يک انتقاد از سبزها: "چرا در وين و ژنو نبوديم؟"، ابوالحسن سايه، موج سبز آزادی

"روز ۲۳ خرداد ۸۸، همان روزی که هزاران نفر از مردم تهران و بعضی از شهرستان‌ها بهت‌زده به خيابان‌ها ريختند، تعداد زيادی از ايرانی‌های مقيم خارج از ايران هم همان‌قدر شوکه و عصبانی خود را به اولين جايی که به ذهنشان می‌رسيد رساندند و دور هم جمع شدند که اين مکان در پايتخت‌ها، جلوی سفارت ايران بود."

با ادامه تجمع‌ها در تهران، جمع در مقابل سفارت‌ها هم ادامه داشت و در بعضی شهرها تا ۲ ماه بعد از انتخابات، هر روز تجمعی بر پا بود و بعد از آن هم هفته‌ای يک يا دو روز ايرانی‌های معترض در جايی جمع می‌شدند. خيلی از ايرانيان خارج از کشور در اين مدت اين حس را داشتند که حضورشان آن‌قدر که بايد مفيد نيست و ضمناً بعد از چند روز ديگر رسانه‌ها هم توجه چندانی به آنها نمی‌کردند. اما باز می‌آمدند. دست مريزاد و خسته نباشيد.

اما يک انتقاد: من انتظار داشتم وقتی هيات ايرانی روز اول اکتبر در ژنو و سه هفته بعدش در وين با طرف غربی بر سر برنامه هسته‌ای ايران مذاکره می‌کند، دست‌کم چند صد نفر از سبزهای معترض آنجا جمع شوند و به دنيا نشان دهند که اعتراضات در ايران هنوز تمام نشده و اين دولت هنوز مشروع نيست.

اين تجمع مشکل توجه رسانه‌ای را نداشت چون همه رسانه‌های مهم دنيا به ژنو آمده بودند تا ببينند مذاکرات به کجا می‌رسد و قطعاً تجمع اعتراضی که در حاشيه اعتراض برگزار می‌شد بخشی از خبرها را به خود اختصاص می‌داد. ضمن اين‌که مشکل مفيد نبودن را هم نداشت. چون هم به خارجی‌ها نشان می‌داد که اين دولت هنوز مشروع نيست و هم به ايرانی‌های داخل ايران روحيه می‌داد که خبر اعتراضشان دوباره در رسانه‌های جهان مطرح شده.

آلمان يکی از کشورهايی بود که سبزها در اين چند ماه تجمع‌های زيادی در شهرهای مختلف آن برگزار کردند و هم ژنو و هم وين به مرز آلمان نزديک هستند. بی‌تعارف، من از ايرانی‌های مقيم آلمان انتظار داشتم که آنجا می‌بودند.

همان‌طور که بچه‌های داخل ايران تقويمی از روزهايی که می‌شود در آنها تجمع کرد دارند، ايرانی‌های خارج از کشور هم بايد تقويم مخصوص خودشان را داشته باشند. مثلاً وزير خارجه ايران گفته محمود احمدی‌نژاد برای اجلاس آب و هوا به کپنهاگ دانمارک می‌رود (اجلاس از ۷ تا ۱۸ دسامبر است) و دانمارک با اين‌که جمعيت ايرانی زيادی ندارد، اما هم به سوئد نزديک است و هم به آلمان.