با بغض مانده در گلو،فریاد دانم می شوی

درخشکسال خفتگی،بذری تو، بذر زندگی!

فرصت مده خاشاک را! آباد دانم می شوی

یاسای چنگیزان بهل، بنیاد کــُن قانون دل

با آرش ِ اسطوره ها، همزاد دانم می شوی

سربر کشی گرجانفشان، شیرین شود کام جهان

با تیشه ی شوریدگی، فرهاد دانم می شوی

یادی کن از خورشیدیان، گل های سرخ خاوران

با بوسه ای بر خاکشان،دلشاد دانم می شوی

رغم افول غنچه بین،آبستن است از نو زمین

پیک بلند آوای این میلاد دانم می شوی

میعاد اگر با ژاله ها، باشد،به دشت لاله ها،

در سایه ات ایمن ترین میعاد دانم می شوی

تا هست جانی در قفس،باید کلونش کــَند و بس

اعجاز کن چونان ندا،امداد دانم می شوی

افسانه ها را باز کن،از رستمان آغاز کن

عصیان خود آواز کن، آزاد دانم می شوی...

آباد دانم می شوی...