پيام کاظم کردوانی به کنفرانس کمپين مبارزه با "جنايت عليه بشريت"

دوستان بزرگوار

آن چه امروز برميهن ما می گذرد ، حادثه ای نه از سرِ اتفاق است و ماجرايی نه از سرِ ندانم کاری و اشتباهِ اين و آن ، که ريشه در فرهنگ و نگاهی دارد که در اين سی سال برمملکت ما حاکم شده است . فرهنگی که آدمی را در چارچوب تنگ و متحجرانه ا ی انسان ستيز می بيند و حاکمان ِ ميراث دارِ اين فرهنگ که زيست خود را در انديشه ای ممکن می شمارند که حاصل اش قربانی شدن هزاران هزار در مسلخ ِ جهل و ترور است .

جنبش دموکراسی خواهی امروز مردم ايران که به همت والای زنان و مردان و جوانان ِ آزاده ی ما به پيش برده می شود ، به يقيين بر اين سرنوشت ِ ناهنجارِ ميهن ما غلبه خواهد کرد و در فردايی نه چندان دور شاهد پيروزی آزادی خواهيم بود .
به يمن خيزش عظيم ِ جنبش مردم ايران ، ايرانيان آزادی خواه در سراسر جهان ، هر جا که هستند ، و اغلب هم دست در دست يکديگر ، با سامان دادن حرکت های وسيع و ممتد به پشتيبانی از مطالبات و مبارزات ملت شريف ايران برخاستند و نقاب از چهره ی دروغ و ريای حاکمان حاکم برگرفتند و کودتاچيان را در جهان رسوا کردند و بارديگر به مردم ايران نشان دادند که پاره ای از تن ِآنان هستند . آن چه شما عليه حضور ِ رئيس دولت کودتا در سازمان ملل متحد انجام داديد ، يکی از درخشان ترين مبارزات ما بود .
روشن انديشی شما در برپايی اين کنفرانس بر ضرورتی تأکيد کرده است که وظيفه ی بزرگ و عاجل روشنفکران و فعالان مدنی و سياسی جامعه ی ما ست :
ضرورت طرح فکرو انديشه ، بحث و گفت و گوی مداراجويانه ، اتحاد با حفظ تمايز و حفظ هويت فردی و نظری ، کوشش صميمانه ی مشترک برای کمک به رهايی ميهن مان از هيولای استبداد و استقرار ِ جمهور ِ مردم ِ آزادی خواه .

با احساس غبن فراوان از اين که نتوانستم در جمع شما و در حضور شما باشم ،
با آرزوی موفقيت روزافزون برای شما ،
با گرم ترين و صميمانه ترين درود ها

کاظم کردوانی
برلن ، ۳ مهر ۱۳۸۸ – ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۹