عباس عبدی: نفت منشاء فساد است، از اشغال سفارت آمريکا دفاع می‌کنم، ايسنا

*بايد نهادهای مدنی و رسانه‌های آزاد را تقويت کنيم

جلسه‌ هفتگی کانون زندانيان سياسی قبل از انقلاب با حضور عباس عبدی برگزار شد.

به گزارش خبرنگار گروه تاريخ ايسنا، در اين جلسه اعضای کانون به طرح پرسش‌هايی پرداختند و عباس عبدی به اين پرسش‌ها پاسخ گفت.

وی درباره اشغال سفارت آمريکا و قبول داشتن کار خود در آن مقطع گفت: اولين چيزی که به ذهنم می‌آيد، کلمه‌ی اشتباه است؛ اين کلمه در سياست بسيار دقيق است، در سياست کلمه‌ای به اسم اشتباه به آن معنايی که معمول است، نداريم. ممکن است اتفاقی رخ دهد و در کوتاه مدت و ميان مدت و بلند مدت آثار متفاوتی داشته باشد.

وی افزود: عمل سياسی با عمل علمی فرق دارد؛ عمل سياسی مثل طبابت نيست بلکه حس و کنشی است که جمع پيدا می‌کند؛ عمل سياسی محصول درک عمومی است و چندان محصول عمل عقلانی نيست. برخی جنبش‌های مسلحانه دهه‌ی ۴۰ مشکل‌دار است اما امروز که می‌بينيم آن افراد راه حل ديگری به ذهن‌شان نمی‌رسيد، اشغال سفارت نيز از جمله همين موارد است اما به‌طور مشخص من از آن قضيه دفاع می‌کنم.

عبدی افزود: امروز همه می‌گويند مشکل ما با آمريکا مربوط به اشغال سفارت است؛ در حالی که اصلا چنين نيست، کلاسيک‌ترين رييس‌جمهور آمريکا، ريگان است که او نيز در زمان جنگ می‌خواهد مساله‌ ايران را حل کند اما ايران نمی‌پذيرد.

عبدی گفت: اينکه می‌گويند مساله‌ی اشغال سفارت، ايران را در زمان جنگ در بعضی جهات تضعيف کرد، درست نيست؛ بايد در نظر داشت که در بعضی جهات نيز ايران را تقويت کرد. اما اگر کسی بخواهد اشغال سفارت را تعميم دهد و بگويد امروز هم همان کار را بايد کرد، اشتباه است و اگر بخواهيم با معيارهای امروز عمل آن روز را بررسی کنيم نيز اشتباه است.

اين فعال سياسی تاکيد کرد: امروز موضع‌گيری‌ها درباره اشغال سفارت، سياسی است؛ اگر اين موضوع از واقعه سياسی خارج و به واقعه تاريخی تبديل شود، اين نگاه‌ها نسبت به آن وجود نخواهد داشت.

وی درباره کشف اسناد در سفارت آمريکا و فهرست برخی افراد در اين اسناد و آشکار نشدن برخی اسامی موجود گفت: من خودم در بخش اسناد نبودم و نمی‌توانم به آن پاسخ بدهم؛ اشکال حرکت‌های پوپوليستی اين است که وقتی راه می‌افتد، موجی است که آدم‌ها را می‌برد؛ اشغال سفارت نيز اين مشخصه را دارد. ابتدا به نظر مثبت می‌آمد خيلی‌ها معتقدند مساله‌ی اشغال سفارت اگر يک ماهه تمام می‌شد، منافع زيادی داشت اما مشکل اينجاست که پايه‌های آن واقعه، در جايی بود که نمی‌شد يک ماهه آن را فيصله داد.

عبدی گفت: امروز چيزی از آن اسناد نيست که عنوان نشده باشد و اينگونه نيست که عامدانه بخواهند هر کسی را که در نظر داشتند، با آن اسناد خراب کنند؛ اگر قرار بود کسی را خراب کنند، آقای بازرگان و يزدی به آقای اميرانتظام اولويت داشتند.

عبدی گفت: دادگاه آقای اميرانتظام جزو دادگاه‌های خوب بعد از انقلاب بود؛ وکيل داشت و آزاد هم بوده است. آنها مشکل‌شان اين است که جواب اسناد را نمی‌دهند؛ آقای بنی‌صدر هم همين مشکل را دارد، برای بعضی‌ها که امروز اسنادش بيرون می‌آيد، ديگر آن فضا وجود ندارد اما آن زمان در فضای انگ‌زنی ارائه بعضی از اسناد معنای ديگری می‌داد.

عبدی در بخش ديگری از سخنان خود بيان کرد: قاعده در نظام بين‌الملل با روابط شخصی فرق دارد؛ در اين نظام اولين و کليدی‌ترين بحث، مساله قدرت است.

وی بحث سازش را در نظام بين‌الملل کليدی‌ترين قضيه خواند و بيان کرد: البته سازش نه به معنای اينکه يک نفر کوتاه بيايد، بلکه به معنای تفاهم و توافق که همه اينها منوط به اين است که نظام بين‌الملل را بپذيريم. ظاهرا ايران نظام بين‌الملل را قبول ندارد. اين در نوع خود اشکال نيست اما بايد در نظر داشت الزام به شی، الزام به تبعات آن هم هست؛ ايران نظام بين‌الملل را قبول ندارد، دليل آن هم اين قطعنامه‌هاست؛ قطعنامه‌هايی که ظالمانه هم هست اما بايد گفت ايران از يک سو هم می‌خواهد در اين نظام نباشد و هم می‌خواهد در اين نظام قرار گيرد؛ اگر نظام بين‌الملل را قبول نداريم، بايد تبعات آن را هم بپذيريم. اما ‌اگر اين نظام بين‌الملل را پذيرفتيم به معنای پذيرش نظام ستم نيست.

وی در ادامه سخنان خود درباره ضعف در عملکرد اصلا‌ح‌طلبان با وجود حضور افراد صاحب‌نظر بيان کرد: معتقد نيستم که به لحاظ تحليلی ما قوی هستيم؛ نه اينکه افراد تحليل‌گر نداريم اما گرفتاری‌های روزمر‌ه در يک جايی باعث مسايل زيادی می‌شود.

اين فعال سياسی در ادامه سخنان خود گفت: اين موضوع يک بحث کلی است و در ايران عموميت دارد؛ دروغ و نفاق در اخلاق اجتماعی جا افتاده است؛ افراد ابتدا متوجه هستند که ظاهرکاری می‌کنند اما بعد از مدتی همان ظاهرکاری‌ها باورشان هم می‌شود.

عبدی بيان کرد: بايد نهادهای به‌خصوص و مدنی و رسانه‌های آزاد را تقويت کنيم؛ اين‌ها هستند که می‌توانند بساط خيلی چيزها را برچينند، اينکه يکی مدرکی غيرواقعی را ارائه دهد، مساله مهم ما نيست؛ مساله مهم اين است که اگر جامعه‌ای زنده باشد و واکنش جدی نشان دهد، افراد، حساب کار خود را می‌کنند.

به گزارش خبرنگار ايسنا،‌ عبدی در ادامه در پاسخ به اين پرسش که با توجه به مساله‌ی درآمدهای نفتی که ايران دارد و وضعيت اقتصادی ايران، انتخابات آينده را چگونه پيش‌بينی می‌کند اظهار کرد: تا وقتی که دولت‌ها حجم عظيمی از منابع نفتی دارند، دليلی نمی‌بينند به احدی پاسخگو باشند و نمی‌توانند هم پاسخگو باشند.

وی با بيان اينکه نفت منشاء فساد است و وقتی نفت می‌آيد، اراده‌ها نفتی می‌شوند و پول نفت تعيين‌کننده است افزود: اگر کسی برای انتخابات آينده می‌آيد، بايد طرحی برای حل موضوع درآمد دولت داشته باشد. در انتخابات آينده اگر کسی که می‌آيد برای نفت طرحی نداشته باشد، از نظر من فرق چندانی با ديگر کانديداها ندارد.

عبدی با اشاره به نحوه تامين بودجه‌ای دولت‌ها مثال زد: دو سال آخر دوره‌ی آقای خاتمی هم مثل امروز، دولت از صندوق ذخيره ارزی بهره برد. تا وقتی که برنامه‌ای برای حذف نفت از ساخت سياسی نباشد، مشکلات حل نمی‌شود.

وی افزود: من هيات دولت را يک مشت بشکه نفت می‌بينم؛ همه‌ی سياست‌ها بوی نفت می‌دهد. کجای دنيا پول توزيع می‌کنند که ما اين کار را می‌کنيم؟ همه‌ی دولت‌ها به اين فکر هستند که چگونه از مردم پول بگيرند.

در ادامه اين جلسه، يکی ديگر از حاضران از نبودن صداقت بين برخی مسوولان انتقاد کرد که عبدی گفت: بحث از صداقت ميان سياستمداران چندان روا نيست؛ ما بايد از ساختارها دفاع کنيم؛ دفاع از استقلال دستگاه قضايی و آزادی رسانه‌ها و از بين بردن پشتوانه نفتی منابع مالی دولت را بايد دنبال کنيم. بايد کوشش کنيم اين سه جزء جامعه را جا بيندازيم.

عبدی با بيان اينکه اشکال ما اين است که حکومت‌ها برای خود وظايفی تعيين می‌کنند که وظيفه اصلی آنها نيست گفت: دولتی که به وظايفی می‌پردازد که جزو وظايف اصلی‌اش نيست، اگر ۲۴ ساعت کار کند که سهل است، ۴۸ ساعت هم کم است.

اين فعال سياسی همچنين تاکيد کرد: ما بايد به دنبال توسعه پايدار باشيم؛ حس می‌کنيم اوضاع ناپايدار است و اين مشکل و محل نگرانی است.