 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خداوند خامنه ای بار ديگر در خطبه های الهی خود حرف آخر و حرف نهايی را زد و امر فرمودند که نخبگان سياسی از در گيری در باره مسائل پوچ و بيجا خود داری نموده و خاموش شوند. او سخنان مشاور رياست جمهوری، رحيم مشايی که در دو ماه پيش از اين در پی زدودن نماد خشم و خشونت از احمدی نژاد و انسانی ساختن چهره اش، گفته بود، ايران امروز با مردم آمريکا و اسرائيل دوست است. هيچ ملتی در دنيا دشمن ما نيست اين افتخار است، حرفی غلط و غير منطقی، و عکس العمل به آنرا نيز کاری بيهوده و التهاب آفرين خواند. اين کاری ست، وی ياد آوری نمود، که دشمن سعی ميکند در بی ثبات ساختن کشور بآن دست بزند. اما خداوند خامنه ای مشت پر قدرت خود را آماده کوباندن دهان رئيس کارگزاران خود، آقای احمدی نژاد ساخته بود که دو روز قبل در يک مصاحبه مطبوعاتی در دفاع از مشاور خويش در برابر برادران منتقد اصول گرا و نيز چندی از مراجع حوزه های علميه قم، او را مظلوم خوانده بود و مشاور خود را با موضع دولت يکی اعلام نموده بود. مشت خداوند خامنه ای بر دهان رئيس جمهور کشور و معاون ش چنين فرود آمد: حرفی بود گفته شد و اشتباه بود و تمام . موضع جمهوری اسلامی و موضع دولت جمهوری اسلامی هم اين نيست.
وی برای خاموش ساختن شعله های سوزان و سرکش رقابت بر سر قدرت، به نخبگان توصيه نمود که:
اين جور مسائل کوچک و مسائل جزئی را، حرفی بر زبان کسی جاری می شود، مطلبی گفته می شود، اين را وسيله ای قرار ندهند برای اينکه مدتی جريان سازی و مساله آفرينی بشود در سر تا سر کشور، يک عده موافق يک عده مخالف سر قضيه ای پوچ، خوب موضع نظام مشخص است، تمام شد.
اما خداوند خامنه ای برای اينکه جای هيچ سوء تفاهمی باقی نماند در حمايت از رئيس کار گزارانش، افزايش و بالا گرفتن و تشديد انتقادات نسبت به وی را ناشی از فرا رسيدن انتخابات خواند و گفت:
اشاره هايی در مورد دولت و مسائل دولت می شود که اين از آثار نزديک شدن دوره انتخابات است، انسان احساس می کند که در باره آنچه که امروز گفته می شود، بی انصافی هايی صورت می گيرد.
آنگاه خداوند يکی ديگر از رهنمود های الهی خود را برای بندگان نخبه اش صادر نمود مبنی بر پوشيده نگاه داشتن مسائل مديريت کشور در محافل خصوصی و نه در انظار عمومی و روی منبر ها:
آنچه که در زمينه مسائل اقتصادی و غير اقتصادی گفته می شود، بايد در محافل کارشناسی گفته شود، نه در منبر ها و تريبون های عمومی.
اگر تاکنون هنوز هستند کسانی که به خدايی کردن خداوند خامنه ای شک و ترديدی دارند، خطبه ی اخير وی بايد هرگونه شک و شبهه ای را از ذهن شان بزدايد. او نشان ميدهد که نه تنها همچون خداوند دارای قدرتی متمرکز و نا محدود است، بلکه ميتواند وارد صحنه درگيری بر سر قدرت ميان جناح های مختلف ظاهر شده و همه را وادار بسکوت نموده و به داوری و قضاوت نهايی بنشيند. او نه تنها پر قدرت ترين کار گزارش را، يعنی رئيس جمهور، آنکه منتخب مردم است، در انظار عمومی تحقير و خوار ميسازد، بلکه دهان منتقدين و رقبای وی را نيز مسدود ميسازد. خداوند خامنه ای چگونه ميتواند خدايی کند اگر هر از گاهی بر منبر خطبه صعود نکند و همه را دعوت به تسليم و اطاعت ننمايد. اما او هرگز فراموش نمی کند که اين داوری در سوی حفظ منافع مردم و تامين امنيت و آسايش برای آنها است. و البته آنچه او را مجبور به خدايی ميکند، آگاهی از نارضايی ها و ناخشنودی های مرد از درگيری لفظی بين نخبگان و مسئولين نظام بر سر حرفهای پوچ و بيهوده بوده است. چرا که تنها خداوند است که نماينده واقعی مردم است نه رياست جمهوری که مردم خود بر گزيده اند. او در حمايت از مردم است که ميگويد:
مردم بايد احساس آرامش و امنيت سياسی- روانی کنند. اما دشمن سعی ميکند با ايجاد التهاب اين آرامش را بزدايد و متاسفانه برخی در داخل نيز نا دانسته اين التهاب ها را افزايش ميدهند.
بعبارت ديگر، تنها خداوند خامنه ای است که مسئول و قيم مردم صغير ايران است. اين يک مسئوليت الهی است که باو واگذار شده است. باين دليل است که هيچ کس ديگری هم نيست که نيازهای مردم را درک نموده و به آنها درنهايت قدرت پاسخ گويد.
اما در پشت سخنان خداوند خامنه ای يک واقعيت ديگر نيز نهفته است. همچنانکه کشور به فصل انتخابات رياست جمهوری نزديک ميشود، رقيبان قدرت، بوی خون به مشام شان رسيده است. در يافته اند که کشتی موسای زمان(لقبی که حسين آقا الهام به احمدی نژاد داده است) به لجن نشسته است و سر نشينان ش پا بگريز گذارده اند. باين دليل وارد در ميدان رقابت شده اند بآن اميد که احمدی نژاد را از اريکه قدرت به زير فرو آورده و زمام امور را بدست گيرند. اما خداوند خامنه ای در خطبه خود اين پيام را به اين شيفتگان قدرت ميفرستد که بر اريکه رياست جمهوری خفت و خواری هم نشسته است. در اوج قدرت ميتوانيد خوار و حقير شويد. اين هزينه ای است که هر کسی را که مردم بر گزينند بايد آماده به پرداخت آن باشند. بايد به ياد داشته باشند که بر اريکه قدرت نقل و نبات توزيع نميکنند. اگر ميخواهيد برنده انتخابات رياست جمهوری باشيد، به خاطر داشته باشيد که حرف آخر را خداوند خامنه ای ميزند. داوری و قضاوت نهايی با او ست. هم تحقير است و هم خواری، هم ذلت است و پستی. اين تحفه ايست که در طبق رياست جمهوری نهفته است. پيشکش شما ست اگر آماده ايد. در غير اينصورت مزاحم آقای احمدی نژاد نشويد.
م. ن. معرفت
نقل قول ها مستخرج از سايت های زير می باشند:
آفتاب - همه بايد مراقب باشند يکديگر را تخريب نکنند:
http://www.aftabnews.ir/vdcc41q2boqom.html
http://www.radiofarda.com/Article/2008/09/19/f6_Iran_Leader_Isreal.html
