گفتوگو نباشد، یا خشونت جای آن میآید یا فریبکاری، مصطفی ملکیانما فقط با گفتوگو میتوانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مسالهای از سه راه رفع میشود، یکی گفتوگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفتوگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را میگیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]
پرخواننده ترین ها
» دلیل کینه جویی های رهبری نسبت به خاتمی چیست؟
» 'دارندگان گرین کارت هم مشمول ممنوعیت سفر به آمریکا میشوند' » فرهادی بزودی تصمیماش را برای حضور در مراسم اسکار اعلام میکند » گیتار و آواز گلشیفته فراهانی همراه با رقص بهروز وثوقی » چگونگی انفجار ساختمان پلاسکو را بهتر بشناسیم » گزارشهایی از "دیپورت" مسافران ایرانی در فرودگاههای آمریکا پس از دستور ترامپ » مشاور رفسنجانی: عکس هاشمی را دستکاری کردهاند » تصویری: مانکن های پلاسکو! » تصویری: سرمای 35 درجه زیر صفر در مسکو! «عوضش امنيت داريم!»؛ ف. م. سخن«تقديم مى شود به سربازان گمنام امام زمان و سربازان و درجه داران و افسران جزء و ارشد و اميران ارتش سايبرى، تا بخوانند و اگر مى دانند فكر كردن چيست، لختى بينديشند، بلكه رستگار شوند!» .................................... اولين بار، محمود احمدى نژاد بود كه در يك گفت و گوى تلويزيونى، در وسط باغچه ى سعد آباد، به مصاحبه كننده گفت:
بسيار خوب. اگر سپاسگزارى ما باعث خوشحالى آقايان و تشويق آن ها براى حفظ امنيت بيشتر مى شود، ما بسيار بسيار سپاسگزاريم. دست آقايان درد نكند. زحمت مى كشند و كشور را براى ما امن نگه مى دارند. خوشحاليم كه همين جور كه داريم در پياده رو راه مى رويم، ناگهان يك كيف بغل دستمان منفجر نمى شود و ما را به لقاءالله نايل نمى نمايد!... ولى... ولى واقعا آقايان، به خاطر ما و براى ما، اين همه زحمت مى كشند و امنيت به ارمغان مى آورند؟ بگذاريد خاطراتمان را از امنيت هايى كه نداشتيم مرور كنيم و ببينيم آقايان در اين مواقع كجا تشريف داشتند و امنيت چه كسانى را برقرار مى كردند و براى ما امنيتْ نداشتگان چه چيز به ارمغان مى آوردند: سال ١٣٨٨. انتخابات رياست جمهورى. نامزدها: مهندس موسوى، آقاى كروبى، احمدى نژاد. برنده به طور قطع و يقين و با استناد به ناراحتى شديد و صورت سياه شده و ظاهر اسفبار احمدى نژاد و اعلام آمار اوليه انتخابات و مشاهده مستقيم مردمى كه با «خودكار خودشان» به حوزه هاى راى گيرى آمده بودند: مهندس موسوى. برنده ى اعلام شده: احمدى نژاد! شروع اعتراضات مسالمت آميز مردم. حمله ى بسيجى ها و لباس شخصى ها به مردم. نگارنده درد باتونى را كه به دست يك لباس شخصى بر سرش فرود آمد و تصوير زيبا و دل انگيز يك لباس شخصى ديگر را كه بر روى او تبر كشيد و مى خواست آن را بر سر او كوبد، و خاطره ى به ياد ماندنى دو بارى كه نزديك بود به وسيله ى نيروهاى بسيج و لباس شخصى كشته شود هنوز از ياد نبرده است. آيا سال ٨٨ هم «عوض انتخاب نشدن موسوى، امنيت داشتيم؟!» آيا مهندس موسوى، خانم رهنورد، جناب كروبى سال هاست در حصر نگه داشته شده اند براى اين كه امنيت داشته باشند؟ سال ١٣٩٥. نماينده ى مجلس، بسيار محترمانه، از حساب هاى چند هزار ميليارد تومانى كه به نام شخص آيت الله حاج آقا صادق آملى لاريجانى باز شده سخن مى گويد و محترمانه تقاضاى توضيح در اين باره مى كند. همان شب ماموران مثل راهزنان، در اطراف خانه ى وى كمين مى كنند تا او را به خاطر اين سخنان محترمانه دستگير كنند. آيا اين آقاى نماينده به خاطر حرف محترمانه اى كه زده، «عوضش امنيت داشته؟!» به نظر مى آيد، منظور از «عوضش امنيت داريم» بگير و ببند و زدن و كشتن انفرادى نيست (مثل كشتن هاله سحابى با لگد و هدى صابر با كتك) چرا كه اين ها به خاطر خرده ريز بودن اش، «امنيت» حساب نمى شود. اين داستان واقعى شايد به درك موضوع كمك كند: به هر حال اين چيزهاى خرده ريز امنيت حساب نمى شود و مثلا بايد چيزهايى مثل بمب گذارى يا سلامت و تندرستى آقايان عظام و غير عظام را در نظر بگيريم كه اولى منفجر نشدنش امنيت به شمار مى رود و دومى كشته نشدن و آسيب نديدن اش! اما در مورد تركاندن بمب. نمى دانم چرا وقتى از تركاندن بمب صحبت مى شود ياد بمبى مى افتم كه در حرم مقدس حضرت امام رضا (ع) در مشهد تركانده شد. لامذهب هاى بى دين كافر تروريست، بمبِ چهار پنج كيلويى را برده بودند درست بالا سر ضريح نصب كرده بودند و بيست سى زائر مسلمان را كشتند و دويست سيصد نفر را هم زخمى كردند... يك يادآورى كوچك هم بد نيست. ما زمان شاه هم امنيت داشتيم كه خيلى هم بيشتر از امروز بود اولا. جمهورى اسلامى امنيت دنيا را كه به هم ريخت، و امنيت همه را كه سلب كرد، امنيت خود جمهورى اسلامى هم تهديد شد ثانيا. در كشورهاى غربى، كه پر از جماعت مسلمان و داعشى و شيعى و سلفى و تكفيرى و تروريست است، و سوار قطار كه مى شوى، سه چهارم جمعيت را خاورميانه اى ها و آفريقايي ها تشكيل مى دهند، امنيت را با هزار مكافات و البته بدون منت گذاشتن بر سر مردم حفظ كرده اند، و آزادى هم به همه از جمله «تمام» خارجى ها داده اند و امكان برگزارى جلسه و راهپيمايى حتى در اعتراض به دولت هاى خودشان و حتى مردم اين كشورها (!) داده اند، و هيچ وقت هم به مردم خودشان يا مهاجران نگفته اند كه فلان چيز و بهمان چيز را ازتان مى گيريم «عوضش امنيت داريد!» ثالثا. رابعا به بعدش را هم خودتان پيدا كنيد! Copyright: gooya.com 2016
|