آيت‌الله امجد: تا واپسين دم حيات، عليه ظلم و جهالت فرياد خواهم کشيد، کلمه

آيت الله محمود امجد در واکنش به حمله ماموران به منزل خود در تهران، اعلام کرد: “تا آخرين قطره‌ی خون خود و تا واپسين دم حيات عليه اين ظلم و جهالت فرياد خواهم کشيد.”

به گزارش خبرنگار کلمه، اين استاد اخلاق که از چندی پيش به دعوت گروهی از دانشجويان ايرانی مقيم مالزی کوالالامپور سفر کرده تا در عبادات ماه مبارک رمضان و شبهای قدر همراه ايرانيان مقيم اين کشور باشد، به دليل انتقادهای صريحی که درباره عملکرد مسئولان فعلی و ظلم و ستم‌های رايج در کشور مطرح کرده، اخيرا مورد فشار و تهديد برخی جريانات تندرو قرار گرفته است.

در جديدترين نمونه از اين برخوردهای غير قانونی، روز سه شنبه تعدادی از ماموران حکومتی به منزل ايشان در تهران حمله کردند و با ادعای اينکه در آخر خرداد ماه اخطاريه فرستاده بودند و اکنون وقت تخليه منزل رسيده، به تفتيش خانه‌ی آيت‌الله امجد و صورت‌برداری از اثاثيه‌ی موجود در آن پرداختند.

به گفته‌ی شاهدان عينی، اين ماموران پس از ايجاد مزاحمت برای خانواده‌ی ايشان، تهديد کردند که در صورت عدم تخليه‌ی محل تا روز شنبه، بار ديگر باز خواهند گشت و اين بار به همراه مامور تخليه برای وادار کردن اعضای اين خانواده به خروج از منزل اقدام خواهند کرد.

تهديد غيابی آيت‌الله امجد در شرايطی انجام شده که اين منزل سالها قبل از سوی توليت و هيات امنای امامزاده صالح تهران، واقع در محله‌ی قديمی تجريش، در اختيار ايشان قرار گرفته است. اين شاگرد برجسته‌ی مرحوم آيت‌الله بهجت که برای مدت طولانی در امامزاده صالح، امامت جماعت را برعهده داشتند و به عنوان «امام راتب» شناخته می‌شوند، طبق عرف موجود در مساجد و اماکن مذهبی در منزلی متعلق به اين امامزاده سکونت داشته‌اند، اما ماموران به تازگی برای اعمال فشار بر آيت‌الله امجد، ادعا کرده‌اند که اين منزل دارای مالک است و او شکايت کرده که بدهی‌اش را نپرداخته‌اند!

در اين باره، يک منبع نزديک به آيت‌الله امجد به خبرنگار کلمه اطلاع داد که ايشان پس از شنيدن خبر اين بی‌احترامی و جزئيات جسارت‌های صورت گرفته، در يک تماس تلفنی از آيت‌الله ابطحی که به دعوت ايشان در منزل وی در تهران حضور يافته‌اند تا در شب‌های ماه مبارک رمضان در غياب آيت‌الله امجد در همان منزل، مجلس موعظه و مناجات برپا کنند، خواست که تا وقتی هيات امنای امامزاده صالح رسما اعلام نکرده‌اند که آيت‌الله امجد امام راتب نيست، منزل را تخليه نکنند تا در ايام ماه مبارک مردم از فيض وجود ايشان محروم نباشند.

آيت‌الله امجد همچنين از آيت‌الله ابطحی خواسته‌اند که چنانچه هيئت امنا رسما ابلاغ کردند که ايشان امام راتب امامزاده صالح نيستند، بلافاصله منزل را تخليه کنند، اما در همان حوالی مراسم شب‌های ماه مبارک را برقرار نگاه دارند.

اين شاگرد برجسته‌ی آيت‌الله بهجت که در دو سال اخير با اتحاذ مواضع روشنگرانه و نقد رفتارهای غير اسلامی حاکميت، خشم عاملان و آمران ظلم را برانگيخته است، در بدو ورود به مالزی نيز با پيامی از مراجع و علما خواسته بود به سکوت خود پايان دهند، عليه ظلم قيام کنند و با مردم ستمديده همراه شوند. او اکنون هم در واکنش به فشارها و تهديدهای اخير اعلام کرده که: “با اين نادانی‌ها نمی‌توانند بنده را از مسيری که در پيش گرفته‌ام، منصرف کنند.”

به گفته‌ی منابع نزديک به آيت‌الله امجد، ايشان اعلام کرده که در پاسخ به همه‌ی پيام‌های پنهان و آشکار و تهديد و تطميع‌ها، يک حرف بيشتر ندارد: “تا آخرين قطره‌ی خون خود و تا واپسين دم حيات، عليه اين ظلم و جهالت فرياد خواهم کشيد تا جوانان پاک اين مرز و بوم، حساب دين و ديانت خود را از اعمال جاهلانه و ستمگرانه‌ی عده‌ای ظاهر فريب و دين به دنيا فروشانی که در لباس دين و مذهب هرگونه ستمی بر اين مردم ستمديده روا می‌دارند و مع‌الوصف وقيحانه از مقدسات و معتقدات اصيل اين مردم شريف خرج می‌کنند، جدا سازند.”

ايشان در واکنش به تهديدهای پنهان و آشکار، بار ديگر گفته است که “تنها چاره کار و خروج کشور از بحران را نه سکوت روحانيون و اهل ديانت، که آزادی کليه‌ی زندانيان سياسی، ايجاد فضای باز سياسی و توبه‌ی حاکميت ظلم و جور و برگشتن همه‌ی مسئولان فعلی کشور به سمت خدا و عدالت” می‌داند.

اين استاد اخلاق می‌گويد تاکنون بنا به مصالحی، مواضع شفاف خود را تنها با مسئولان عالی‌رتبه‌ی نظام مطرح می‌کرد و کمتر به رسانه‌ای کردن انتقادات می‌پرداخت، به اميد اينکه “مگر جهالت برخی حکام جور کاسته شود.” اما می‌افزايد: “نشد که نشد و زمان و زمانه هرچه بيشتر و سريعتر به سمت بحران فراگير می‌رود و ای بسا بسياری از روحانيون و اهل ديانت ديگر سکوت و محافظه‌کاری و مصلحت‌انديشی‌ها را به ضرر مملکت و ملت ديده‌اند.”

فاش‌گويی‌های آيت‌الله امجد البته تازه نيست. ايشان دو سال پيش و به دنبال رفتارهای غير اخلاقی صورت گرفته در مناظره‌های انتخاباتی نيز، وقتی ديد برخی از ارباب عمائم به نام دين و مکتب کسی را در مقابل ميرحسين موسوی ترجيح دادند که به وضوح عوام‌فريبی و تخريب و اهانت و افترا را سرمشق سياسی خود ساخته بود، اعلام کرد: “اگر هرکدام از هم‌لباسی‌های ما به نام دين و خون شهدا و مردم متدين و عوام کشور را به سمت اين شخص هتاک سوق دهند، از عدالت خارج‌اند و حتی صلاحيت امامت جماعت بودن را هم ندارند.”

ايشان همچنين با تصريح به اينکه “اگر امام خمينی بود، بلافاصله پس از اين مناظره‌ی غير اخلاقی، وی را عزل می‌کرد”؛ خاطرنشان ساخته بود: “ميرحسين صادق است و اگر همه‌ی روحانيون و ارباب عمائم هم به سمت آن طرف هتاک بروند، من تا آخر عمر و تا پای جان و آبرو و همه چيز می‌ايستم و ذره‌ای ترديد و سستی به دلم راه نخواهد يافت.”

اين استاد اخلاف که اکنون تحت فشار و تهديد ماموران نظام اسلامی قرار گرفته و حتی به حريم شخصی و خانوادگی او نيز رحم نکرده‌اند، از ۱۷ سال قبل در ايام احيای ماه مبارک رمضان و ديگر مراسم‌های مذهبی در جمع پرشور دانشجويان خوابگاهی اين دانشگاه حضور می‌يافت. اما دو سال قبل و در پی حمله‌ی وحشيانه‌ی لباس‌شخصی‌ها به کوی دانشگاه تهران، ايشان به اين حمله هم واکنش تندی نشان داد، در اطلاعيه‌ای اين حمله را “جنايات سبعانه” ناميد و اعلام کرد تا زمانی که مهاجمان، صحنه‌گردانان، آمران و مجوز شرعی دهندگان محاکمه و مجازات نشوند، به کوی بر نخواهد گشت.

آيت‌الله امجد از همان زمان، ديگر به نمازخانه‌ی کوی برنگشت، زيرا به گفته‌ی خود “جوابی برای دانشجويان مظلوم آنجا” نداشت. او اما امسال ماه مبارک رمضان را بار ديگر در کنار دانشجويان می‌گذراند، اما دانشجويان ايرانی مقيم مالزی و نه دانشجويان پايتخت ام‌القرای تشيع؛ چرا که ظاهرا به گفته‌ی خود ايشان، اين روزها شنيدن و گفتن حرف حق در نظام اسلامی ممنوع و جرم شده است.