ما همه ايرانی هستيم، گفت‌وگوی نوشابه اميری و حسين باستانی با برنار کوشنر، وزير خارجه فرانسه، روزآنلاين

همه‌ی کشورهای جهان به دقت آن‌چه در ايران می‌گذرد را زير نظر دارند. اين يعنی به نوعی، ما همه ايرانی هستيم. ما همه خواهان يک ايران صلح‌جو، آزاد و مدرنيم. آيا مواضع رهبر جمهوری اسلامی با مواضع روحانيون عالی رتبه شيعه هم‌سو است؟ نمی‌دانم، از ظواهر امر پيداست که چنين نيست. آيا آقای احمدی‌نژاد با مراجع تقليد کشور توافق دارد؟ ظاهراً که اين طور نيست. آيا ما مسؤول آن هستيم؟ خير. ولی بی‌شک نگران وضعيت هستيم. مردمی که در سراسر جهان برای آزادی به تظاهرات می‌پردازند بايد بدانند که می توانند روی ما حساب کنند

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

برنار کوشنر، وزير امور خارجه فرانسه، در مصاحبه ای اختصاصی با روز از نگرانی های اروپا در مورد سياست داخلی و خارجی دولت احمدی نژاد سخن گفته است. کوشنر خطاب به دولتمردان جمهوری اسلامی می گويد: "تظاهرکنندگان معترض نماينده اکثريت مردم ايران هستند. آنان مهم ترين بخش ها و قلب جامعه را تشکيل می دهند." کوشنر خطاب به مردم ايران تأکيد می کند: "همه کشورهای جهان به دقت آنچه در ايران می گذرد را زير نظر دارند. اين يعنی به نوعی، ما همه ايرانی هستيم، و همه به دنبال يک ايران صلح طلب، آزاد و مدرنيم." او می افزايد: "مردمی که برای آزادی در جهان تظاهرات می کنند، بايد بدانند که می توانند روی ما حساب کنند." اين مصاحبه را در زير می خوانيد.

اجازه دهيد با با سؤالی شروع کنيم که در ذهن بسياری از ايرانيان وجود دارد: آيا شما همان قدر که راجع به برنامه هسته ای جمهوری اسلامی حساست داريد، نسبت به رعايت حقوق بشر در ايران نيز نگران هستيد؟
بين اين دو نمی توان يکی را انتخاب کرد، چون هر دو مهم اند. در مورد حقوق بشر بايد بگويم که ما نسبت به وضعيت حاکم بر مردم ايران و شيوه برخورد دولتمردان جمهوری اسلامی با تجمعات مسالمت آميز پس از انتخابات بسيار نگرانيم. به عنوان دوست ايران، ما نگرانيم، و اين درحالی است که تجمعات مردم در خيابان ها به خاطر اعتراض به نتيجه انتخابات رياست جمهوری است؛ زيرا آنها معتقدند که مسوولان کشور در نتيجه انتخابات دستکاری کرده اند. ما خواستار رعايت موازين کلی برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه و تامين حق مسلم تجمعات مسالمت آميز، بدون ترس از زندانی شدن، شکنجه يا تجاوز هستيم.
ما، همچنين به همراه جامعه بين المللی، نگران برنامه اتمی تهران هستيم. اجازه بدهيد واضح تر بگويم: ايران اين حق را دارد که برنامه صلح آميز اتمی داشته باشد. ولی نگرانی ما از اين بابت است که دولتمردان جمهوری اسلامی پاسخ مناسبی به سوالات آژانس بين المللی انرژی هسته ای نمی دهند. سؤالاتی که آژانس پرسيده بسيار ساده اند. نگرانی جامعه بين الملل به واقع بجاست: ما در مورد امکان توليد سلاح های هسته ای توسط تهران نگرانيم. اين برای همه به مثابه يک تهديد است. خاورميانه حتی هم اکنون يک منطقه خطرناک و قابل انفجار محسوب می شود؛ ما نمی خواهيم شاهد ظهور يک منبع تنش جديد باشيم. ما به مردم ايران می گوييم که شما حق توليد سوخت هسته ای با مصارف صلح آميز را داريد و ما به هيچ وجه با آن مخالف نيستيم. ولی دولت با توجه به اينکه پيمان منع گسترش اتمی را امضا کرده، هيچ حقی برای توسعه يک برنامه هسته ای نظامی ندارد. اين خطر نه تنها کل منطقه، بلکه کل جهان را تهديد می کند، زيرا در نتيجه اين کار، روند منع گسترش جنگ افزارهای های اتمی زير سؤال می رود.
به طور خلاصه، نگرانی ما در مورد برنامه هسته ای و نقض حقوق بشر يکسان نيست. ما واقعاً تحت تأثير شجاعت مردم ايران قرار گرفته ايم که تحت اين شرايط سخت، با شهامت زياد در تظاهرات شرکت می کنند.

اگر تهران فردا اعلام کند حاضر است بلافاصله فعاليت های غنی سازی اورانيوم را به طور کامل متوقف کند، به شرطی که غرب ديگر نسبت به "امور داخلی" ايران حساسيت نشان ندهد، عکس العمل شما چه خواهد بود؟
ابتدا بايد بگويم که دولتمردان جمهوری اسلامی هرگز چنين پيشنهادی نکرده اند. دوم آنکه نگرانی های ما در مورد برنامه هسته ای از قبل از به راه افتادن تظاهرات اعتراضی مردم وجود داشته است. سوم اينکه ارتباطی ميان وضعيت حقوق بشر در ايران و ظرفيت های آژانس برای انجام وظايفش در اين کشور وجود ندارد. حقوق بشر، يکی از نگرانی های ماست، نگرانی جامعه بين المللی، از جمله سازمان ملل و سازمان های غيردولتی.
ما خيلی خوشحال خواهيم شد که تهران فعاليت های غنی سازی خود را متوقف کند. ولی اين آژانس اتمی است که بايد بگويد آيا ايران اين فعاليت ها را متوقف کرده يا خير. بايد يادآوری کنم فرانسه و روسيه به دولتمردان جمهوری اسلامی پيشنهاد کرده اند که اورانيوم ايران را از ميزان تقريبا ۵ درصدی فعلی تا حد ۱۹ درصد غنی سازی کنند. اين يک پيشنهاد خوب بود، ولی تهران آن را رد کرد.
فرانسه از پيشنهاد دولت اوباما مبنی بر انجام مذاکرات سياسی با مسوولان ايرانی حمايت می کند. ولی دولت جمهوری اسلامی هنوز درحال غنی سازی اورانيوم در داخل کشور است و قصد دارد ۱۰ مرکز ديگر نيز به اين منظور تأسيس کند. اين به واقع يک اقدام تحريک آميز است. آنها دنبال چه هستند؟

آيا فکر می کنيد دولت احمدی نژاد آن قدر ثبات دارد که توافقاتش با جامعه بين المللی مورد قبول دولت آتی ايران نيز باشد؟ و آيا فکر می کنيد اين دولت از مشروعيت کافی برخوردار است؟
درحال حاضر ضرورتی برای صحبت از دولت آتی ايران وجود ندارد. انتخابات اخير بی شک مورد اعتراض مردم ايران است و ميزان اين اعتراضات تا حدی است که جامعه بين الملل نيز هوشيار شده. همان دولتی که متهم به توسعه و گسترش برنامه هسته ای نظامی است، متهم به تقلب در انتخابات و سرکوب خشونت بار تظاهرات مسالمت آميز نيز هست.
آنچه به وضوح ديده می شود اين است که دولت احمدی نژاد از سوی مردم خود ايران مورد اعتراض قرار گرفته و مشروعيت آن را قبول ندارند. برخی می گويند کسانی که اعتراض می کنند زنان و جوانان هستند و اعتراضات فقط در شهرهاست. ولی خوب همين افراد، سه چهارم جمعيت ايران را تشکيل می دهند! عکس العمل رييس جمهور احمدی نژاد نسبت به مردم کشورش و تهديدهايی که عليه ديگر کشورها انجام می دهد به هيچ وجه قابل قبول نيستند.

احساس شخصی شما در مورد جنبش سبز ايران و موضع رسمی تان در اين باره چيست؟
من احساس شخصی در اين مورد ندارم. ما از دولت جمهوری اسلامی خواسته ايم که مردم خود را سرکوب نکند و حق برگزاری گردهمايی های مسالمت آميز توسط مردم را رعايت نمايد. ما فکر می کنيم بسياری از مردم اين کشور با نتيجه انتخابات موافق نيستند. همان طور که گفتم، ما از کسانی که با شجاعت و اراده در راه احقاق حقوق اوليه خود مبارزه می کنند قاطعانه حمايت می کنيم.

به نظر شما در صورتی که دولت جمهوری اسلامی نامزدهای رقيب آقای احمدی نژاد، يعنی آقايان کروبی و آقای موسوی را دستگير کند، واکنش جامعه بين الملل چه خواهد بود؟ يا اگر اين دولت به عنوان مثال ۱۰۰ نفر از شرکت کنندگان در يک راهپيمايی را به قتل برساند؟
من مايلم نيستم چنين وقايع خونباری را امکانپذير تلقی کنم. من می خواهم از وقوع چنين رويدادهايی جلوگيری شود. می خواهم به دولتمردان جمهوری اسلامی بگويم که دست از سرکوب بردارند. تظاهر کنندگان معترض نماينده اکثريت مردم ايران هستند. آنان مهم ترين بخش ها و قلب جامعه را تشکيل می دهند.
مطمئناً دستگيری نامزدهای رقيب عملی غيرقابل قبول است. آنها در واقع نامزدهای مشروع انتخابات و مورد تأييد جمهوری اسلامی بودند. به سخنان برخی از روحانيون عالی رتبه شيعه در اين زمينه ها نگاه کنيد؛ اينها نشانه های مهمی هستند.

و آخرين سؤال در مورد کلوتيلد رايس است. شما برای آزادی او حاضر به انجام چه کارهايی هستيد؟ آيا حاضريد در اين مورد با جمهوری اسلامی معامله کنيد و به عنوان مثال او را با زندانيان ديگر مبادله نماييد؟
هيچ معامله ای انجام نخواهد شد. کلوتيلد رايس يک فرد بی گناه است. او يک محقق جوان است که به جاسوسی متهم شده. او در زمان تظاهرات با تلفن دستی اش چند عکس گرفته؛ کاری که هزاران نفر کرده اند. اتهام جاسوسی او نادرست بود. خوشبختانه او به قيد وثيقه آزاد شد. ما اطمينان داريم که قوه قضاييه ايران هرچه سريعتر بی گناهی او را می پذيرد و او را آزاد خواهد کرد...
در پايان گفت و گو، مايلم خاطرنشان کنم که همه کشورهای جهان به دقت آنچه در ايران می گذرد را زير نظر دارند. اين يعنی به نوعی، ما همه ايرانی هستيم. ما همه خواهان يک ايران صلح جو، آزاد و مدرنيم. آيا مواضع رهبر جمهوری اسلامی با مواضع روحانيون عالی رتبه شيعه همسو است؟ نمی دانم، از ظواهر امر پيداست که چنين نيست. آيا آقای احمدی نژاد با مراجع تقليد کشور توافق دارد؟ ظاهراً که اين طور نيست. آيا ما مسؤول آن هستيم؟ خير. ولی بی شک نگران وضعيت هستيم. مردمی که در سراسر جهان برای آزادی به تظاهرات می پردازند بايد بدانند که می توانند روی ما حساب کنند.