چرا اعدام؟! دريغ و افسوس از اين همه ظلم حاکميت بر ملت، زهرا رهنورد، جرس

جرس: زهرا رهنورد در رابطه با اعدامهای اخير با نگارش يادداشتی سوالاتی را مطرح کرده و پرسيده است، آيا اين اعدامهای شتابزده برای زهر چشم گرفتن از مردم در سالگرد بيست و دوم خرداد است؟ در اين يادداشت رهنورد با ابراز همدردی با همه زنان داغدار و عزادار آورده است: ای زنان دلير و شجاع، در اين غم و اندوه عظيم، در کنار شما هستم و بدانيد که اين خونها به بار می نشيند و پاداش هزينه سنگين داغ جوانان صبح آزادی و دموکراسی خواهد بود اما دريغ و افسوس از اين همه ظلم حاکميت بر ملت؛ ملتی که هيچ کس را ندارد جز خداوند عالم.

اعدامهای تحريک آميز و خشونت بار اين ايام توسط حاکميت، بويژه اعدام پنج جوان که در روز يکشنبه ۱۹ ارديبهشت به بهانه حضور در گروهکها اعدام شده اند، سؤالهای متنوعی را به ذهن هر انسان آزاده و تحليلگری متبادر می کند.

مثلاً:
- اصلاً چرا اعدام؟ چرا بدترين مجازات در حق انسانها و ملت اعمال شده است؟
- آيا روند دادرسی انجام شده؟ آيا اقرار گرفتن زير شکنجه هيچگونه وجاهت قانونی دارد؟
- آيا اين اعمال و محکوميتها و اعدامها، اقدامی مستقلانه از سوی قوه قضائيه بوده است يا با فشار نهادهای امنيتی انجام شده؟
- آيا اين اعدامهای شتابزده برای زهر چشم گرفتن از مردم در سالگرد بيست و دوم خرداد بوده است؟
- درحالی که جنبش سبز با همه تنوع و تکثر، خواهان استقرار حاکميت مرکزی، وحدت ملی تمام قوميتهای ارضی ايران با حفظ حقوق اقليتهاست، چرا حاکميت فعلی با سرکوب اقليتها و جوانان کرد و اعدامها در جهت تحريک اين قوم اصيل عمل می کند؟ و سؤال پررنگ اين است که آيا اين اقدامات در جهت وحدت ملی است و يا تجزيه ملی و ساير پيامدهای سوء آن؟
- آيا اعدام زنان و خشونت در حق لطيف ترين بندگان خدا، موجب سرافرازی حاکميت است يا نشان ضعف و ذلت آن؟ و اين درحالی است که به فرموده پيامبر، زن به ريحانه تشبيه می شود: «إنَّ النّساء ريحانة»
- آيا با اين همه ادعای اسلام مداری رژيم، اين اقدامات خشن، بازجوييها، زندانهای طويل المدت، و نهايتاً اعدامها، زنان را به اسلام علاقه مند کرده يا موجب بدبينی زنان و جوانان به اسلام شده است به نحوی که حتی عبادات بنيادی مثل نماز و روزه را هم برای آنها زير سؤال برده است؟ اينگونه زن کشی ها، به اين معنا ست که بالاخره حاکميت به مطالبه رفع تبعيض تن داده (!) اما اين بار از طريق ظلم بالسویّه! با اعمال زندان، شکنجه، بازجويی، احضار و اعدام، بطور مساوی برای زنان و مردان! و همزمان خودداری از هرگونه اقدام رفع تبعيض در قوانين قيم مآبانه در ارگانهای ذيربط و دادگاهها و نهايتاً، من زهرا رهنورد بعنوان عضو کوچکی از ملت، در اينجا به تمام مادران داغدار و زنانی که فرزندان و شوهرانشان اعدام شده اند يا در کف خيابانها به دست مزدوران کشته شده اند پيام می فرستم: ای زنان دلير و شجاع، در اين غم و اندوه عظيم، در کنار شما هستم و بدانيد که اين خونها به بار می نشيند و پاداش هزينه سنگين داغ جوانان صبح آزادی و دموکراسی خواهد بود اما دريغ و افسوس از اين همه ظلم حاکميت بر ملت؛ ملتی که هيچ کس را ندارد جز خداوند عالم.