افسانه اگر گويد، سهراب وشان خفتند
تهمينه تباران را، افسانه تری هم هست

بيدار شود رستم، با کاوه و آرش هم
در پيش و پس عالم،مردانه تری هم هست

بيداد ِ به غليان را، جوشيدن ِ طغيان را
جزدانه اشک ما، دُردانه تری هم هست

ويران شده ار ايران ، ياد آر ز خاقانی
پس "کم ترکوا"* برخوان، ويرانه تری هم هست!

ما خانه خرابانيم ، سيلاب نه! عصيانيم
وز نعره ی خشم ما مستانه تری هم هست

از زخم دل ميهن،خون است به باليدن
سرريز شود چون خون! پيمانه تری هم هست!

پيمانه به لب بفشار، بر وهم مده پندار
سردابه ی ويران را ميخانه تری هم هست

بر بال خرد حالی، با عشق اگر بالی
از زاهد پوشالی فرزانه تری هم هست

هر روز قلم، رقصان آزاده و بی کتمان
بر عشق دهد چون جان، جانانه تری هم هست

بيگانه به نام دين، افشانـد چو بذر کين
فرياد بزن کز اين، بيگانه تری هم هست

پروا نبود کس را از فتنه ی ضحاکان
در مسلک جانبازان، ديوانه تری هم هست

تا شمع جوانسالی در سوگ گلی سوزد
در شعشعه ی همت، پروانه تری هم هست
فرزانه تری هم هست...