دوشنبه 31 فروردین 1388   صفحه اول | درباره ما | گویا


گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


بخوانید!
پرخواننده ترین ها

دشواری های موسوی برای پيروزی در انتخابات رياست جمهوری، بهمن احمدی امويی

بهمن احمدی امويی
رانت های اقتصادی گسترده و غير قابل باوری که اين جناح ها از آن برخوردار شده اند، يکی از مهم ترين مسائلی است که می تواند سرنوشت موسوی را از هم اکنون رقم بزند. صاحبان اين برخورداری های اقتصادی به راحتی حاضر به پذيرش نوع نگاهی که موسوی دارد، نيستند. حتی اگر زمانی خود را زير دست او می ديدند

تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


www.amouee.net
a.amouee@gmail.com


مير حسين موسوی برای پيروزی در انتخابات دهمين دوره رياست جمهوری ايران با چند مشکل اساسی روبرو است . مشکلاتی که ديگر رقبای او چون کروبی و احمدی نژاد از آنها برخوردار نيستند و يا شدت کمتری دارد . برای همين با آسودگی بيشتری به روز ۲۲ خرداد سال ۸۸ نگاه می کنند . احمدی نژاد و حاميان قدرتمند او آرزو می کنند که عقربه های ساعت زودتر از معمول حرکت کند .
۱- مديريت افکار عمومی توسط اصولگرايان . چهار سال پيش که فضای انتخاباتی ايران تحريمی بود ، حاميان پر قدرت احمدی نژاد حداکثر استفاده را از آن فضا کردند . اگر خيلی بد بينانه و يا با چشم "توهم توطئه" به اين موضوع نگاه کنيم ، شايد خودشان هم سرنخ بعضی از جريان های تحريم انتخابات را در دست داشتند .
آنها به خوبی می دانستند که ميزان آرای محافظه کاران در بهترين حالت ممکن به حدود شش تا هفت ميليون می رسد و همواره هم می توانند بر روی آنها و تحت هر شرايطی ، حساب کنند . به همين دليل ، در دوره گذشته انتخابات رياست جمهوری و هم در اين دوره ، تمام توجه خود را بر روی مردمی که دارای رای خاکستری هستند و يا در آخرين لحظات تصميم به حضور در انتخابات دارند، کرده اند . آنها همچنين روی رای بخش بزرگی از طبقه متوسط که مطمئنا به محافظه کاران رای نخواهند داد ، متمرکز شده اند . اما به شيوه ای متفاوت .
اگر چهار سال پيش فضای انتخابات تحريمی بود ، حالا چنين فضايی ، دست کم به قوت سال ۸۴ وجود ندارد . بنايراين آنها بر خلاف مردم ، راه تحريم غير مستقيم انتخابات را در پيش گرفته اند . اين روزها در رسانه های دولتی ايران کمترين اثری از در پيش بودن انتخابات رياست جمهوری دهم ، ديده می شود . اين در حالی است که در دوره های قبل و برای هر انتخاباتی ، از حداقل چهار ماه مانده به زمان برگزاری انتخابات ، در همه شبکه های تلويزيونی و راديويی به انواع روش ها ، توجه مردم را برای شرکت در انتخابات جلب می کردند . استفاده از" زير نويس" از برنامه های کودک گرفته تا مسابقات ورزشی و يا در زمان پخش فيلم های سينمايی سانسور شده ، تنها يکی از اين روش ها بود . همينطور برگزاری ميز گرد های مختلف و استفاده از هر فرصتی برای يادآوری روز انتخابات ، از ديگر روش های به کار رفته بود . آنها حتی از ماه ها پيش و تا روز انتخابات ، خبرنگاران خود را به ميان مردم می فرستاند و با بيان تاريخ انتخابات از مردم می پرسيدند که آيا می دانند اين "تاريخ" چه روزی است ؟
در اين دوره به نظر می رسد که محافظه کاران پرقدرت بدشان نمی آيد که مردم کمتری در انتخابات شرکت کنند . خبری از انتخابات نيست و حتی در برنامه های خبری تلويزيون و راديو هم کمترين اخبار و يا شايعات انتخاباتی را که در دوره های قبل با آب و تاب فراون بازتاب می دادند ، ديده می شود . حالا که فضای تحريم نيست و ممکن است ، کانديدای آنها ، احمدی نژاد ،رای نياورد ، به طور غير مستقيم در حال القاء تحريم انتخابات هستند . چيزی که کروبی هم به آن اعتراض کرده و حتی صحبت از عدم استفاده از امدادهای غيبی کرده است . با اين همه او هنوز از اين شانس برخوردار است که چندين روزنامه و مجله مختلف حمايتش می کنند . چيزی که مير حسين موسوی از آن برخوردار نيست .
۲- کم تجربگی ستاد انتخاباتی موسوی . تيمی که اطراف موسوی هستند ، دارای کمترين تجربه و توان تبليغاتی و انتخاباتی هستند . آدم هايی اغلب ناشناخته که راه استفاده از امکانات محدود و بالفعل موجود را نمی دانند . آنها پيش از اسفند سال گذشته از اين امکان برخوردار شدند که يک روزنامه داشته باشند . اما به جای اين که از فرصت اندک موجود، استفاده کنند و پس از تعطيلات نوروزی روزنامه خود را روانه بازار مطبوعات کنند ، هنوز نتوانسته اند نيروهای خود را آماده کار کنند . از اين رو به نظر می رسد استفاده از امکان روزنامه ديگر خيلی دير شده است . ضمن اين که آنها توانايی بالايی در سياست های تبليغاتی ندارند .
۳- قرار گرفتن در برابر سنجش افکار عمومی .مشکل ديگری که موسوی با آن بايد مقابله کند اين است که او هرگز در نزد افکار عمومی مورد قضاوت قرار نگرفته و برای نخستين بار است که می خواهد آن را تجربه کند . شايد دليل عدم استفاده از افراد با تجربه در سياست های تبليغاتی در ستادش ، ناشی از همين باشد . وقتی در سال ۶۰ ميرحسين موسوی به عنوان نخست وزير به مجلس معرفی شد ، او ۱۱۵ رای موافق از ميان ۲۰۲ رای را به دست آورد. مجلسی که گرايش زيادی به او داشت . اکنون زمان زيادی از آن موقع گذشته و قرار گرفتن در مقابل نمايندگان مجلس به طور کامل متفاوت از قرار گرفتن در ترازوی سنجش افکار عمومی است .
۴- ظهور قدرت های اقتصادی جديد در مناسبات اقتصادی – سياسی ايران . تقريبا تمام کسانی که هم اکنون در حوزه های مختلف سياسی و اقتصادی جمهوری اسلامی حرفی برای گفتن دارند و خود را يک رقيب بالفعل برای موسوی می دانند ، زمانی به عنوان وزير و مدير زير حيطه نخست وزيری او ، کار می کردند . اما اين موضوع به خودی خود نمی تواند نشان دهنده برتری و پذيرش موسوی توسط اين افراد باشد .
در ۲۰ سال گذشته تحولات سياسی – اقتصادی زيادی در جامعه ايران رخ داده و موجب نزديکی و دوری و يا حتی ايجاد جناح های سياسی متعددی در ايران شده است . جناح هايی که مير حسين موسوی قرابت چندانی با آنها ندارد .
رانت های اقتصادی گسترده و غير قابل باوری که اين جناح ها از آن برخوردار شده اند ، يکی از مهمترين مسائلی است که می تواند سرنوشت موسوی را از هم اکنون رقم بزند . صاحبان اين برخورداری های اقتصادی به راحتی حاضر به پذيرش نوع نگاهی که موسوی دارد ، نيستند . حتی اگر زمانی خود را زير دست او می ديدند .
آيا او همانند حزب عدالت و توسعه در ترکيه مرز بندی خود را با ژنرال هايی با قدرت سياسی و اقتصادی بالا ، خفظ خواهد کرد و به قول يکی از روزنامه نگاران ترک ،کاری به گاوهای شيرده (شرکت ها ، موسسات و امتيازات اقتصادی) اين ژنرال ها نخواهد داشت .
۵- سلامت انتخابات . هم اکنون درستادهای انتخاباتی کروبی و مير حسين موسوی نگرانی هايی در مورد سلامت انتخابات وجود دارد . اين بد گمانی را بسياری ديگر از فعالان سياسی ، هم دارند . در تمام سال های گذشته همواره اين بدگمانی وجود داشته است . اوج گرفتن اين بدبينی در انتخابات گذشته رياست جمهوری بود . اقدامی که کروبی به شدت از آن پرده برداشت و گفت او تنها ۱۵ دقيقه در شبی که آراء را شمارش می کردند ، خوابيد و در همين ۱۵ دقيقه سرنوشت انتخابات تغيير کرد .
در هشت سال دوره خاتمی هم شنيده می شد که محافظه کاران در انتخابات دوم خرداد ۷۶ تقلب زيادی در شمارش اراء انجام دادند ، اما فاصله زيادی که آرای خاتمی با ناطق نوری داشت ، موجب شد که نتوانند نتيجه انتخابات را تغيير دهند . اين روزها هم صحبت از اين است که اگر فاصله آرای کانديدای اصلاح طلب (کروبی و يا مير حسين موسوی) با احمدی نژاد زياد نباشد ، محافظه کاران به راحتی می توانند نتيجه انتخابات را تغيير دهند . آنها جابجايی تا سه ميليون رای را دور از تصور نمی دانند . شايد به همين دليل است که کروبی نسبت به حضور امدادهای غيبی در انتخابات آينده هشدار داده است .





















Copyright: gooya.com 2016