شادترين استان‌های ايران کدام‌اند؟

ايسنا ـ شادکامی بخش مهمی از کيفيت زندگی و بالاتر از هر ثروتی به‌شمار می‌رود و با بسياری از مؤلفه‌های سلامت رابطه نزديکی دارد.

در ادبيات، افلاطون شادکامی را حالت تعادل و هماهنگی ميان سه عنصر استدلال، هيجان، و اميال و ارسطو آن را زندگی معنوی می‌داند.

به گزارش سرويس پژوهشی ايسنا، پژوهشگرانی که در اين باره دست به تحقيق زده‌اند، از شخصيت، عزت نفس، اعتقادات مذهبی، سرمايه اجتماعی – فعاليت‌های اوقات فراغت، ورزش هفتگی، نداشتن سابقه بيماری عصبی، خوش‌بينی به زندگی و بسياری از موارد ديگر، به عنوان عوامل مؤثر در پديده شادکامی افراد ياد کرده‌اند.

نتايج يک پژوهش بر روی ۲۷ هزار و ۸۸۳ ايرانی ۱۸ تا ۶۵ سال در کشور نشان داده است که بيشتر مردم کشور (۳۹.۳ درصد) از شادکامی سطح متوسطی برخوردارند. ۳۵.۴ درصد نيز شادکامی خود را کم توصيف کرده‌ و در اين ميان، تنها ۳ درصد خود را در سطح «بسيار زياد» شادکام می‌دانند.

در اين پژوهش که از هر استان کشور دست کم ۸۰۰ نفر بررسی شده‌اند، سطح شادکامی با پرسش: «آيا فردی با نشاط و شاداب هستيد؟» در پنج سطح «بسيار زياد»،‌ «زياد»، «نه زياد، نه کم»،‌ «کم» و «بسيار کم» مورد سنجش قرار گرفت.

شادترين استانهای ايران

يافته‌های پژوهش « شادکامی مردم ايران و عوامل موثر بر آن» از ميان ۳۰ استان مورد بررسی، استان زنجان را با ۳/۶۹ ميانگين امتياز شادکامی، شادترين استان کشور معرفی کرده است و از يزد با ۳/۱۲ ميانگين امتياز شادکامی، به عنوان پايين‌ترين سطح شادکامی نام برده است.

همچنين استانهای گلستان، بوشهر، هرمزگان و کردستان از ميزان شادکامی بالاتری از خط ميانگين برخوردار بوده‌اند.

کاهش شادکامی با هر سال افزايش سن

از ديگر نتايج قابل توجه اين پژوهش، کاسته شدن يک درصد از شادکامی افراد به‌ازای افزايش هر يک سال به سن آنهاست.

مجردها، شادتر از متاهل‌ها

يافته‌های به دست آمده از اين تحقيق نشان داده است که افراد مطلقه/بيوه و متاهل از سطح شادکامی کمتری نسبت به افراد مجرد برخوردارند؛ به‌گونه‌ای که افراد مطلقه / بيوه ۱.۷۰ و افراد متاهل ۱.۱۱ برابر نسبت به افراد مجرد، سطح شادکامی کمتری دارند.

دانش‌آموزان و دانشجويان شادتر از خانه‌دارها و شاغلان

به گزارش ايسنا، يافته‌های پژوهش فوق همچنين از اين حکايت می‌کند که افراد دارای سطح تحصيلات بيشتر نسبت به افراد کم سوادتر، شادترند و در سطوح تحصيلی پايين‌تر، کاهش شادکامی نمايان‌تر است.

همچنين افراد خانه‌دار، شاغل و بيکار نسبت به دانش‌آموزان/ دانشجويان به ترتيب ۱.۳۹، ۱.۳۲ و ۱.۴۰ برابر سطح شادکامی کمتری دارند.

درآمد بالاتر، شادکامی بيشتر

نتايج اين تحقيق در ادامه اين موضوع را مورد تاکيد قرار داده است که افراد در سطوح اقتصادی پايين‌تر در مقايسه با افراد در سطح اقتصادی «خوب/ بسيار خوب» به صورت معناداری، سطح شادکامی کمتری دارند. به‌گونه‌ای که افراد در سطوح اقتصادی ارزيابی شده در دسته‌بندی «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسيار بد» به ترتيب احتمال ۱.۷۵، ۲.۱۴ و ۲.۳۳ برابر نسبت به افراد دارای وضعيت اقتصادی بسيار خوب، وضع شادکامی خود را نامناسب‌تر گزارش کرده‌اند.

تاثير معنادار سلامت بر سطح شادکامی

بر اساس نتايج حاصله از اين پژوهش که توسط دکتر علی منتظری، عضو هيات علمی جهاد دانشگاهی و همکاران انجام شده است، افرادی که از سطوح «پايين‌تر» سلامت برخوردار بوده‌اند، در مقايسه با افراد دارای سطح سلامت «بسيار خوب» به صورت معناداری شادکامی خود را کمتر ارزيابی کرده‌اند. به گونه‌ای که افراد در سطوح «خوب»، «نه خوب/ نه بد»، «بد» و «بسيار بد» به ترتيب به احتمال ۲.۲۸، ۵.۱۸، ۷.۸۴ و ۷.۸۲ برابر نسبت به افراد دارای سطح «بسيار خوب»، وضعيت شادکامی خود را نامناسب‌تر گزارش کرده‌اند.

طبق اين پژوهش ابتلا به بيماری‌های مزمن تاثير چندانی بر ميزان شادکامی ندارد.