دو روی سکه اعدام و تروريسم، اعلاميه حزب مشروطه ايران

روش‌های غير انسانی جمهوری‌اسلامی و خشونتی که بر سراسر جامعه تحميل کرده است به جا‌هائی می‌رسد که هر ايرانی را در هر مقام و موقعيت که باشد می‌بايد به هراس اندازد. آن بمب انسانی که در بلوچستان خود را منفجر کرد و گروه بزرگی را کشته و زخمی بر جای گذاشت يک پيامد اعدام‌های بيشماری است که پاسخ جمهوری‌اسلامی به هر اعتراض و هر نشانه مخالفت مردمی بوده است. رژيمی که افراد عادی را به عنوان اجرای قانون قصاص به صورت جانيانی در می‌آورد که چشمان يکديگر را از کاسه بيرون می‌کشند و چهار پايه را از زير پای محکوم به اعدام می‌کشند، اکنون همان‌ها را می‌بيند که بمب بر کمر می‌بندند و خود را نابود می‌کنند تا فرماندهان پاسدار را با هر کس ديگر که بود بکشند.

ايرانيان تا کنون "کاميکاز" نداشته‌اند، يک رژيم جنايت پيشه آن را نيز به ما داده است. در کشوری که به دستور رهبران رژِيم، افراد را از خانه‌هايشان می‌ربايند و در خيابان از اتومبيل بيرون می‌کشند و لاشه‌های شکنجه شده‌شان را به خانواده‌هايشان می‌دهند؛ دختران جوان را به دليل شرکت در تظاهرات مسالمت آميز می‌ربايند و پس از شکنجه و تجاوز می‌کشند و می‌سوزانند، بمب انسانی نيز به ناچار پيدا خواهد شد.

توده‌های بزرگ مردم تا کنون با خويشتن داری شگفت انگيزی حرکت اعتراضی خود را از خشونت به دور نگهداشته‌اند. هيچ درجه وحشيگری بسيجيان و عوامل سرکوبگری نتوانسته است آنان را به راه خشونت بکشد. ولی خشونت در برابر خشونت واکنشی است که در بسياری از جامعه‌ها ديده‌ايم و تنها می‌بايد اميدوار باشيم که کشور ما را به راه افغانستان‌ها و عراق‌های جهان نيندازد. سران رژيم اسلامی که بی رحمی و خشونت را چاره منحصر بن بست‌های همه گونه خود می‌دانند اکنون می‌توانند در يابند که خشونت و بی رحمی تا کجا‌ها می‌تواند برسد. آنها بيش از پيش در خواهند يافت که خودشان نيز قربانيان همان خشونت خواهند شد. رژيمی که هر جا توانسته جنايت را به نام شهادت تقويت کرده است، اکنون خود مزه شهادت را می‌چشد.

سياست تبعيض مذهبی جمهوری‌اسلامی و کشتار‌ها و بازداشت‌های بيشمار اين سال‌ها به ويژه در بلوچستان ناگزير به بالا گرفتن موج خشونت می‌انجامد ولی می‌بايد هشدار داد که تروريسم با همه هزينه سنگين خود برای همگان به هدف‌های دلخواه خود نمی‌رسد . جندالله می‌تواند به سرنوشت تکان دهنده اجتماع بهائيان ايران اشاره کند که با همه صلح جوئی و با همه خدماتی که به جامعه ايرانی در هر زمينه می‌کنند افراد آن مرتبا اعدام می‌شوند (همين تازگی باز هفت بهائی به اعدام محکوم شده‌اند.) می‌تواند بگويد که سياست "يا اسلام يا اعدام" رژيم چاره‌ای جز تروريسم نگذاشته است. ولی نگاهی به همان القاعده و طالبان نشان می‌دهد که از آنها جز خونريزی و ويرانی بر نخواهد آمد.

محکوم کردن رژيمی که تا اين اندازه در تباهی فرو رفته کافی نيست. پيکار عمومی مردم ايران، جنبش سبز، می‌بايد تقويت شود تا روحيه تازه‌ای جای تفکرات قرون وسطائی را بگيرد.

پاينده ايران
زنده باد ملت ايران
حزب مشروطه ايران