چگونه صد ميليون زن در جهان ناپديد شدند، اعتماد

گروه ترجمه - مينا شرفي

در هند، چين و آفريقا ميليون ها ميليون زن ناپديد شده اند. آنها گم نشده اند بلکه مرده اند. آنها قربانيان خشونت، تبعيض و غفلت دنياي امروز هستند. دانشگاه بريتيش کلمبيا سعي دارد آنها را پيدا کند، البته نه اين زن ها را، بلکه تعداد و سن اين قربانيان آن چيزي است که کارشناسان به دنبال آن هستند. يافته ها در اين باره تصوير اسفباري از تبعيض جنسيتي در اين دنياي توسعه يافته را نشان مي دهد.

واژه «زنان ناپديد شده» در سال 1990 زماني که يک اقتصاددان هندي با نام آمارتيا سن به آمار حيرت انگيزي دست يافت به وجود آمد. او با تحقيقاتي که در آسيا و آفريقا انجام داد به اين نتيجه رسيد که 100 ميليون زني که بايد زنده باشند، زنده نيستند و به خاطر دسترسي نابرابر به خدمات پزشکي، غذا و خدمات اجتماعي جان خود را از دست داده اند. در واقع به نظر مي رسد اين عوامل باعث شده ميزان مرگ و مير زنان نسبت به مردان از ميزان طبيعي بسيار بيشتر باشد. در اين مناطق زنان مي ميرند چرا که زندگي شان بي ارزش قلمداد مي شود.

در سراسر دنيا ميزان تولد نوزادان پسر نسبت به نوزادان دختر بيشتر است، اما در جوامعي که زنان و مردان از خدمات برابري بهره مي برند، زنان مقاومت بيشتري نسبت به بيماري ها نشان مي دهند و در نتيجه عمر طولاني تري نسبت به مردان دارند. اما يافته هاي سن حاکي از آن است که نرخ مرگ زنان در بيشتر کشورهاي آسيايي و شمال آفريقا بسيار بيشتر از مردان است. پس از تحقيقات سن، گروه هاي ديگري هم به صورت آکادميک به مطالعه در اين زمينه پرداختند و در سال 2005 سازمان ملل اعلام کرد در حدود 200 ميليون زن در جهان ناپديد شده اند.

دکتر سيوان اندرسون در دفترش در دانشگاه بريتيش کلمبيا با بررسي اين مطالعات سعي دارد به دلايل مرگ اين همه زن دست پيدا کند. او مي گويد؛ «مساله تبعيض جنسيتي بسيار مهم است چرا که تعداد زناني که بايد زنده باشند اما نيستند بيش از حد تصور است.» اين محقق 40 ساله اخيراً مطالعاتش را در اين زمينه بر کشورهاي چين، هند و کشورهاي جنوبي صحراي آفريقا متمرکز کرده است. او در ادامه حرف هايش مي گويد؛ «در گذشته يي نه چندان دور مردم تصور مي کردند «زنان ناپديد شده» در ماه هاي اول زندگي و تا چهار سالگي مي ميرند، اما ما به اين نتيجه رسيده ايم اکثر زنان در سنين بالاتر جان خود را از دست مي دهند.» کشتن نوزادان دختر مدتي در هند و چين بسيار رايج بود اما حقيقت بسيار پيچيده تر از اينهاست.

خانم اندرسون با بررسي سن زنان ناپديد شده به اين نتيجه رسيده که اکثر آنها پس از پشت سر گذاشتن دوران کودکي جان خود را از دست مي دهند که اين ميزان در هند 66 درصد، در چين 55 درصد و در آفريقا 83 درصد است. در کشورهاي آفريقايي دليل اصلي مرگ و مير زنان ايدز است که سالانه باعث مي شود 600 هزار زن بيش از مردان جان خود را از دست بدهند. اما در چين دليل اصلي 141 هزار مرگ بيشتر زنان نسبت به مردان خودکشي آنها است. چين تنها کشوري است که در آن زنان بيشتر از مردان خودشان را مي کشند. آنها معمولاً با آفت کش هايي که در مزارع استفاده مي شود دست به خودکشي مي زنند.

در هند فاکتوري که «مصدوميت و آسيب ديدگي» خوانده مي شود باعث مرگ 86 هزار زن در مقايسه با مردان مي شود. در سال 2000 تنها 86 هزار زن ميان 15 تا 29 سال در اثر آسيب ديدگي جان خود را از دست دادند. خانم اندرسون که تحقيقات مفصلي در خصوص مرگ زنان در هند انجام داده، مي گويد؛ در بسياري از موارد مردها همسران خود را به آتش مي کشند و اگر دادگاهي براي اين قتل برگزار شود مدعي مي شوند همسران شان در آشپزخانه در اثر بي احتياطي آتش گرفته اند. مساله جهيزيه دختران در هند از ديگر عوامل موثر در مرگ و مير زنان است. بسياري از خانواده ها اگر عروس هايشان جهيزيه خوبي نداشته باشند آنها را شکنجه بدني مي دهند. به اعتقاد خانم اندرسون اگر فرهنگ سازي درستي در زمينه جهيزيه دختران انجام نشود اين مساله مي تواند به يک بحران بدل شود. در هند جهيزيه يي که خانواده هاي داماد براي عروسي طلب مي کنند در اکثر موارد شش برابر درآمد سالانه يک خانواده است.

اين در حالي است که در اين مناطق خدمات بهداشتي ابتدا به مردان ارائه مي شود و بسياري از زنان به خاطر عدم توجه به بيماري هايشان جان خود را از دست مي دهند. مساله تبعيض جنسيتي هميشه همراه با مسائل بيولوژيکي، اجتماعي، محيطي، رفتاري و اقتصادي بوده است، بنابراين مقابله با اين مساله بدون در نظر گرفتن فاکتورهاي ذکر شده امکان پذير نخواهد بود.

منبع؛ THE STAR