گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
خواندنی ها و دیدنی ها
در همين زمينه
5 اردیبهشت» فرمانداری مهاباد از برگزاری مراسم مستقل کارگران جلوگيری کرد 4 اردیبهشت» عليرضا محجوب: صد هزار کارگر سال گذشته اخراج شدهاند 2 اردیبهشت» حکیمی پور: جرم سیاسی الزاما جرم امنیتی نیست 23 فروردین» درخواست برگزاری مجوز راهپيمايی روز کارگر هفته آينده ارائه میشود 22 فروردین» محسن رضايی: وزارت کشور بايد به کارگران مجوز راهپيمايی بدهد
بخوانید!
9 بهمن » جزییات بیشتری از جلسه شورایعالی امنیت ملی برای بررسی دلایل درگذشت آیتالله هاشمی
9 بهمن » چه کسی دستور پلمپ دفاتر مشاوران آیتالله هاشمی رفسنجانی را صادر کرد؟
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! فراخوان شبکه سراسری "همبستگی برای حقوق بشر در ایران" به مناسبت بزرگداشت اول ماه مه روز جهانی کار و کارگرامسال، بزرگداشت روز جهانی کارگر (۱۱اردیبهشت۱۳۹۱ ) در فضای ویژه ای برگزار می شود. از یک طرف، ما شاهد حمله بی امان سرمایه و بنیادگرایان به دستاوردهای مبارزات کارگران در کشورهای مختلف جهان هستیم. و از طرف دیگر، اوجگیری مبارزات کارگری و شهروندی و بروز اعتصاب های سراسری، به ویژه پیدایش و گسترش جنبش های عظیم شهروندیِ «برآشفتگان» در اروپا و «اشغال وال استریت» در آمریکا را می بینیم. حاکمیت سرمایه مالی بر اقتصاد جهانی، از چند سال پیش بحران بی سابقه ای را در همه کشورهای پیشرفته به وجود آورده است. سرمایه جهانی از فرصت استفاده کرده و بیشترین فشار را بر کارگران و زحمتکشان وارد می کند. دولت ها با افزایش مالیات های عمومی و محدود کردن امکانات رفاهی، اجتماعی، فرهنگی و بهداشتی، طبقات محروم جامعه را بیش از پیش در فشار گذاشته اند. رشد بی سابقه بیکاری در کشورهای پیشرفته در سال گذشته، همراه با کاهش دستمزدها و کاهش بودجه های رفاهی، میلیون ها نفر را به زیر خط فقر رانده است. شرایط دشوار کارگران و زحمتکشان در کشورهای یونان، ایتالیا، اسپانیا و پرتقال، نمونه های روشن این واقعیت است. انقلاب های مردمی در جهان عرب هم که با سقوط دیکتاتورها می بایست چشم اندازی برای رفاه و پیشرفت اجتماعی طبقات محروم جامعه بگشایند، مورد هجوم بنیادگرایان اسلامی قرار گرفته اند. این امر، پی ریزی جامعه ای را که در آن حقوق برابر همه شهروندان و رفاه کارگران و زحمتکشان تامین شود، دشوار می کند. در سال گذشته در ایران نیز نبرد کارگران و زحمتکشان علیه بنیادگرایی اسلامی و حاکمیت سرمایه ادامه داشت. طبقه کارگر ایران همچنان از داشتن اصلیترین حق خود، یعنی داشتن تشکلهای مستقل صنفی محروم است. جمهوری اسلامی به جـای پاســخ مثبت به درخواستهای به حق کارگران، هر مطالبه ای را با اخراج، سرکوب، زنــدان و شکنجــه پاسخ میدهد. باز هم مبارزان جنبش کارگری و فعالان سندیکایی مستقل به خاطر دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ایران از کار اخراج شده و یا به زندان محکوم شده اند و به رغم افشای این سیاست ضدکارگری و درخواست مکرر مجامع بین المللی ده ها فعال جنبشکارگری ایران همچنان در زندان به سر میبرند. بهره کشی از کودکان در ایران به صورت گسترده ای رواج دارد. میلیون ها کودک در ایران زیر خط فقر زندگی میکنند. درصد بالایی از این کودکان به دلیل محرومیت، مجبور به فروش نیروی کارشان می باشند. در جمهوری اسلامی قانون منع بهره کشی از کار کودکان اجرا نمی شود و بهره کشان از کار کودکان مجازات نمی شوند. روزی نیست که در مراکز تولیدی و صنعتی کشور خبر از سوانح کار و کارگری نباشد. هرساله بیش از ۱۰۰۰ سانحه کاری در محیط های کارگری رخ می دهد. کارگران در محیط کار از کمترین امکانات ایمنی برخوردارند. بحران جهانی، سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت، سودجویی بی حساب سرمایه داران، تحریم های فلج کننده که نتیجه مستقیم سیاست هسته ای ماجراجویانه جمهوری اسلامی است، بیکاری را گسترش داده است. اضافه بر بیکاری، کاهش و یا نپرداختن دستمزد، کارگران و زحمتکشان را بیش از پیش در گرداب فقری سیاه غرق کرده است. امروز بیش از هر زمانی اقتصاد ایران در انحصار نظامیان قرار گرفته و سپاه پاسداران را به بزرگترین کارفرما و سرمایه دار کشور تبدیل کرده است. کارگران و زحمتکشان ایران که از ابتدای روی کارآمدن جمهوری اسلامی، برای دستمزد بیشتر، بهبود شرایط کار و به دست آوردن حقوق اجتماعی خود پیکار کرده اند، همچنان مبارزه علیه حکومت استبدادی و نهادهای بزرگ انحصاری ـ نظامی و رانتخواران فاسد حاکم بر ایران را ادامه می دهند. آنها میکوشند با اعتصاب، گردهمایی، تظاهرات اعتراضی و تحصن به حقوق خود دستیابند. آنان در این نبرد عدالت خواهانه از پشتیبانی دیگر جنبشهای اجتماعی برخوردارند، امری که زمینه ساز پیوند مبارزه آنان با جنبش گسترده دموکراتیک و ملی ایران میباشد. خواستهای کارگران، زحمتکشان و کارکنان بخشهای تولیدی و خدماتی که در منشورهای تشکلهای مستقل کارگری تدوین شده اند عبارتند از : شبکه سراسری «همبستگی برای حقوق بشر در ایران» برگزار کنندگان: پشتیبانان Copyright: gooya.com 2016
|