چالش‌هاي پينگ‌پنگي براي استعفاي رئيس؟! فارس

اتفاقات و مسايل حاشيه اي همچنان در فدراسيون پينگ پنگ ادامه دارد و به نظر مي رسد بايد راه حلي اساسي براي اختلاف به وجود آمده بين بازيكنان و مسئولان به خصوص رئيس فدراسيون اتخاذ شود، چرا كه تداوم اين روند چيزي جز ضرر و زيان به اين رشته و آينده بازيكنان در پي نخواهد داشت.

همه مشكلات از رقابت هاي تور حرفه اي كه قرار بود به ميزباني اراك برگزار شود، شروع شد. اتفاقي كه شايد با كمي هماهنگي و دقت مي توانست به چنين جايي كشيده نشود. امكانات و شرايط شهرها از قبل همه براي مسئولان روشن بوده و هست و همگان از ميزباني يا عدم ميزباني شهرهاي مختلف آگاهي كامل داشته و دارند. حتي اگر اطلاعي از آن نداشته باشند به راحتي مي توان با يك سفر و يا كسب اطلاعات از هيئت استان با شرايط آنجا آشنا شد و پس از آن در مورد برگزاري اين رقابت ها تصميم گرفت، اما اين اقدامات صورت نگرفت تا اينكه پينگ پنگ ايران ناخواسته وارد حاشيه شود.

در بخش بزرگسالان تور حرفه اي ابتدا ۹۶ پينگ پنگ باز با يكديگر رقابت مي كنند و از اين تعداد ۳۲ بازيكن به مرحله نهايي راه خواهند يافت تا در اين مرحله به رقابت با ۳۲ ملي پوش بپردازند. ۲۶ خردادماه نفرات مقدماتي با يكديگر رقابت كردند و ۳۲ پينگ پنگ باز انتخاب شدند، اما مشكل از جايي شروع شد كه بازيكنان ملي پوش قرار بود در اراك حضور يابند، اما آنها به دليل محل مناسب براي اسكان و معطلي شش ساعته در استان مركزي مجبور به بازگشت به تهران شدند. ملي پوشان از امكانات و ميزباني اراك به شدت معترض و معتقد بودند فدراسيون بايد شهر ديگري را براي اين رقابت ها در نظر مي گرفت و اراك شرايط ميزباني چنين مسابقاتي را نداشته است.

پس از ترك اين افراد فدراسيون كل رقابت ها چه در بخش بزرگسالان و چه در بخش اميد را لغو كرد و زماني را در تهران براي اين مسابقات در نظر گرفت، اما اين پايان ماجرا نبود، چرا كه ملي پوشان به برخورد مسئولان و اتفاقاتي كه در اراك براي آنها رخ داد شكايت داشتند و اعلام كردند كه در تهران هم در رقابت ها شركت نمي كنند و بار ديگر مسابقات از طرف فدراسيون لغو شد!

حال سوال اين جاست كه اگر شرايط براي برگزاري مسابقات مهيا نبوده، پس چرا رقابت ها را در اين شهر برگزار مي كنند و اگر هم شرايط كافي بوده، چرا با اعتراض برخي بازيكنان (چند ملي پوش) مسابقات لغو مي شود؟

پس از اين، مصاحبه هاي تند بازيكنان شروع شد و عليه رئيس فدراسيون صحبت هايي صورت گرفت. ملي پوشان به شرايط حاكم در فدراسيون معترض بودند و حتي خواستار استعفاي زارع پور از سمت رياست فدراسيون شدند!

زارع پور پس از اين اتفاقات فقط اعلام كرد كه افرادي در خارج از فدراسيون وجود دارند و به بازيكنان خط و نشان مي دهند. پينگ پنگ ايران هيچ مشكلي ندارد و ما با ملي پوشان صحبت خواهيم كرد و خواسته هاي آنها را مي شنويم. بايد اين اتفاقات را مديريت كرد و نمي توان با برخورد قهري مشكلي را حل كرد.

اينكه رئيس فدراسيون انتقادات را گوش مي دهد و به آنها عمل مي كند امر بسيار نيكويي است، اما نه تاجايي كه بازيكن خط و رسم مديريت فدراسيون را تعيين كند. آيا اين موضوع مديريت فدراسيون را زير سوال نمي برد؟ اگر انتقادات به حق است، پس چرا اقدامي صورت نمي گيرد؟ شايد برآورده كردن خواسته ها نياز به زمان داشته باشد، اما آيا نمي توان تا حدودي شرايط را آرام تر از قبل كرد و از حاشيه ها كاست؟ چرا فقط رئيس فدراسيون سكوت مي كند؟! آيا فكر مي كند با اين كار مشكلي حل خواهد شد؟! چرا با اعتراض ۱۵ پينگ پنگ باز تمام مسابقات تعطيل مي شود و تمرينات تيم ملي نيز پيگيري نمي شود؟

حدود ۲ هفته از اين موضوع مي گذرد، اما روز به روز بر مشكلات افزوده مي شود و مديريتي براي حل اين بحران مشاهده نمي شود. ابتدا بازيكنان خواستار تشكيل جلسه با شروط خاص! و پس از آن خواستار استعفاي رئيس فدراسيون شدند.

در ادامه اين نابساماني ها، غلام عباس سعيدي از سمت دبيري فدراسيون استعفا مي دهد و مصاحبه اي عليه زارع پور مي كند، اما باز هم سكوت تنها سياست رئيس است. شخصي استعفا مي دهد كه از زمان حضورش حكمي براي او صادر نشده است. زارع پور حتي قبل از استعفا و يا بركناري دبير خود با افرادي براي جايگزيني او صحبت مي كند. زماني كه خبرنگار فارس براي پاسخگويي به اظهارات دبير مستعفي و اتفاقات فدراسيون با زارع پور تماس مي گيرد و پس از چند تماس ناموفق، سرانجام وي به يكي از اين تماس ها پاسخ مي دهد هر چند در اين تماس موفق نيز آقاي رئيس تمايلي براي پاسخگويي ندارد.

خبرنگار فارس علت شرايط نامناسب در فدراسيون پنگ پنگ را سوال مي كند و در مقابل زارع پور مي گويد: "سوالات خود را از حسيني، سخنگوي فدراسيون بپرسيد " و پس از آن بدون آن كه تمايلي براي ادامه گفت و گو داشته باشد گوشي تلفن را قطع مي كند!

آيا سخنگو بايد پاسخگوي اتفاقات باشد يا رئيس فدراسيون؟ آيا مي توان با سكوت و بدون اينكه اقدامي صورت بگيرد مشكلي حل شود؟

به هر حال حتي اگر حسيني هم پاسخگوي بحران هاي پينگ پنگي باشد، بايد اذعان داشت كه مشكلات اين رشته براي ملي پوشان برطرف نخواهد شد چرا كه مخاطب اصلي ملي پوشان هيچ كس به غير از زارع پور نيست، بنابراين مي توان چنين استباط كرد كه نه تنها سكوت كمكي براي حل مشكلات پينگ پنگ نخواهد كرد بلكه بر شدت اختلافات نيز خواهد افزود.