همسر جعفر کاظمی: بدون اينکه به من و وکيلش بگويند او را اعدام کردند، کمپين بين المللی حقوق بشر

رودابه اکبری، همسر جعفر کاظمی دقايقی پيش به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت هنگامی که چندساعت پيش برای ملاقات همسرش به زندان اوين مراجعه کرد به او گفتند صبح امروز او اعدام شده است. او به کمپين گفت: « همسرم را بدون اينکه به ما و وکيلش اعلام کنند اعدام کردند. سه شنبه هفته گذشته همسرم را بر می دارند می برند و از او می خواهند که مصاحبه بدهد. بازجو به او می گويد که مصاحبه بکنی يا نکنی کمتر از يک هفته اعدامت می کنيم. همسرم با مصاحبه موافقت نمی کند و از آنجا می برند او را به اجرای احکام و طناب دار را گردنش می اندازند اما بعد منصرف می شوند و برمی گردانند او را. ظاهرا يک معجزه محسوب می شده است.»

همسر اين زندانی سياسی به کمپين گفت: امروز صبح برای ملاقات رفتيم کارت هم پر کرديم برگشتنداما به ما گفتند که اعدامش کردند. گفتند به شما زنگ می زنيم اگر بخواهيم جنازه را تحويل بدهيم. برويد راحت باشيد ديگر کار تمام شده است. البته اگر بخواهند جنازه را تحويل بدهند. چون در مورد آقای صارمی هم جنازه را برده بودند دفن کرده بودند. احتمال خيلی زياد دارد که در مورد همسرم هم بخواهند همين رفتار را بکنند»

رودابه اکبری درحالی که گريه امانش نمی داد ادامه داد: « فقط خواهشا به دنيا بگوييد که اينها چه جنايت کارهايی هستند و چه جانيانی هستند. بگذاريد دنيا بداند که چقدر می خواهد صبر کند؟ تا کی می خواهد بيانيه بدهيد و مماشات کنيدبا اين…؟ می شنويد صدام رو؟»

همسر اين زندانی سياسی افزود: « چهار صبح اعدامش کردند. چون صبح زود اين کار را انجام می دهند. هيچ مدرکی نداشتند و فقط به خاطر چند تا عکس و يا ويديويی که از تجمعات بعد از انتخابات گرفتند وفرستادند. آيا اين حکمش اعدام است؟ طبق خود قانون اساسی … خودشان کسی که تبليغ عليه نظامی می کند حکمش شش تا يک سال زندان است. حالا ببينيد اينها چه احکامی را صادر می کنند. ولی خدا بزرگ است و آن بالای سر است و تقاص من وبچه هايم را از اينها خواهد گرفت»

وی درخصوص پيگيری های اخير خود نيز به کمپين گفت: «من خودم روز شنبه رفتم دادستانی برای تقاضای ملاقات گفتند دادستان گفته اين خانم را اصلا راه ندهيد اينجا ما هيچ کاری با ايشان نداريم و هيچ نامه ای از وی نمی گيريم. تازه باز هم تهديد می کنند و می گويند چرا مصاحبه می کنی. وقتی اينها هيچ گوش شنوايی نداشتند من نبايد می گفتم چه دارد برسر ما می آيد؟»