هشدار در مورد تعويض زمين بازی! شايا شهوق

در روزهای اخير شايعاتی از تمايل احمدی نژاد برای مادام العمر شدن رياست جمهوری اش به گوش می رسد. اتهام زنی های بی سابقه احمدی نژاد به برخی از مسئولين جمهوری اسلامی، در مناظره با موسوی و بروز درگيری های پراکنده در خيابان ها، از تمايل احمدی نژاد و يارانش در به هم ريختن بازی در دقايق پايانی خبر می دهد

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

در روزهای کمی که به برگزاری انتخابات مانده است، بسياری از مخالفان ادامه رياست جمهوری محمود احمدی نژاد، احساس می کنند که رقيب بازی را واگذار کرده است. طرفداران مهندس موسوی اميدوارانه سخن از پيروزی وی در دور اول انتخابات می گويند و طرفداران شيخ اصلاحات، رفتن دو نامزد اصلاح طلب به دور دوم را بعيد نمی دانند. اما در اردوگاه هواداران احمدی نژاد چه خبر است؟ طرفداران احمدی نژاد تا امروز با چراغ خاموش حرکت کرده اند. شايد در روزهای اخير تبليغات آن ها کمی گسترده تر شده باشد اما با وجوديکه فضای شهرها در دست مخالفانشان است، اين حرکتِ با چراغ خاموش معنادار می نمايد.

بر اين باورم که حزب پادگانی نمی خواهد به اين سادگی قدرت را از دست بدهد. در روزهای اخير شايعاتی از تمايل احمدی نژاد برای مادام العمر شدن رياست جمهوری اش به گوش می رسد. اتهام زنی های بی سابقه احمدی نژاد به برخی از مسئولين جمهوری اسلامی، در مناظره با موسوی و بروز درگيری های پراکنده در خيابان ها، از تمايل احمدی نژاد و يارانش در هم ريختن بازی در دقايق پايانی خبر می دهد. بايد بپرسيم جريانی که تحت هر شرايطی حاضر به از دست دادن قدرت سياسی و به تبع اقتصادیِ نوحاصل خود نيست، برای شرايط فرضی شرکت گسترده مردم در انتخابات و پيروزی احتمالی يکی از رقبای رييس جمهور فعلی، چه چاره يی انديشيده است؟ يکی از سناريوهای محتمل دستکاری در نتيجه آرا است. در اين باره بسيار سخن رفته است. به باور بسياری از تحليلگران در صورت شرکت گسترده مردم در انتخابات، احتمال دستکاری آرا کاهش می يابد. با توجه به اتفاق های پيش آمده در روزهای اخير فرضی را مطرح می کنم که می تواند هشداری جدی باشد.

می دانيم که جمهوری اسلامی ، همواره از دو نوع مشروعيت سود برده است؛ مشروعيت پارلمانی(صندوق رأی) و مشروعيت پوپوليستی(خيابانی). در دو دهه آغازين انقلاب، مشروعيت پارلمانی و پوپوليستی، همسو با يکديگر پيش می رفت و شرکت در انتخابات و راهپيمايی ها، هر دو تکليف محسوب می شد. اما اين دو مشروعيت يابی، به ويژه در ده سال اخير، در مقاطعی با يکديگر زاويه گرفته و گاه متضادِ هم رفتار کرده اند. با رفتار شناسی جريان حامی دولت در چند سال گذشته، درمی يابيم که آنان برخلاف اصلاح طلبان بر مشروعيت پوپوليستی تأکيد دارند و صندوق های رأی را آمار از مردمی می خواهند که در سفرهای استانی گرد خودروی رييس جمهور، جمع می شوند. احمدی نژاد نيز بارها اعلام کرده است که مردم آن هايی هستند که در حمايت رييس جمهور در صحنه حاضر می شوند. پس می توان فرض کرد که پروژه مشروعيت خيابانی، می تواند يکی از ضمانت های پيروزی آن ها در قدرت باشد. اما آن چه بيشتر نگران کننده است، اين است که حزب پادگانی از مشروعيت توده ای خيابانی، نه فقط برای تضمين رأی خود در انتخابات، که برای تعويض زمين بازی از سوی صندوق های رأی به خيابان ها استفاده کند. چرا که در خيابان می توانند با سرو صدا راه انداختن و به کاری گيری بخشی از جمعيت، تمام مردم را حامی خود نشان دهند.

حالا به اين نکات توجه کنيد؛ پس از بمب گذاری در زاهدان درگيری ها در سطح شهر کماکان ادامه دارد. در شهرهای بزرگ جدال طرفداران نامزدهای انتخاباتی با يکديگر به خشونت کشيده شده است. خشونت ها در حدی است که گفته می شود يکی از هواداران موسوی در مشهد جان خود را از دست داده است. احمدی نژاد با اتهام زدن به برخی از مسئولين و صاحب منصبان به ملتهب کردن فضای موجود دامن زده است. ممکن است برخی ها از گل آلود کردن آب قصد ماهی گيری داشته باشند. يعنی بخواهند زمين بازی را از صندوق های رای به سمت خيابان ها بکشانند و در خيابان بازی را ببرند. توجه داشته باشيد که اگر دامنه اين خشونت ها در روزهای آينده گسترده تر شود، وزارت کشور می تواند اعلام کند که از برقراری امنيت انتخابات عاجز مانده و قادر به برگزاری انتخابات در ۲۲ خرداد نيست. در صورت چنين اتفاقی می توان حدس زد که راهپيمايی های خيابانی در حمايت از جمهوری اسلامی(بخوانيد دولت فعلی) سازماندهی شده و فضای خفقان و سرکوب بر جامعه حکمفرما شود. پس از آن می توان به راحتی ميدان بازی را عوض کرد. مشروعيت يابی پارلمانی جای خود را به مشروعيت خيابانی خواهد داد و در عين حال زمان برای برگزاری انتخاباتی مطلوب حزب پادگانی خريداری می شود.

البته اجرای چنين سناريويی بسيار پرهزينه است و ممکن است فکر کنيم چنين ماجرايی دور از ذهن است. اما به هر جهت اين روزها ايران در شرايط حساسی به سر می برد. بخش عظيمی از جامعه تصميم گرفته اند که از طريق صندوق های رأی وضعيت موجود را تغيير دهند و طرف مقابل نيز به هيچ وجه حاضر به واگذاری قدرت نيست. در چنين شرايط صاحبان دولت فعلی ممکن است به تعويض زمين بازی فکر کنند؛ اتفاقی که می تواند تمام معادلات را بر هم زند. فکر می کنم اين روزها راه پيروزی در صندوق های رأی از خيابان ها نمی گذرد؛ چراکه در خيابان ها تدارکات بدی برای ما ديده اند.