم، آنوقت ما آخرين گزينه را انتخاب خواهيم کرد.

س: کی اين نقطه بحرانی خواهد رسيد؟
ج: نيروهای امنيتی آن را به ما اطلاع خواهند داد.

س: بعيد به نظر می رسد ايران حمله نظامی اسراييل را بدون پاسخ بگذارد.
ج: مسلم است که آنها واکنش نشان خواهند داد و شمار زيادی موشک به سوی ما شليک خواهند کرد. ولی اين چندان مشکلی به وجود نمی آورد. البته آنها می توانند حزب الله لبنان را نيز عليه ما تحريک کنند. حزب الله امروز از تجهيزات بيشتری نسبت به دو سال پيش برخوردار است...

س: ... همان زمانی که گروه های شبه نظامی شيعه در جنگ دوم لبنان به شدت عليه اسراييل وارد عمل شدند.
ج: ما اشتباه سال ۲۰۰۶ را تکرار نخواهيم کرد. ما آن زمان خيلی صبر کرديم و با عزم راسخ عليه حزب الله وارد عمل نشديم. البته تهران می تواند به مؤسسات يهودی و اسراييلی در تمامی جهان ضربات تروريستی وارد آورد. و يا می تواند با توقف توليد نفت يک بحران جهانی به وجود آورد.

س: آيا اين همه دليل عليه يک حمله نظامی کافی نيست؟
ج: ما از هشتاد سال پيش همراه با ترور زندگی می کنيم. اين ترور حتی اگر قويتر شود، ما باز هم با آن زندگی خواهيم کرد. اين مشکل چندان بزرگی نيست. مشکل اين است که تهران مجاز نيست به بمب اتمی دست يابد.

س: واقعا فکر می کنيد ملايان اگر بمبی هم داشته باشند، از آن استفاده کنند؟
ج: آنها اين اندازه هم ديوانه نخواهند بود. به هر روی، آنها مستقيما موشک اتمی از ايران به سوی ما پرتاب نخواهند کرد. اما آنها می توانند برای مثال بمب را در اختيار حزب الله قرار دهند و به نظر من آنها واقعا ديوانه هستند.
(توضيح مترجم: در اين سوی جهان رايج است در بسياری از مواقع به جای عنوان «دولت» يا «رژيم» از نام جمع مانند: آمريکايی ها، آلمانی ها و ژاپنی ها و يا ايرانی ها استفاده می شود و منظور چيزی جز زمامداران و رژيم اين کشورها نيست. وقتی گفته می شود آلمانی ها نقش مهمی در استراتژی اتحاديه اروپا بازی می کنند، و يا آمريکايی ها تحريم عليه ايران را پيش می برند، منظور دولت های اين کشورهاست. به همين ترتيب نيز کارشناسان، سياستمداران و يا ژورناليست ها از «ايرانی ها» حرف می زنند. از جمله سخنان خانم هيلاری کلينتون درباره برخورد با «ايرانی ها» و اينکه «ايرانی ها بايد بدانند...» در همين چارچوب بود. آشنايی با اين زبان رايج راه را بر هرگونه سوء تفاهم و هم چنين سوء استفاده می بندد).