بنياد الکساندر لانگر خواستار آزادی نرگس محمدی شد

کانون مدافعان حقوق بشر ـ بنياد الکساندر لانگر از پرستو فرهر در روزهای ۳ و ۴ ماه می ۲۰۱۲ دعوت کرده بود تا برای معرفی کتابش به نام "در سرزمينی که پدر و مادرم در آن به قتل رسيدند"، به ايتاليا و شهر های بولزانو و مرانو سفر کند. اما اين دو روز، به دو روز پرستو فروهر، نرگس محمدی ، نسرين ستوده و زندانيان سياسی تبديل شد.
در کنار کتابخوانی و معرفی کتاب پرستو فروهر در دو شهر بولزانو و مرانو، شرح حال نرگس محمدی و نسرين ستوده و جرم آنان که دفاع از حقوق بشر است نيز به گفت و گو گذاشته شد. همچنين در صبح روز ۴ ماه می کنفرانس مطبوعاتی در حمايت از نرگس محمدی و نسرين ستوده و همه زندانيان سياسی برگزار شد.
بنياد الکساندر لانگر، حقوق بشر بين الملل شهر بولزانو، امنستی اينترنشنال و مادران پارک لاله ايتاليا ضمن محکوم کردن حکم و اتهام نرگس محمدی و نسرين ستوده ، خواستار آزادی آنان و تمام زندانيان سياسی شدند.
نرگس محمدی چند روز پيش از زندانی شدنش، پيامی را به در خواست بنياد برای خوانده شدن در کنفرانس مطبوعاتی فرستاده بود. او در پيام خود در تاريخ ۱۴ آوريل يعنی يک هفته قبل از زندانی شدنش، نوشت:

"پيروزی انسان ها نزديک است هر چند راه سختی پيش روست.
مطمئنا اين راه دشوار را می توان پيمود، اگر پيوند ميان ما انسان ها برای تبديل شدن به قدرتی موثر و تعيين کننده بر اساس حقوق بشر باشد.
شايد بتوان گفت گل سر سبد اعلاميه جهانی حقوق بشر آزادی بيان است. اگر هر انسانی با هر گرايش فکری بتواند آزادانه آرا و نظرات خود را بازگويد و در باز گو کردن آن دچار ترس و شکنجه و محروميت از حقوق انسانيش نشود و اگر همه انسانها تفکر و نظريات ديگران را محترم شمرده و بتوانند به آن گوش فرا دهند، راه جنگ و خشونت و خونريزی بسته خواهد شد. آکنون شاهد چنين دنيايی نيستيم. متاسفانه جنگ و خونريزی، تجاوز، زندان و شکنجه در سراسر جهان کم نيست اما می توان اميدوار بود چرا که اگر صدايی در جهان خاموش می شود يا زورمندان جلوی بر خاستن آنرا می گيرند، انسانهايی آزاده در ساير سرزمين ها پژواک آن صدا می شوند و به نشر و انعکاس آن ياری می رسانند .چه اتفاق مبارکی. در اين صورت کسانی که دل به خاموش کردن صدا ها خوش نموده اند، نا اميد خواهند شد و به بی حاصلی ايجاد خفقان با توسل به زور و خشونت پی خواهند برد.
اين کنفرانس مطبوعاتی و اقدام انسانی بنياد الکساندر لانگر، پژواک صدای محبوس ماست که اکنون از سرزمين آزاد انديشان به گوش می رسد."
رضا خندان، همسر نسرين ستوده نيز در پيامی به اين کنفرانس مطبوعاتی درباره لزوم حمايت از کودکان زندانيان سخن گفت. او در اين پيام نوشت:
"خانمها و آقايان
يکی از دلايل خوشبختی ما زيستن در زمانه‌ای است که به لطف وجود رسانه های قدرتمند، فعالين حقوق بشر در هر گوشه از جهان می‌توانند همديگر را پيدا کنند، از مسائل و دشواری‌های هم آگاه شوند و صدای همديگر باشند.
علی‌رغم فشار طاقت فرسايی که اينک بسياری از خانواده‌ها در کشور ما تحمل می‌کنند، به ويژه خانواده‌هايی که دارای فرزندان خردسال هستند، اين هم‌صدايی غنيمتی است برای آنها و قوت قلبی برای ادامه‌ راه.
همانطور که می‌دانيد حقوق کودکان اولين و بديهی ترين حقوقی است که همواره توسط صاحبان قدرت خواسته يا ناخواسته ناديده گرفته می‌شود. بر همه‌ فعالين حقوق بشر است که اهميت بيشتری به اين مهم بدهند.
بدون اغراق بايد عرض کنم که حداقل در کشور ما هيچ نهاد و سازمانی، چه دولتی و يا مردم نهاد برای حمايت از کودکانی که حداقل يکی از والدين‌شان در بازداشت هستند، وجود ندارد. نهادهايی هم که در زمينه‌ی حقوق کودکان فعال هستند نه تنها هيچ فعاليتی در اين زمينه ندارند بلکه اساسا مشکلات اين کودکان را هيچوقت نديده‌اند.
اين موضوع حتی برای سازمان خوشنام و جهانی مانند صندوق حمايت از کودکان (يونيسف) با وجود سابقه‌ درخشان در زمينه‌کودکان، به عنوان معضلی که بايد برای آن برنامه‌ريزی کرد حداقل در ايران مطرح نبوده است.
سازمان زندان‌ها و مراجع قانونی و قضايی هيچ نوع شرايطی را جهت کاستن از عمق فشار روحی و جسمی کودکان زندانيان و ايجاد محيطی امن برای کودکان آنان فراهم و يا پيش‌بينی نکرده‌اند. کودک دو يا سه ساله همانند فردی ۵۰ يا ۶۰ ساله و در همان محيط خشن در حضور ماموران با لباس فرم‌های مختلف از پشت شيشه‌های کابين و نرده‌های محل ملاقات بايد با پدر يا مادرشان ديدار کنند. اينگونه است که دنيای شاد و زيبای آنان فرو می‌ريزد و آنها ناخواسته وارد دنيايی ديگر با کابوس‌های وحشتناک و تخيلات سهمگين می‌شوند. کودکان مرتکب هيچ گناهی نشده‌اند که مستوجب چنين عقوبتی باشند.
اين شرايط در مورد کودکان زندانيان سياسی به مراتب بدتر و سخت‌گيری‌ها شديد‌تر است. کودکانی که بسياری از آنها در لحظه‌ بازداشت والدين‌شان حاضر بودند و آن را به چشم ديده‌اند. و اکنون نه تنها هيچ حمايتی نمی‌شوند بلکه از آنان به عنوان اهرم فشار برای به زانو درآوردن پدر يا مادرش زندانی‌شان سو استفاده می‌شود.
ايجاد شرايط مناسب برای کودکان به نفع همه است و تنها شامل کودکان زندانيان و منتقدين فعلی نيست. چرا که در کشوری مثل ايران روزی پای همه به آنجا می‌رسد. هيچ مقامی نمی‌تواند ادعا کند که به دليل موقعيت فعلی‌اش گذر او به زندان نخواهد افتاد.
يادمان باشد که بسياری از مسوولين ديروز هم اکنون در زندان هستند و عده‌ای از مسوولين امروزی هم در گذشته‌های نه چندان دور در زندان بوده‌اند و تکرار زندان هم در ايران امری بديهی است.
در يکی از ملاقات‌ها، سربازی از نيما، پسر ۴ ساله ما می‌خواهد پيش او برود (البته به قصد بازی و صحبت کردن) ولی نيما از رفتن به نزد او خودداری می‌کند. بعدا که علت نرفتن‌اش به پيش آن سرباز را از او پرسيدم نيما جواب داد که "آخه ترسيدم منو دستگير کنه"...
تفسير ذهنی کودکان از وقايع "خوب" و "بد" با بزرگسالان فرق اساسی دارد. آنها زيبايی‌ها و زشتی‌های اطراف خود را نسبت به بزرگسالان به مراتب زيباتر و يا زشت‌تر تفسير می‌کنند. و از نشانه‌های "خوب" و "بد" در ذهن خود, "فرشته" و "ديو" می‌سازند.
بياييد برای جلوگيری از تخريب دنيای زيبای کودکان تلاش بيشتری کنيم.
با آرزوی دنيايی شاد و پر از اميد برای کودکان زمين
رضا خندان
ارديبهشت ۱۳۹۱"
در ادامه اين برنامه ها بنياد الکساندر لانگر در يک اطلاعيه مطبوعاتی از برنده جايزه اش حمايت و خواستار آزادی نرگس محمدی و تمام زندانيانی شد که به دليل ايده در ايران در زندان هستند.
انزو نيکولودی، پرزيدنت بنياد الکساندر لانگر گفت: اين زندانيان سياسی زن و مرد يک خطر برای امنيت کشور نيستند بلکه ثروتی هستند که ايران نمی تواند و نبايد برای پيشرفت سياسی اش وبرای دموکراسی کشور ناديده بگيرد.
ادی پفيشر، سخنگوی حقوق بشر بين الملل شهر بولزانو نيز در سخنانش از افزايش نقض حقوق بشر در ايران سخن گفت و خواهان آزادی نسرين ستوده، نرگس محمدی و همه زندانيان سياسی در ايران شد.
صبری نجفی به نمايندگی از طرف حاميان مادران پارک لاله ايتاليا ضمن درخواست آزادی نسرين ستوده و نرگس محمدی، از افزايش شماره اعدام ها سخن گفت. همچنين او از افزونی زندانيان سياسی و زندانيانی که هم اکنون منتظرند تا حکم اعدامشان اجرا شود، سخن گفت. وی سه خواسته مادران پارک لاله را که آزادی زندانيان سياسی، محاکمه عاملان و آمران همه جنايات سياسی انجام شده در زمان جمهوری اسلامی تا کنون و لغو قانون اعدام و هر نوع شکنجه است را اعلام کرد.
بنابراين در اين دو روز بنياد الکساندر لانگر، امنستی بين الملل و حقوق بشر بين الملل و مادران پارک لاله در حمايت و برای آزادی نرگس محمدی، نسرين ستوده و همه زندانيان سياسی فراخوانی برای جمع کردن امضا تهيه کردند که به روسای مجلس شورا و سنای ايتاليا و همچنين برای وزير امور خارجه ايتاليا فرستاده خواهد شد.
در اين فراخوان آمده است: "آزار و اذيت زندانيان عقيدتی و همکاران شيرين عبادی هرروز بيشتر و سخت تر می شود و ادامه دارد. بعد از نسرين ستوده وکيل ، اکنون نرگس محمدی برنده جايزه ۲۰۰۹ بنياد الکساندر لانگر در زندان است.
در ۵ مارس ۲۰۱۲ نرگس محمدی در دادگاه نهايی تجديد نظر به دليل دفاع از حقوق بشر به ۶ سال حبس محکوم شد. حتی اگر حکم قبلی اا سال به اتهام فعاليت بر ضد امنيت ملی و تبليغ عليه نظام کاهش می يابد، نرگس از ۲۱ آوريل ۲۰۱۲ در سلول انفرادی در زندان اوين بسر می برد.
نرگس محمدی در سال ۱۹۷۲ در زنجان به دنيا آمد از همان سال های دانشگاه به فعاليت در مورد حقوق زنان و دانشجويان پرداخت، در سال ۲۰۰۱ با تقی رحمانی ازدواج می کند که صاحب دو فرزند می شوند، درست بعد از ازدواج تقی به زندان می افتد و دو سال در زندان باقی می ماند و اکنون مجبور به زندگی در تبعيد شده است.
تکرار زندانی شدن تقی رحمانی، باعث می شود که نرگس شرايط زندانيان سياسی را محکوم کند و به دليل همين متهم کردن ها دو بار به زندان می افتد، به خاطر تجربه زندان نرگس با شهامت بيشتر از زندانيان سياسی و فاميلشان حمايت می کند.
در سال ۲۰۰۸ به رياست کميته اجرايی شورای صلح انتخاب می شود که در آن نويسندگان و هنرمندان، حقوقدانان، دانشجويان، مسئولان سنديکا ها، نمايندگان اقليت های قومی و سياسی، مخالف هر نوع ايده نظامی و تروريستی شرکت داشتند.
در ۲۰۰۹ برنده جايزه بنياد الکساندر می شود. نرگس محمدی همکار نزديک شيرين عبادی برنده جايزه صلح نوبل ۲۰۰۳ است. در روزهای ۳ و ۴ ماه می فعال حقوق بشر پرستو فروهر در بولزانو خواهد بود . به اين مناسبت بنياد الکساندر لانگر، حقوق بشر بين الملل، امنستی اينترنشنال شهروندان، انجمن ها و نمايندگان نهاد های سياسی را دعوت به امضای اين فراخوان و پخش کردن آن برای اعاده حقوق بشر و آزادی نرگس محمدی و نسرين ستوده و ديگر زندانيان سياسی که به جرم عقيده محکوميت دارند، می کند.
ما تک تک شهروندان، نماينگان نهاد ها و انجمن ها، رسانه ها را برای اين فراخوان مخاطب قرار می دهيم تا با امضای اين فراخوان شرکنت موثرتری برای در خواست آزادی نرگس محمدی و ديگر زندانيان عقيدتی در ايران داشته باشند.
امضا های جمع آوری شده بعد از ۵ ماه می به رئيس مجلس شورا و سنای ايتاليا و وزير امور خارجه ايتاليا فرستاده خواهد شد."
پيش از اين نيز بنياد الکساندر در اطلاعيه ای مطبوعاتی اعلام کرده بود:
"بنياد الکساندر لانگر حکم سال ۶ زندان نرگس محمدی، روزنامه نگار و معاون و سخنگوی کانون مدافعان حقوقق بشر و پرزيدنت کميته اجرايی شورای ملی صلح و برنده جايزه بنياد الکساند لانگر ۲۰۰۹ را محکوم می کند.
نرگس محمدی مادر دو کودک خردسال در ماه مارس از طرف دادگاه به ۶ سال زندان به دليل مبارزه برای دکوکراسی و حقوق بشر بر ايران محکوم شد و در تاريخ ۲۱ ماه آوريل به زندان افتاد.
پرستو فروهر، نقاش و فعال حقوق بشر ايرانی که مهمان ما در ۳ و ۴ ماه می در تيرول جنوبی است و برای صحبت در مورد کتابش "در سرزمينی که در آن پدر و مادرم به قتل رسيدند"، در اين جلسه حاضر است ما را در خواستمان برای آزادی نرگس محمدی و همه زندانيان عقيدتی، حمايت می کند.

من يک جنايتکار نيستم، گناهی انجام نداده ام که برای آن تقاضای بخشش کنم
در ۵ مارس ۲۰۱۲ نرگس محمدی، برنده جايزه الکساندر لانگر ۲۰۰۹ برای فعاليت هايش در دفاع از حقوق بشر در ايران به ۶ سال زندان محکوم شد. نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ايرانی نظر خودش را درمورد اين حکم اينگونه بيان می کند: من يک جنايتکار نيستم و گناهی انجام نداده ام که برای آن تقاضای بخشش کنم. وی در سال ۲۰۱۱ به ۱۱ سال زندان به دليل فعاليت عليه امنيت ملی، همکاری در کانون مدافعان حقوق بشر و تبليغ عليه نظام محکوم شد و در در خواست تجديد نظر حکم به ۶ سال کاهش يافت و در تاريخ ۲۱ آوريل نرگس روانه زندان شد. نرگس محمدی دارای دو کودک خردسال است.
بنياد الکساندر در حمايت از برنده جايزه اش، موضع گيری می کند و در خواست آزادی نرگس محمدی و تمام زندانيانی را که به دليل ايده در ايران در زندان هستند را دارد.
انزو نيکولودی، پرزيدنت بنياد الکساندر لانگر می گويد:اين زندانيان زن و مرد يک خطر برای امنيت کشور نيستند بلکه ثروتی هستند که ايران نمی تواند و نبايد برای پيشرفت سياسی و دموکراتيک کشور ناديده بگيرد. برای حمايت از اين در خواست جمع کردن امضا از طريق بنياد الکساندر لانگر، امنستی بين الملل و حقوق بشر بين اللل انجام شد.

تمام زندگی در مبارزه برای احقاق حقوق بشر در ايران
نرگس محمدی در سال ۱۹۷۲ در زنجان به دنيا آمد. از همان سال های دانشگاه به فعاليت در مورد حقوق زنان و دانشجويان پرداخت، در سال ۲۰۰۱ با تقی رحمانی ازدواج می کند که صاحب دو فرزند می شوند، درست بعد از ازدواج تقی به زندان می افتد و دو سال در زندان باقی می ماند، تکرار زندانی شدن تقی رحمانی باعث می شود که نرگس شرايط زندانيان سياسی را محکوم کند و به دليل همين متهم کردن ها دو بار به زندان می افتد، به خاطر تجربه زندان نرگس با شهامت بيشتر از زندانيان سياسی و فاميلشان حمايت می کند. در سال ۲۰۰۸ به رياست کميته اجرايی شورای صلح انتخاب می شود که مخالف هر نوع ايده نظامی و تروريستی است. شورای ملی صلح می خوهد يک ايران ديگر را بشناساند که متعهد به ايجاد صلح، امنيت و ثبات از طريق مدارا و دوستی است. در ۲۰۰۹ برنده جايزه بنياد الکساندر می شود. نرگس محمدی همکار نزديک شيرين عبادی برنده جايزه صلح نوبل ۲۰۰۳ است.
تعداد بيشماری از فعلان حقوق بشر ايران در خارج از ايران زندگی می کنند. زنان زندانی سياسی امروز ۵۲ نفر هستند. تيرول جنوبی از طرق مختلف با اين دنيای فعالان در تبعيد در تماس است و از آنها حمايت می کند. پرستو فروهر فعال حقوق بشر و هنرمند نقاش که سال ها در آلمان زندگی می کند در روزهای ۳ و ۴ ماه می ۲۰۱۲ مهمان بنياد الکساندر لانگر در دو نشست است.
در اين دو نشست از کتابش " در سرزمينی که پدر و مادرم را کشتند" صحبتش را از قتل سياسی پدر و مادرش شروع خواهد کرد که در اواخر سال های ۱۹۹۰ اتفاق افتاد و بعد اتفاقاتی را تعريف می کند که هر ساله در سفرهايش که برای سالگرد قتل پدر و مادرش در ايران رخ می دهند.
پرستو فروهر به همراه ديگر فعالان حقوق بشر مقيم تيرول جنوبی از نرگس محمدی، پشتيبانی و حمايت می کنند.
با اين در خواست می خواهيم حمايت خود را از نرگس محمدی و همه مخالفان دگر انديش در داخل و خارج از ايران که برای ايجاد حقوق و دموکراسی در کشورشان تلاش می کنند، اعلام داريم. ممکن نيست بتوانيم اسم همه را در اين جا ياد آوری کنيم ولی شخصيت ديگری را که در تيرول جنوبی برنده جايزه حقوق بشر بين الملل شده را بايد ياد آوری کرد و آن نسرين ستوده وکيل و مدافع حقوق بشر و فعال عليه اعدام، برنده جايزه حقوق بشر بين الملل ۲۰۰۸ است که از سپتامبر ۲۰۱۰ در زندان است.