سبزمی رويد آفتاب امروز
تا بروبد غبارِ خواب امروز

سبز می خندد آن دوچشم سياه
سبز می پويد آن مسافرِ راه

سبز، سبز ست ، سبز ، سبز تر است
عشق با سبز ، يار ِ هم سفر است

صلح از سبز زادِ ره دارد
سبز در عشق پايگه دارد

سبز، آينده را نشانده به دوش
رهروِ شب نورد ِ شادی کوش

سبز با جان ِ مِهر می پويد
مِهر در خاک ِ سبز می رويد

سبز ما سبز روزگاران ست
روح ِ پر شوکتِ بهاران ست

آن که در هفت سين ِ هر نوروز
نو شود ، دلربا و جان افروز

سبزِ ما آرمان ِ آزادی ست
کارگاه شکوفه و شادی ست

آن که خون ِ نداش در سخن ست
آتش اندرنهاده ی چمن ست

لاله زاران اين وطن با اوست
دل عشّاق، نغمه زن با اوست

از درخش سراب ، تا سر ِ آب
سيل ِخون ِ سياوش و سُهراب

سبزِ ما سبز جاودانگی ست
کوری ی چشم ِ دُزد خانگی است

کوری ی چشم ِ دشمن ِ ناداشت
آنکه بَد می دُرود و بَد می کاشت

سبز ِ ما سبز ِ شوق ِ بيداری ست
نفس ِ صُبح ، درشب ِ تاری ست

سبزِ ِ شور جوانی ست و اُميد
صوب ِدريا و صيد ِ مُرواريد

می رود موج موج و دامن گير
از دل ِ شير تا دل ِ تقدير

سبز ِما جاودانی جان است
آبی ی آسمان ايران است

سبز دريای آرزوی کوير
ابر، زندان و قطره در زنجير

سبز ما سبزتر دميده به خاک
گـُرگ ازآن زوزه برده زی افلاک

گـُرگ از آن بی مهار می تازد
که شبش داو ِ صُبح می بازد

شب ِ دشمن ، شب ِ زمستانی ست
سبز ما نوبهار ايرانی ست

سبز ِفرداست ، سبز ِ نور و نشاط
آخرين ريگ ِ کوزهء خیّاط

سبز ِ نوروزِ ِ صد خزانگـُذر ست
سبز ِ نور و نشاط را خبر ست

عشق ِ نوباوه ، طبل می کوبد
خِرَدِ پير ، راه می روبد

آرزوی جوان و شور ِ زمان
می زند دست و می فشاند جان

راه ، سبز است پيش پای اميد
گام ِ آزاده خالی از ترديد

دامن سرو سايه گستر سبز
سر آزادهء صنوبر سبز

سبزِ پيوند ، سبز همراهی
سبزِ انديشه سبزِ آگاهی

سبز ِ خورشيد ، سبز ِ کوچ ِ ظلام
طشت رسوايی اش فتاده ز بام

سبز بيداد ، در قلمرو داد
رفته همچون غبار غم برباد!

ای وطن دور روزگارت را
خشم فرياد ِ شعله بارت را

چون سر عاشقان ِ شيفته ات
دل به آزادگی فريفته ات