نامه سرگشاده جمعی از زنان افغانستان در باره محکومیت ژیلا بنی یعقوب

او برای وصل کردن آمده است!

کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان ، کمپین پنجاه درصد زنان افغانستان و جمعی از اهالی فرهنگ و ادب افغانستان در نامه ای خطاب به مردم ایران مجازات سی سال محرومیت ژیلا بنی یعقوب را از حرفه روزنامه نگاری که به تازگی از سوی قاضی پیرعباسی ،قاضی دادگاه انقلاب صادر شده ، محکوم کرده اند.این روزنامه نگار بارها به افغانستان سفر کرده و گزارش ها و مقالات متعددی در باره زندگی مردم افغانستان بویژه زنان افغانستانی نوشته که در وزنامه ها و وب سایت های متعدد منتشر شده است.

به گزارش کلمه فبه نقل از وب سایت کمپین پنجاه درصد زنان افغانستان متن این نامه به شرح زیراست :

سر دبیر کانون زنان ایرانی به 30 سال محرومیت از قلم محکوم شد. ژیلا بنی یعقوب تنها به جرم نوشتن و عمل همراه با تعهد به حرفه خود به یک سال حبس و 30 سال محرومیت از روزنامه نگاری از سوی قوه قضاییه ایران محکوم شده است.

ما اطمینان داریم که شما با نوشته های او و فعالیت های برابری خواهانه اش در مورد زنان ایران آشنا هستید اما می خواهیم بگوییم او تنها به رویای زنان سرزمین اش نیاندیشیده و آرزوی داشتن جهانی برابر و عادلانه را برای تمام باشنده گان این جهانی خواسته است. ژیلا بنی یعقوب در سالهای سخت جنگ و مهاجرت در کنار زنان سرزمین ما، افغانستان ایستاده و آنان را در مسیر پر درد و رنج مهاجرت و پناهندگی در سرزمین خودش ایران نیز همراهی نموده است، او دست زنان فلسطینی و لبنانی را به گرمی فشرده، زنان عراقی را با مهر آغوش کشیده و به زنان کشورش ایران در چهار گوشه آن عشق ورزیده است.

او که همواره به کانون و همگرایی در میان مردم اندیشیده و در این مسیر گام برداشته، به عنوان یکی از وجدان های آگاه منطقه در تمام سالهای فعالیت خود تلاش نموده آینه واقعی مصائب و مشکلات زنان این منطقه باشد. او با به خطر انداختن جان خود و تهیه گزارش های مختلف از وضعیت زندگی زنان در کشورهای بحران زده و در حال جنگ سعی نموده پیوندی همدلانه و عمیق در میان مردمان این منطقه به وجود آورد. او بذر دوستی و محبت کاشته و هرگز انسانیت را فدای امیال شخصی خود ننموده است.

امروز شما او را به یکسال حبس و 30 سال "ننوشتن" محکوم می کنید. کدام یک از گزارش های او شما را این چنین آزرده ساخته است؟ در خبرها خواندیم او متهم به قلم زدن در روزنامه هایی است که با مجوز دولت های مختلف ایران فعالیت می کرده اند، دولتهایی که همیشه ادعا شده است با بالاترین میزان آرا، منتخب شما مردم ایران بوده اند! وحیران تر شدیم زمانی که خواندیم جرم او سفر به کشوری است که با دولت ایران پروتکلی در زمینه مبادله زنان نخبه امضا نموده است. به ما نگویید که "جرم او این است که در تمام سفرهایش به حق به عنوان سفیر فرهنگی مردم ایران عمل نموده و سعی کرده دیدگاههای کلیشه ای در مورد سرزمین و مردمش را بشکند" که هیچ در باورمان نمی گنجد!

اوهرگز بار سفر را آنقدر محکم نبست که ایران را برای همیشه ترک کند و امروز متهم به ماندن در سرزمین مادری اش و انتقاد از کاندیدای ریاست جمهوری شده است که به هر روی آن کاندیدا امروز رییس جمهوری ایران است.

او متهم به جمع آوری امضا، مدنی ترین شکل طرح خواست ها و مطالبات، برای بهبود زندگی زنان سرزمین اش است.

آی مردم! او متهم است که همواره به شما اندیشیده و برای شما زیسته، چگونه می توانید فرزند با شرف خود را این گونه مجازات کنید؟

آیا یقین دارید که با صدور چنین حکمی ژیلا 30 سال نخواهد نوشت؟ آیا هرگز به این اندیشیده اید که اگر ژیلا 30 سال ننویسید ایران 30 سال از داشتن قلمی که برای وصل کردن آمده محروم می ماند؟ هر گز به این نیاندیشیده اید که در طول تاریخ همیشه جای خالی قلم را تفنگ پر کرده است؟ آیا هرگز به این نیاندیشیده اید که با صدور چنین احکامی نه تنها چیزی به دست نمی آورید بلکه حقانیت ژیلا را برای انتقادهایش به اثبات می رسانید؟ از کدام قسمت از نوشته های او این چنین بر آشفته اید که کمر به شکستن قلم اش بسته اید؟

شاید هدف شما از صدور چنین حکم ناعادلانه ای منزوی ساختن ژیلا و یارانش چون هنگامه شهیدی، شیوا نظرآهاری، بدر السادات مفیدی، محبوبه خوانساری، اعظم ویسمه و دیگران باشد اما آگاه باشید که بزرگی این زنان وابسته به حکومتها که همیشه رهگذر مسیر تاریخ بوده اند، نیست. روایت آنها برای همیشهء تاریخ و در نزد مردمان بلند اندیش جریان خواهد داشت و آگاه باشید که ما امروز بیش از هر زمان دیگری اعمال شما را به نظاره نشسته ایم!

کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان ، کمپین پنجاه درصد زنان افغانستان و جمعی از اهالی فرهنگ و ادب