ايجاد دوباره بند سياسی زنان، پس از ۲۰ سال، کلمه

کلمه – گروه اجتماعی: اقدام مقامات زندان در جداسازی زنان سياسی از ساير زندانيان و محبوس کردن آنان در يک سالن دربسته، نشان از اين دارد که مقامات امنيتی در صدد ساختن ” بند سياسی زنان” هستند.

به گزارش خبرنگار کلمه، از سال‌های ابتدايی دهه ۷۰ تاکنون، از آنجا که شمار زندانيان سياسی زن کم تعداد بوده است، اين زندانيان همواره در بندهای عمومی زندان اوين تحمل کيفر می‌کرده‌اند. پيش از آن فقط در سال‌های دهه ۶۰ و همچنين سال‌های پيش از انقلاب به دليل کثرت تعداد زندانيان سياسی زن، مقامات زندان ناچار شدند، بند جداگانه‌ای را به آنان اختصاص دهند.

هم‌اکنون و پس از گذشت نزديک به ۲۰ سال، بارديگر در نظام جمهوری اسلامی، تعداد زندانيان سياسی زن آنقدر زياد شده که نياز به ايجاد يک بند با عنوان ” بند سياسی” به ضرورتی برای مقامات زندان تبديل شده است و اين نشانگر آن است که برخلاف ادعاهای قضايی و رويه سال‌های گذشته‌ی دادگاه‌های انقلاب و مسئولان امنيتی مبنی بر زندانی نکردن فعالان سياسی زن، اکنون زنان نيز در کنار مردان می بايست هزينه سنگينی برای اعتراض شان بپردازند.

هم اکنون حدود ۱۸ زن سياسی در بند عمومی زندان اوين به سر می‌برند که در مجموع بيش از ۷۰سال حکم زندان دريافت کرده‌اند. اين در حالی است که بسياری از فعالان سياسی، روزنامه‌نگاران و زنان بازداشت‌شده در اعتراضات پس از انتخابات، با دريافت احکام حبس تعزيری از سوی دادگاه انقلاب، در انتظار اجرای حکم خود به سر می‌برند و به نظر می‌رسد در ماه‌های آينده شاهد افزايش شمار زنان در بند سياسی زندان اوين باشيم.

وجود بند سياسی برای زنان، در ابتدای امر، اتفاق خوشايندی است. بحث تفکيک جرايم يکی از مهمترين مسائل و مشکلاتی بوده که در اين مدت مورد اعتراض زندانيان قرار گرفته است. با اين وجود، اقدام مقامات زندان برای جداسازی زنان سياسی از زندانيان عادی، نه در جهت ايجاد شرايطی مطلوبتر برای آنان که در جهت اعمال فشار و کنترل‌های امنيتی بيشتر صورت گرفته است.

زنان در دو هفته گذشته از تمامی حقوق خود به عنوان يک زندانی محروم شده‌اند. تمام روز آنان در يک سالن دربسته می‌گذرد و از شرکت در کليه کلاس‌های فرهنگی زندان که بخشی از وقت زندانيان در آانجا می‌گذرد، منع شده‌اند.

منع استفاده از کتابخانه و هواخوری از جمله محدوديت‌های ديگری است که زنان سياسی اين روزها تجربه می‌کنند.

اما بزرگترين مشکل زنان زندانی، قطع تماس‌های تلفنی آنان با خارج از زندان است. در حالی که پيش از اين مسئولان زندان تمامی تماس‌های تلفنی بند سياسی مردان را قطع کرده بودند، هم‌اکنون اين وضعيت در مورد زنان نيز به اجرا در آمده است. قطع تماس‌های تلفنی به همراه شرايط نامطلوب زندگی روزمره‌ی زندانيان، شرايط نامساعدی را برای زنان بوجود آورده است.

خانواده زنان زندانی که در طی هفته در بی‌خبری مطلق از وضعيت عزيزان خود به سر می‌برند، تنها به مدت ۲۰ دقيقه در هفته حق ملاقات با زندانيان را دارند. اين در حالی است که برخی از زنان از جمله بهاره هدايت، ماه‌هاست که از داشتن ملاقات حضوری با خانواده خود محروم بوده‌اند.

هفته‌ی گذشته يکی از مقامات مسئول در زندان به خانواده‌های نگران زنان زندانی، قول داده بود که مشکلات آنان به زودی برطرف شده و شرايط بهتری را داشته باشند. با اين وجود، پس از گذشت دو هفته، زنان سياسی همچنان در “بند متادون” نگه‌داری می‌شوند .

هم‌چنين از وضعيت عاليه اقدام دوست، فعال حقوق زنان، که پس از اعتراض به اين شرايط، به سلول انفرادی منتقل شده بود، اطلاعی در دست نيست.

به نظر می رسد پس از سال‌ها، “اولين بند سياسی زنان” در زندان اوين در حال راه‌اندازی است . بندی که بدون شک خاطرات مبارزات زنان را در خود ثبت خواهد کرد.

اسامی زندانيان زن و احکامشان:

۱- بهاره هدايت( ۹ سال و نيم حبس قطعی)
۲- مهديه گلرو( ۲ سال حبس قطعی)
۳- عاطفه نبوی( ۳ سال حبس قطعی)
۴-صهبا رضوانی( ۳ سال حبس قطعی)
۵- منيژه نصراللهی( ۳ سال و ۴ ماه حبس قطعی)
۶- سوسن تبيانيان( يک سال و نيم حبس قطعی)
۷-فرح واضحان( اعدام و دو سال حبس تعزيری)
۸- معصومه ياوری( ۷ سال حبس قطعی)
۹- نازيلا دشتی( ۳ سال حبس قطعی)
۱۰- عاليه اقدام دوست( ۳ سال حبس قطعی)
۱۱-زهرا جباری( ۴ سال حبس قطعی)
۱۲- کفايت ملک محمدی( ۵ سال حبس قطعی)
۱۳- ريحانه حاج ابراهيم دباغ( ۱۵ سال حبس قطعی)
۱۴-عذراسادات قاضی ميرسعيد( ۲ سال حبس قطعی)
۱۵- پروين جواد زاده( ۲ سال و ۲ ماه حبس قطعی)
۱۶- فاطمه خرم جو( ۵ سال حبس تعزيری)
۱۷- هنگامه شهيدی ( ۶ سال حبس قطعی)
۱۸- مهسا رحمتی ( ۴ ماه حبس قطعی)