خانواده زندانيان رجايی شهر: در صورت تداوم بی حرمتی ها به ملاقات نخواهيم رفت، جرس

مژگان مدرس علوم - جرس: در حاليکه طی هفته های گذشته فشار و برخوردهای نامناسب و غيرقانونی با خانواده های بند ۳۵۰ اوين رو به "افزايش" است همزمان نيز محدوديت‌ها و سخت گيری بر خانواده‌های زندانيان سياسی رجايی‌شهر هم افزايش يافته است. خانواده های زندانيان سياسی رجايی شهر می گويند که عزيزان ما اساسا بخاطر اين در زندان هستند که نمی خواستند تن به ظلم بدهند حالا ما و آنها چرا بايد به اين ظلمها و بی عدالتی ها تن دهيم؟ در صورتی که مسئولين دست از اين اقدامات و فشارهای غيرقانونی بر ندارند به ملاقات نخواهيم رفت.

حق آوردن هيچ وسيله ای حتی کيف را نداريم
معصومه ملول، مادر مسعود باستانی روزنامه نگار با اشاره به افزايش محدوديت ها و سخت گيری ها به "جرس" می گويد: "هفته پيش گفته اند که به دستور مستقيم رئيس زندان، حق آوردن هيچ وسيله ای حتی کيف را نداريم و چون ما از تهران به کرج می رويم و مسافت زيادی را بايد طی کنيم اعتراض کرديم و گفتند مقداری پول و شناسنامه اتان را توی پلاستک بگذاريد و بياييد. اين مشکلات زيادی را برای خانواده ها بوجود آورده است زيرا بالاخره مسافت زياد است و خيلی از خانواده ها بچه های کوچک همراه خود دارند و حتی اجازه بردن آب را هم نمی دهند! يکی و دو ماه گذشته هم که خانواده های زندانيان سياسی را در يکی از راهروهای کابين ملاقات می گذارند و در را به روی آنها قفل می کنند و يکساعت آنجا می مانند تا عزيز خود را بياورند و بعد از بيست دقيقه ملاقات دوباره يکساعت بايد در آنجا حبس باشند و بعد در را به رويشان باز کنند، يعنی خانواده ها به مدت حدود سه ساعت در آنجا زندانی می شوند. حالا مهر زدن به دست و حرکات ديگر به جای خود که بسيار توهين آميز است. علاوه بر اين اجازه نمی دهند ما روی کاغذ مسائل و مشکلات خانوادگی را که بايد زندانی درجريان باشد يادداشت کنيم تا در اين زمان کم يادمان نرود و صدها مشکل ديگر... "

ما هم زندانی می شويم
يکی از بستگان مهدی محموديان روزنامه نگار در بند زندان رجايی شهر نيز در اين زمينه به "جرس" می گويد: "متاسفانه فشار بر روی زندانيان رجايی شهر و خانواده ها روز به روز زيادتر می شود و وضعيتش از زندان اوين هم بدتر است. خانواده های زندان رجايی شهر هر دو هفته ، سه هفته می توانند با عزيزان خود ملاقات کابينی داشته باشند و زمان ملاقات کابينی به يک ربع کاهش يافته و تا سلام و احوالپرسی می کنيم می گويند وقت ملاقات تمام شده است. اين يک ربع هم در شرايطی عذاب آور است، شيشه ها کثيف است طوری که اصلا چهره عزيز خودمان را مات می بينيم و گوشی ها خراب است و صدا نمی رود. الان هم که گفته اند کيف هم نبايد همراه داشته باشيم و فقط کارت شناسايی و مقداری پول برای برگشت همراهمان باشد. قبلا هم در سالن ملاقات درهای پشت سرمان باز بود اما الان درها را در پشت سر ما می بندند و در حقيقت ما هم زندانی می شويم. خلاصه خيلی خيلی فشار روی بچه ها زياد شده است. "

وی می گويد که از يکی از ماموران در خصوص علت اين فشارها پرسيده و او پاسخ داده است: "يکی بخاطر اينکه ما انتخابات و چالش در پيش داريم و يکی هم بخاطر اين است که مواد مخدر رد و بدل می شود. اما خودشان هم می دانند که اينها بهانه است و قصدشان آزار و اذيت خانواده ها و زندانيان و تحقير و توهين آنهاست. رفتار بعضی از ماموران هم خيلی بد است. خلاصه خانواده ها قرار گذاشته اند که اگر اين فشارها ادامه پيدا کند در اعتراض به اين رفتارهای غيرقانونی به ملاقات نيايند."

زمان ملاقات را کم کرده اند
همچنين يک منبع نزديک به دکتر زيدآبادی دبيرکل ادوار تحکيم با اشاره به افزايش فشار در سالن ملاقات ها و برخوردهای نامناسب با خانواده ها می گويد: "زمان ملاقات را کم کرده اند و خانواده ها نمی توانند در خصوص مشکلات خود با زندانيان خود مشورت کنند و فقط خستگی تهران تا کرج به تن خانواده ها می ماند. از طرف ديگر می گويند هيچ وسيله ای نياوريد چون در کيف يکی از خانواده های عادی مواد مخدر بوده است. اين در حالی است که خانواده های زندانيان سياسی تفاوتی بايد داشته باشند، علاوه بر اينکه اصلاح زندانيان مواد مخدری که اين راهها نيست. يعنی تنها راه نرسيدن مواد مخدر فشار بر روی خانواده هاست و از راههای ديگر مواد مخدر داخل نمی رود؟ اگر واقعا هم قصد تربيت و اصلاح زندانی عادی را دارند قطع روابط عاطفی که چاره کار نيست. خلاصه نمی دانيم مهر زدن و اين محدوديت بخاطر آزار و اذيت خانواده های زندانيان سياسی است يا با عقل ناقص خودشان می خواهند راههای پيشگيری از فرار زندانيان سياسی و ورود مواد مخدر به زندان را بگيرند؟"

گفتنی است، زندان رجايی شهر محل نگهداری مجرمان خطرناک است و تعدادی از زندانيان سياسی برای گذراندن دوران محکوميت غيرقانونی خود به آنجا تبعيد شده اند. علاوه بر اين ملاقات‌های حضوری زندانيان سياسی رجايی‌شهر از چند ماه گذشته لغو شده و بسياری از آنها با گذشت چند سال هنوز نتوانسته اند به مرخصی بيايند.

می گويند او که راه می رود مشکلی ندارد!
يک منبع نزديک به مهندس کيوان صميمی با ابراز نگرانی از وضعيت جسمانی وی می گويد: "کيوان تا الان حتی يک روز هم به مرخصی نيامده است اين در حالی است که نياز فوری به مرخصی استعلاجی دارد. دکترها تشخيص داده اند که ناراحتی کبد دارد و مشکوک به سرطان می باشد و بايد هر چه سريعتر تحت درمان قرار بگيرد. هر چه هم برای مرخصی درخواست داده موافقت نمی شود و می گويند او که راه می رود مشکلی ندارد. مثل اينکه بايد حتما اين زندانيان جان دهند و تازه مسئوليتی هم بر عهده نگيرند. نمی دانم چرا از فوت هدی صابر و چگينی عبرت نمی گيرند."

به درخواست مرخصی بی توجهی می شود
همچنين مادر مسعود باستانی در خصوص وضعيت بد جسمانی پسرش ابراز نگرانی کرده و می گويد: "الان مسعود دو سال و نيم بدون حتی يکروز مرخصی در زندان است. اين در حالی است که بخاطر عدم تحرک و نرسيدن ميوه و مواد غذايی مناسب شرايط جسمانی اش روزبروز بيشتر شده است. از قبل که مشکل لثه و دندان و مشکلات گوارشی داشت و الان هم چربی خون به اين مشکلات اضافه شده است و با اينکه آزمايش خون هم داده اند و بايد برای درمان رسيدگی شود اما متاسفانه به درخواست مرخصی بی توجهی می شود."

چرا بايد به اين ظلمها و بی عدالتی ها تن دهيم؟
مادر باستانی با تاکيد بر لزوم اتحاد و همبستگی خانواده ها در اعتراض به اين برخوردهای غيرقانونی ادامه می دهد: "قطعا اگر همه خانواده ها بصورت متحد و همراه با هم تصميم بگيرند که به ملاقات نروند تاثيرگذار خواهد بود و اين عملکرد خانواده ها باعث می شود آنها به اين اقدامات غيرقانونی خاتمه دهند. خود زندانی ها هم معتقدند که اگر قرار به اين برخوردها و توهين ها باشد نيازی به ملاقات نيست. عزيزان ما اساسا بخاطر اين در زندان هستند که نمی خواستند تن به ظلم بدهند حالا ما و آنها چرا بايد به اين ظلمها و بی عدالتی ها تن دهيم؟ شکر خدا تا الان هم خانواده ها زندانيان سياسی اتحاد خود را حفظ کرده اند."

يکی مسئوليت اين فشارها را برعهده بگيرد
منبع نزديک به محموديان ادامه می دهد: "ببنيد مثلا در افغانستان کسی بمب هم می گذارد می گويد مسئوليت آن با ماست. اينجا هم يکی مسئوليت اين فشارها را بر عهده بگيرد تا برويم مشکلاتمان را بگوييم. آخر اينطور که نمی شود اين همه کار غيرقانونی صورت بگيرد و کسی پاسخگو نباشد؟"

بايد اطلاع رسانی را افزايش دهيم
مادر مسعود باستانی با تاکيد بر لزوم "اطلاع رسانی" خانواده ها از اثرات "مثبت و نتيجه بخش" بودن آن صحبت کرده و بيان می کند: "ببنيد اطلاع رسانی و عدم سکوت نسبت به اين ظلمها بسيار موثر است. و همين مسئله که به خانواده ها فشار می آورند تا مصاحبه نکنند نشان از اثرگذاری آن دارد. الان هم برای بسياری از خانواده ها پرونده باز شده که چرا در خصوص وضعيت عزيزانشان حرف زده اند. خوب خود اين مسئله نشان می دهد که ما دقيقا اين مسيری را که داريم طی می کنيم درست است. پس وقتی آقايان اين حرکتها را ادامه می دهند ما هم بايد اطلاع رسانی را افزايش دهيم."

او می افزايد: "متاسفانه زندانی بودن اين افراد به امری عادی در جامعه تبديل شده است. خود خانواده ها اول درخواستشان اين بود که زندانيان سياسی آزاد شوند اما حالا بايد بدنبال درخواست تلفن و مرخصی و اينها باشيم درصورتيکه ما بايد تمام تلاشمان آزادی اينها باشد. اينها بی گناه در زندان هستند و بايد آزاد شوند و زندانی بودن افراد سياسی، فعالين دانشجويان، فعالين زن، دراويش، روزنامه نگار و معلمين اساسا امری "غيرطبيعی" است و ما نبايد در کشور اين همه زندانی سياسی داشته باشيم. بنابراين اين وظيفه رسانه ها و شماست که نگذاريد اين مسئله عادی شود و بايد تلاش همه برای آزادی زندانيان سياسی باشد."

گفتنی است، احمد زيد آبادی، عيسی سحر خيز ، مسعود باستانی ،کيوان صميمی، مهدی محموديان روزنامه نگاران دربند و تعداد زيادی از زندانيان سياسی از جمله مجيد توکلی هم اکنون در اين زندان به سر می برند.