گزارش برگزاری سمينار همبستگی با جنبش جهانی ضد سرمايه داری، ريشه های بحران و چشم انداز آينده در کرج، کانون مدافعان حقوق کارگر

سمينار "همبستگی با جنبش جهانی ضد سرمايه داری، ريشه های بحران و چشم انداز آينده" به دعوت کانون مدافعان حقوق کارگر با شرکت تعدادی از اعضای تشکل‌ها و فعالان حوزه های کارگری، زنان و دانشجويان در روز جمعه ۱۳ آبان ۱۳۹۰ در کرج برگزار شد.
در اين سمينار، ابتدا هدف از برگزاری سمينار و همچنين برخی ديدگاه های موجود در مورد مبارزات ضدسرمايه داری و ضرورت اين مبارزات قرائت شد که متن آن در ذيل همين گزارش درج شده است. سپس سخنرانان به نوبت نظرات خود را در اين زمينه ارائه دادند.
- آقای ناصر آغاجری، يکی از کارگران قديمی، به زمينه های بحران های سرمايه داری و بحران اخير پرداخت و مبارزان ضد سرمايه داری را به عنوان مناديان وجدان بشری معرفی کرد و مورد حمايت قرار داد. وی به اين نکته اشاره کرد که مردم بدون تشکيلات و سازماندهی نخواهند توانست که کاری کنند و اين که وجود ويژگی های مريد و مرادی و احساس نيمه خدا بودن در ميان روشنفکران چپ، مانع انسجام و وحدت نيروهاست...
- آقای گوهری از سنديکای کارگران شرکت واحد، به دفاع از حقوق کارگران پرداخت و خواهان همبستگی جهانی کارگران برای مقابله با نظام سرمايه داری شد...

- آقای وطن خواه از سنديکای فلزکار مکانيک و نماينده کارگری، به وضعيت معيشت کارگران در ايران و ساير کشورها پرداخت و در انتها شعری با مضمون "کنفرانس داووس به عنوان نماد نمايندگان سرمايه داری" قرائت کرد...
- آقای ياسر عزيزی، به بيان خواسته های مبارزان ضد سرمايه داری پرداخت و نقاط قدرت و ضعف آن را مطرح کرد. وی گفت که غير از واکاوی، اين جنبش بايد مورد پردازش دقيق قرار گيرد تا بتواند يک راهکار ارائه دهد. اگر نيروهای چپ در اين وقايع، الترناتيو خود را بر اساس مباحث دقيق معرفت شناختی علمی ارائه ندهند، سرمايه داری بارها ثابت کرده است که با اندکی تخفيف می‌تواند بديل خويش را ارائه دهد. او افزود که بايد مشخص کنيم ما چه نسبتی با وقايع وال استريت داريم؟ آيا می‌خواهيم نقش تاريخی ايفا کنيم يا تنها افشا کنيم؟...
- آقای محمودی يکی ديگر از سخنرانان، مقاله ای با عنوان "حالا نوبت شماست" قرائت کرد که در آن، به دخالت های امپرياليسم و سرمايه داری جهانی در مبارزات مردم جهان و به ويژه ايران پرداخته بود (اشاره به سخنان دخالت آميز کلينتون در رابطه با ايران)...
- آقای مالجو اقتصاد دان مستقل، به بررسی وضعيت سرمايه داری انگلی و نابودی محيط زيست و تمدن انسانی به دست سرمايه داری پرداخت و ضرورت مقابله با زياده خواهی های اين نظام را برای حفظ تمدن انسانی بيان داشت و عنوان نمود در شرايط کنونی هر آلترناتيوی که در برابر سرمايه داری ارائه شود، بايد پروژه ی غير کالايی کردن کار و پول و طبيعت را به پيش برد...
- آقای جعفر عظيم زاده، نماينده اتحاديه آزاد کارگران، به بيان آغاز فصل جديدی در تاريخ بشر پرداخته و مبارزات ضد سرمايه داری اخير را فصل نوينی در مقابله با حاکميت منحط نظام سرمايه داری عنوان کرد. وی افزود جنبش ضد سرمايه داری در ايران بسيار قوی است، ولی به دليل وجود سرکوب نمی‌تواند در خيابان ها حضور يابد. وی گفت جنبش کنونی، کل سرمايه داری را هدف گرفته است و نه فقط امپرياليسم را....
- آقای محمد غزنويان، فعال حقوق کودکان و زنان، گفت: نبايد دچار ساده انديشی شد که همه چيز، دارای خصلت عمومی است و بايد شرايط و ويژگی های خاص آن را به حساب آورد. وی در ادامه صحبت‌هايش به مرگ قذافی اشاره کرد و عنوان نمود که هرچند از مرگ يک ديکتاتور بايد شادی کرد، ولی نحوه ی اين مرگ بسيار تاسف آور بود ...
- آقای خسرو صادقی بروجنی، پژوهشگر و اقتصاد دان، ضمن ارائه مقاله تحقيقی درباره ی ضرورت دگرگونی نظام سرمايه داری و جايگزينی آن با يک نظام برتر، ضرورت گسترش و بسط تشکل های کارگری و مردمی برای مقابله با نظام رو به زوال سرمايه داری را يادآوری کرد.
- آقای نصرت، از فعالان قديمی کارگری و اجتماعی، به بيان ضرورت اتحاد و شناخت واقعی از تمامی جنبش ها و تشکل‌های کارگری و ضرورت وحدت در ميان اقشار زحمتکش پرداخت.
- خانم شهناز نيکو روان، روزنامه نگار مستقل، به ضرورت مقابله با رسانه‌های سانسورگر و قدرتمند سرمايه داری پرداخت و به مزايای وجود فضای اينترنتی و ضرورت گسترش آن، برای مقابله با انحصار رسانه های متعلق به نظام ضد انسانی سرمايه داری اشاره کرد. وی مطرح کرد که قدرت مطلق حکام ديکتاتور از يک سو و ناتوانی توده های مردم از سوی ديگر، موجبات ادامه بقای نظام جهانی سرمايه داری و ديکتاتوری را فراهم می‌سازد.
- آقای زرافشان زمينه های گسترش بازار مالی و همچنين حاکم شدن سرمايه های مالی در اين دوره را توضيح داده و پوسيدگی و گنديدگی نظام مالی حاکم بر دنيای سرمايه داری را گوشزد کرد.
- آقای مرادی نيز بر ضرورت تشکل يابی کارگران و زحمتکشان و وحدت ميان طبقه ی کارگر در سطح جهانی تاکيد کرد.
- در انتهای بخش سخنرانی سمينار، آقای عليرضا ثقفی به سازماندهی نوين و ضرورت اتحاد نيروهای کارگری و اجتماعی در سراسر جهان پرداخت و خواسته‌های مبارزان ضد سرمايه داری را در ابعاد مختلف، مورد بررسی قرار داد.
در ادامه برنامه و در بخش تريبون آزاد، چند تن از شرکت کنندگان پرسش های خود را مطرح کرده و ضرورت ادامه چنين سمينارهايی را عنوان نمودند.
در انتها آقای زرافشان، تاريخچه گسترش سرمايه داری مالی را پس از جنگ جهانی دوم، تشريح کرد.
مشروح گزارش و مجموعه مقالات سمينار، به زودی در وبلاگ کانون مدافعان حقوق کارگر منتشر خواهد شد.

***

نظام سرمايه داری بايد دگرگون شود

اين خواست ميليون ها تظاهرکننده و اعتراض کننده به نظام سرمايه داری در سراسر جهان است.
از اواخر قرن بيستم که تظاهرات ضد سرمايه داری، با عنوان مخالفت با جهانی سازی، در ميان جوانان، کارگران، دانشجويان، معلمان و اکثريت قاطع مزدبگيران در جوامع سرمايه داری آغاز شد، مشخص بود که اين نظام، در بحرانی عظيم قرار گرفته است. سرمايه داری که دهه ی پايانی قرن بيستم، شروع به بازسازی خود در شکلی جديد کرده بود، با ارائه نظم نوين جهانی گمان می کرد که ديگر هيچ بديلی نمی تواند آن را از پای در آورد و با تمام وجود، تلاش در استثمار و بهره کشی هرچه بيشتر از نيروی کار در سراسر جهان را وجهه همت خود قرار داده بود. تئوريسين های اين نظام آن را پايان تاريخ می دانستند و ميليون ها نسخه کتاب، روزنامه، مجله و... در مناقب و مکارم سرمايه داری منتشر کردند. برای خود فرهنگسراها و فرهنگستان ها ساختند. علوم نظری مانند جامعه شناسی و روان شناسی و... را در جهت تثبيت نظام حاکم قرار دادند و نظرات مخالف را به هر ترتيب و هر ترفند، از گردونه "علمی" خارج کردند. تئوريسين های سرمايه داری، مبارزان سياتل و جنوا را مشتی واخورده و نمک نشناس معرفی می کردند و خود را در اوج پيروزی می ديدند و مخالفان را به هيچ می انگاشتند.
اما بحران سراسری سرمايه داری و فروپاشی بازارهای مالی، روياهای بسياری از جيره خواران خان سرمايه را آشفته کرد. هرچند در ابتدا همه طرفداران نظم موجود، تلاش می کردند که اين بحران را کوچک جلوه داده و چنين وانمود کنند که می توان بر آن، همانند بحران های قبلی فائق آمد، اما عمق بحران آن چنان زياد بود که بخشش های سخاوتمندانه ی اموال عمومی از طرف قدرت های سرمايه داری، نه تنها بحران را متوقف نکرد، بلکه آن را روز به روز عميق تر کرد.
در کنار اين مساله، نويد فروپاشی نظام سرمايه داری، گسترش آگاهی و به پا خواستن کارگران، زحمتکشان، اقشار آگاه و روشنفکران مخالف نظام سرمايه داری، افقی جديد را در پيش جامعه بشری می گشايد. امروزه مبارزان ضد سرمايه داری، در وجه اول، بازار مالی سرمايه داری، اين پادگان و دژ تسخير ناپذير و نماد عظمت و قدرت اين نظام را مورد تهاجم قرار دادند که نشان دهنده ی عمق آگاهی اين مبارزان، در هدف گرفتن مرکز اعصاب اين نظام رو به زوال است. ماه هاست که جمعيت عظيمی از مخالفان نظم سرمايه داری در کشورهای مختلف، با صراحت خواسته های خود را که دگرگونی اين نظام است، بيان می کنند. البته هنوز بعضی از مبلغان سرمايه منکر اين موضوع بوده و يا خواهان انحراف اين مبازرات از مسير اصلی خود هستند.
در کشور ما نيز، کسانی که تا عمق وجود وابسته به نظام سرمايه داری هستند و افتخارشان آن بوده که نهادهای بين المللی سرمايه، همانند صندوق بين المللی پول و بانک جهانی، از برنامه های آنان حمايت کرده و به گسترش بازار مالی در ايران مباهات می کنند، با عوام فريبی و نعل وارونه زدن، می خواهند خودشان را همراه با جنبش ضدسرمايه داری نشان دهند. اين ترفند جديدی نيست. در خود مراکز اعتراض عليه اين نظام هم، فرصت طلبانی از هيات حاکمه‌ های آن کشورها هم تلاش کردند تا خود را همراه با اين اعتراضات نشان دهند. خوشبختانه مبارزان ضد نظم سرمايه، به خوبی دوستان را از فريبکاران باز می شناسند و آنان را به راحتی تفکيک می کنند.
کانون مدافعان حقوق کارگر که خود را جزيی از جنبش ضد سرمايه داری جهانی می داند، با توجه به شرايط حاکم بر جامعه ی ايران، وظيفه ی خود دانست تا از نيروهای مستقل مخالف نظم سرمايه دعوت کند تا نظرات خود را درباره ی بحران سرمايه داری، چشم انداز آينده ی آن و هم چنين شيوه های همبستگی با جنبش ضد سرمايه داری ابراز دارند. به همين جهت، از تمامی فعالان ضد سرمايه داری می خواهيم دست اتحاد به يکديگر داده و يک بار ديگر، بر وحدت طبقاتی در برابر غارتگران و بهره کشان از نيروی کار، تاکيد کنند.

کانون مدافعان حقوق کارگر
۱۳ آبان ۱۳۹۰