علی مزروعی، رئيس انجمن صنفی روزنامه نگاران: در دو سال گذشته ۱۵۰ روزنامه نگار بازداشت و ۴۰ مطبوعه توقيف شده است، کلمه

ايران بزرگترين زندان روزنامه نگاران جهان است

به گزارش جرس، علی مزروعی، رئيس انجمن صنفی روزنامه نگاران در يادداشتی بمناسبت روز جهانی مطبوعات با تقدير از نقش روزنامه نگاران درتوسعه سياسی و اجتماعی جامعه به وضعيت فعلی اهالی مطبوعات پرداخته و آورده است: تاريخ مطبوعات و روزنامه نگاران در ايران از بدو کار تا به امروز فراز و فرودهای فراوانی را پيموده است که بازگويی آن جز چشم پرآب و دل پرخون را طاقت نيست . فقط در دو سال گذشته بيش از ۱۵۰ روزنامه نگار به بند و زندان کشيده شده اند با آن وضعی که همه می دانيم که ۳۲ نفر آنها هنوز در زندان به سر می برند و برخی شان با محکوميت های سنگين عجيب و غريب چند سال محروميت از فعاليت مطبوعاتی و زندان روبرو و با مجرمان زندانی خطرناک هم بند شده اند . بيش از چهل مطبوعه توسط هيات نظارت برمطبوعات توقيف و تعطيل شده و دهها روزنامه نگار بيکار شده اند و بدليل نبود امنيت شغلی و استقلال حرفه ای بناچار يا اين حرفه را ترک کرده اند و يا ترک يار و ديار کرده و آواره دنيا گشته اند تا شايد از تخصص و دانش خود در جايی ديگر بهره گيرند و گذران عمر و زندگی کنند .

وی با اشاره به تعطيلی انجمن صنفی افزوده است: ازهمه بدتر و رنج آورتر اينکه « انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران » که می توانست و می بايد در روزگار سختی و تعب يار و ياور روزنامه نگاران و خانه اميد آنها باشد بدون ارائه حکمی قضايی دربش پلمب شده و هيچ مرجعی پاسخگوی اين اقدام بلاوجه و غيرقانونی نيست و همه تلاشها برای پيگيری اين موضوع و فک پلمپ و بازگشايی انجمن بروی نزديک به چهار هزارعضوش ابتر مانده است ، والبته در اين گيرودار چهارعضو هيات مديره انجمن نيز از بازداشت و بند مصون نمانده اند .

سرکار خانم بدرالسادات مفيدی عضو هيات مديره و دبير انجمن ، که پيگير کار فک پلمپ انجمن بود ، در ديماه سال ۸۸ بدليل انجام مصاحبه بازداشت و پس از شش ماه زندانی آزاد شد اما در دادگاهی غيرعلنی به شش سال زندان محکوم شده و در انتظار اجرای حکم بسر می برد . شمس الواعظين عضو هيات مديره و نايب ريئس انجمن و سخنگوی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات بدليل انجام مصاحبه در ديماه سال ۸۸ بازداشت و پس از دوماه زندانی آزاد شد، وی نيز در دادگاهی غيرعلنی به يکسال زندان محکوم شده و درانتظار اجرای حکم بسر می برد. محمد رضا مقيسه عضو علی البدل هيات مديره انجمن از مهرماه سال ۸۸ بازداشت و زندانی شده است که هنوز در زندان به سر می برد . و عليرضا رجايی عضو هيات مديره انجمن در روز يکشنبه هفته گذشته و در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات بازداشت و زندانی شد . دراينجا همچنين جا دارد از روزنامه نگارانی همچون احمد زيدآبادی ، مسعود باستانی ، عيسی سحر خيز ، بهمن احمدی عمويی ، کيوان صميمی ، مهدی محموديان ، عمادالدين باقی ، سيد مسعود لواسانی ، محمد نوری زاد و هنگامه شهيدی که ماههاست در زندان به سر می برند نام بريم و مقاومت آنها را در پاسداری از آزادی و شرافت انسانی و قلم ارج نهيم . قطعا نام اين روزنامه نگاران در صحيفه آزاديخواهی مردم ايران ثبت خواهد شد . و البته اين کارنامه سياه حاکميت ، ايران را به بزرگترين دشمن مطبوعات و زندان روزنامه نگاران در گزارشات جهانی تبديل کرده است .

رئيس انجمن صنفی روزنامه نگاران در ادامه خاطر نشان کرد: انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران از بدو تاسيس درمهرماه سال ۷۶ همواره مورد حمله و هجوم افراد و گروه هايی بوده که هنری جز تخريب و ضديت با نهادهای مدنی و آويزان شدن به قدرت نداشته اند و اينها از اينکه نهادی صنفی مستقل از قدرت و حاکميت توانسته بود شکل بگيرد و اعتماد بيش از دو سوم روزنامه نگاران ايران را جلب و بطور مستقل به کار ادامه دهد حرص می خوردند و مترصد فرصت بودند که يا آنرا از طرق شبه قانونی تسخير کنند و اگر اين نشد به هرگونه می توانند آنرا منحل وتعطيل کنند و ظاهرا کودتای انتخاباتی خرداد سال ۸۸ اين فرصت را به آنها داد که دفتر انجمن را پلمپ و روزنامه نگاران را از خدمات اين نهاد صنفی محروم کنند تا محروميتی ديگر برانبوه محروميت های اين قشر بيفزايند و اثبات کنند که روزنامه نگار آزاد و مستقل بودن دراين ملک چه بهای گرانی دارد ؟ در همين جا به عنوان فردی که ار ابتدای تاسيس« انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران » تاکنون مسئوليت رياست هيات مديره اين نهاد را به عهده داشته ام شهادت می دهم و تصريح و تاکيد می نمايم که همه فعاليت های اين نهاد در چارچوب قوانين جاری در جمهوری اسلامی بوده و هيچگونه جرم يا خطايی که توجيه گر پلمپ دفتر انجمن يا به بند و زندان کشيدن اعضای هيات مديره انجمن از سوی حاکميت باشد ، انجام نشده است و جای بسی تاسف است که در سالروز جهانی آزادی مطبوعات ما با چنين وضعيت و کارنامه ای درايران در رابطه با مطبوعات و روزنامه نگاران مواجهيم .

وی با گراميداشت ياد روزنامه نگاران نوشته است: ” روز جهانی آزادی مطبوعات ” هرساله توسط « انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران » پاس داشته و تلاش می شد با تکيه بر معيارهای حرفه ای از پنج روزنامه نگار برتر قدردانی و تجليل شود و اين سنت حسنه برای رونق بخشی به کار روزنامه نگاری در کشورمان جاافتاده بود ولی دوسال است با پلمپ دفتر انجمن و تحميل شرايط امنيتی امکان چنين پاسداشت و اقدامی از انجمن گرفته شده است و اينهم نشانه ديگری از وضعيت سخت و دشوار روزنامه نگاری در کشورمان است و اينکه در روزی که بنام « روزجهانی آزادی مطبوعات » نامگذاری شده است سوته دلان مطبوعات حتی نمی توانند گردهم آيند و در عزای کارشان گريه کنند! با همه اين احوال تجربه اينکار و تاريخ معاصر روزنامه نگاری در ايران نشان داده است که روزنامه نگاران جان سخت تر از آنند که تصور می شود و چو در بندند سر از روزن درآرند!

علی مزروعی با پرداختن به ضرورت آزادی بيان در جوامع افزوده است: امروزه روزگاری است که گردش آزاد اطلاعات و اخبار و جان آگاهی از اجزای لاينفک زندگی جاری همه شهروندان شده است و اخبارو اطلاعات همچون آب از مجاری فن آوری های نوين ارتباطات راه خود را بسوی مخاطبان می يابد و به عمق خانه ها نفوذ می کند و دولتهايی که هنوز درپی اعمال مهندسی اخبار و اطلاعات و سانسور و توقيف مطبوعات و آزادی اند جز هزينه دادن و آب درهاون کوبيدن کاری نمی کنند . راه رشد ملت ها و کشورها در آزادی است و مطبوعات آزاد و مستقل اصلی ترين نماد آزادی در هرکشورند و همانگونه که در ابتدا آمد دموکراسی و مردمسالاری با هرعنوانی بدون وجود مطبوعات آزاد و مستقل و منتقد معنا و مفهوم ندارد . و روزنامه نگاران متعهدترين افراد ملتند چراکه از سر دغدغه و مسئوليت اجتماعی وارد اين حرفه شده اند و همه خطرات را بجان می خرند تا راه رشد و پويايی را بروی مردم و کشورشان هموار نمايند . روزنامه نگاران و مطبوعات بزرگترين خدمت را به حکومت ها و حاکمان ، حتی به آنانی که تحملشان نمی کنند ، می کنند چرا که آنها با نقد وضعيت موجود و برشماری آسيب ها و ضعف ها حکومتگران را برای اصلاح امور به هوش می آورند و مبارزه با فساد و تباهی در درون نهادهای حکومتی بدون وجود مطبوعات آزاد و مستقل و روزنامه نگاران شجاع و پيگير ممتنع است .

وی در خاتمه آورده است: روزنامه نگاران و مطبوعات آزاد و مستقل به واقع يار و ياور حاکمان هستند اگر خواستار اصلاح امور و حکومتی پاک و کارآمد باشند و نامهربانی با روزنامه نگاران و توقيف مطبوعات در حکومتی که اين ادعا را دارد توجيه ناپذير است . و چقدر خوب بود که در « روزجهانی آزادی مطبوعات » همه روزنامه نگاران در بند آزاد می شدند ، مطبوعات توقيف و تعطيل شده به عرصه فعاليت باز می گشتند ، امنيت شغلی و استقلال حرفه ای روزنامه نگاران تامين و تضمين می شد ، دفتر انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران بروی صاحبانش باز می شد ، مسئولان مرتبط با مطبوعات از افراد اين حرفه انتخاب می شدند و يا لااقل با اين حرفه آشنايی می داشتند.