اعتراف صريح حجاريان در ميزگرد تلويزيونی: مشکل از سلطان است! موج سبز آزادی

ترس و هراس دولت کودتا از بازگشايی دانشگاه چنان بود که به بدن فلج سعيد هم رحم نکردند و نه تنها اصلاح‌طلبان دربند که علوم انسانی را به محاکمه کشيدند. عجب آنکه زيرکی جانباز اصلاحات اين توطئه را هم ناکام گذاشت. تبحر او در بازی زبانی، عوامل کودتا را شادان در حال کارگردانی محاکمه نمايشی در فضای «دوستانه و خانوادگی صدا و سيما» لب جوی برد و تشنه بازگرداند. در چيرگی او در اين بازی همين بس که او از نظريه‌ای توبه کرده است که در نظام فکری او جايگاه چندانی ندارد. نظريه سلطانيسم که با ارجاع به نظريات ماکس وبر تدوين شده است.

در يافتن اهميت و جايگاه اين نظريه در تبار فکری سعيد حجاريان بايد به کتب او رجوع کرد. در کتاب مفصل او «جمهوريت» در فهرست اعلام نمونه‌ای وجود ندارد و در کتاب ديگرش «شاهد قدسی و شاهد بازاری»تنها در صفحه ۳۴۴ يک‌بار به اين نظريه اشاره شده است. مغز نظريه حجاريان‌ «سکولاريزاسيون» است که جريانی ناظر به عرفی شدن ارزش‌ها و ايدئولوژی‌ها است. او تنها يک مقاله آن هم در قبل از دوم خرداد ۱۳۷۶ در مجله اطلاعات سياسی‌- اقتصادی درباره سلطانيسم نگاشته است. معلوم است که او نگرانی کودتاچيان را فهميده است و به آنان که بيرون هستند «کد» داده است که مشکل از «سلطان» است!

باز در اين دادگاه نمايشی تلويزيونی حجاريان برکه خشک ديگری يافته است و کودتاچيان ذوق‌زده را تا لب آن برده است تا مگر عطش ترسشان را بيافشانند. اين برکه جديد «پوزيتيويسم» است، ايدئولوژی منسوخی که از قضای روزگار ماکس وبر – متهم سابق- از کلاسيک‌ترين منتقدان آن است. اين نظريه قرن نوزدهمی ديرزمانی است که مورد انتقاد فلسفه علوم اجتماعی در غرب قرار گرفته است و روشنفکران دينی هم از اولين کسانی‌اند که نقد آن را در ايران رواج دادند و دانشگاه علوم انسانی را از رخوت قبل از انقلاب بيرون آوردند.

عمله‌های تئوريک کودتا می‌توانند سابقه نقد اين ايدئولوژی منسوخ را از حسين کچوئيان – عضو شورای انقلاب فرهنگی و سخنران جلسات انصار حزب‌آلله- بپرسند که رساله‌اش در اين باره را زير نظر عبدالکريم سروش گذرانده است. اگر نه به کتاب‌های دکتر سروش درباره فلسفه علوم اجتماعی رجوع کنند که بفهمند جانباز اصلاحات که در امر اطلاعاتی چيره‌دست است برای آنان بازی «به مرده چوب زدن» را چقدر زيبا بازی کرده است!